" Vrijheid voor regeringssympathisanten of partijleden is geen vrijheid. Vrijheid is vrijheid voor dwarsliggers"

Al van jongs af aan was Luxemburg politiek actief. In Polen zette ze zich in voor de illegale socialistische arbeidersbeweging. Toen er gevaar voor arrestatie ontstond, vluchtte ze naar Zürich en ging daar studeren. Na haar studie vestigde Luxemburg zich in Berlijn en werd ze een van de leidende figuren binnen de Duitse socialistische partij. Ze publiceerde boeken, artikelen, brochures en pamfletten, en was een overtuigend spreker voor publiek.
Luxemburg zette zich af tegen de gematigden binnen de socialistische partij. Ze was geen voorstander van de geleidelijke invoering van sociale verbeteringen. Het kapitalisme kon niet stapsgewijs hervormd worden; de enige manier waarop kapitalisme zou verdwijnen was door revolutionaire acties.  Luxemburg verzette zich consequent tegen oorlog en nationalisme. Toen zij arbeiders opriep om te weigeren de wapens op te nemen tegen medearbeiders, werd zij veroordeeld tot gevangenisstraf. De eerste wereldoorlog bracht zij grotendeels in de gevangenis door

Tijdens de Berlijnse communistische ‘Spartakus-opstand’ in 1919 werd zij als een van de leiders gearresteerd en vermoord door rechts-nationalistische militairen.