Veel moderne camera's hebben een klapschermpje en die trend heeft zich inmiddels voortgezet tot de spiegelreflexen. Zo een klapschermpje is bijzonder handig bij macrofotografie. Je hoeft dan niet meer op de buik te gaan liggen om vanuit een aantrekkelijke invalshoek die mooie paddenstoel te fotograferen.
Datzelfde klapschermpje kunnen we ook gebruiken bij straatfotografie. Mensen zijn eraan gewend dat een foto genomen kan worden als iemand een camera voor zijn oog houdt. Maar iemand die een beetje onhandig naar beneden op zijn camera zit te turen, wordt niet gezien als iemand die een foto aan het nemen is.
Dit is dus de situatie van de foto. We zijn nog steeds op het mooie station van Luik (had u vast wel herkend, nietwaar). Een paar meter verderop zag ik een vrouw staan, lezend in een boek en met een bloem in haar hand. De camera op ooghoogte brengen was vermoedelijk te opvallend geweest. Daarom koos ik voor de klapschermmethode en liep al kijkend in het schermpje naar haar toe tot ik dicht genoeg bij haar was. Bijkomend voordeel in dit geval was ook het lagere standpunt. Ik ben vrij lang van postuur en kijk dan met de camera voor het gezicht al snel vanuit een hoog standpunt. Dat is leuk voor een overzicht, maar levert een beeld op dat minder betrokkenheid uitstraalt. In alle rust kon ik goed scherpstellen en met gebruik van de wijde lensopening f/2) de vrouw mooi los krijgen van de achtergrond. Van het fotograferen heeft ze niets gemerkt, en dat was niet alleen omdat ze verdiept was in haar boek.
|