Hier zitten we in een voertuig van De Lijn. Na de vorige keer hebben we gezien dat de groothoek heel geschikt is voor een dergelijke beperkte ruimte, maar liever niet met de camera voor het oog. De dames tegenover me zijn niet druk in gesprek. Dat zou beter geweest zijn voor de fotograaf, want dan is hun aandacht vooral op elkaar gericht.
In een situatie als deze is een klapscherm bijzonder handig, want dan kun je goed zien wat je in beeld hebt. Met gebruik van het klapscherm zou ik bijvoorbeeld de hand linksonder beter in beeld hebben geplaatst.

Het kan echter na enige oefening ook heel goed zonder, want de groothoek heeft een brede kijk op de zaak. Gewoon de camera aan de riem laten hangen. Als je zit, ligt de camera ongeveer op je schoot. De camera een beetje omhoog richten en vervolgens zo ongemerkt mogelijk de knop indrukken, al of niet ondersteund door een kuchje om het geluid te overstemmen. Maar bij de tram in een drukke straat is dat laatste zelden nodig.

Terwijl de dames pal tegenover me dus niets in de gaten hebben, zit de meneer op de volgende rij met beangstelling in de gaten te houden wat ik aan het doen ben. Dat hoeft geen enkel probleem te zijn, maar het is wel verstandig om wat breder rond te kijken, want iemand die met een camera in de tram zit te "prutsen", zeker als het niet zo een klein pocketcameraatje is, valt als snel op. Dat mijn beide fotomodellen voor me dit niet in de gaten hadden, is een kwestie van zelf net zo verveeld rondkijken als zij, terwijl de camera achteloos op de schoot ligt. Hoe minder je opvalt, hoe beter.