Vorige week was ik in het grootwarenhuis en aan de kassa staan zo bakken waar je zo een beetje de laatste koopjes kan doen.Ik zag dat er iemand zijn snoep achtergelaten had. Waarschijnlijk zich bedacht op het laatste moment. Ik zei nog tegen mijn vriend; kijk er liggen kattetongen in die bak.(voor diegene die dat niet kennen: Het zijn langwerpige koeken met aan de uiteinden chocolade...mmm) Er was een mevrouw voor mij en die zei..."dat is slecht voor je lijn". Daarop antwoordde ik; "ja dat is waar, maar het moest maar niet zo lekker zijn." Toen vertelde die vrouw dat haar man ook alles zo lekker vond, maar dat hij onlangs gestorven was na het eten van blauwe schimmelkaas. Het was een zeldzame bacterie die maar heel weinig voorkomt. Hij had nog een tijdje in coma gelegen zei ze en ze vond het vooral erg dat ze niks meer tegen hem had kunnen zeggen... Ik moest toen denken aan mijn papa die nu bijna 2 jaar geleden gestorven is aan kanker. Hij heeft maar 1 jaar meer geleefd nadat ze het hem verteld hebben... Maar we hebben toch nog dat jaar gehad en die mevrouw...zij had ineens niks meer.
Voor al diegenen die iemand verloren hebben...het speelt geen rol hoe of waar. Veel sterkte.
Als je oud bent moet je sterker in je schoenen staan dan ooit want:
Als de jeugd moe is, is ze aan vakantie toe. Als de ouderen moe zijn zegt men :ze takelen af!
Als de jeugd bezwaren maakt, heeft ze een uitgesproken mening. Als oudere mensen bezwaren maken, hebben ze het niet begrepen.
Als de jeugd verliefd is, voelt ze zich jong. Als ouderen verliefd zijn, noemt men ze kinderachtig.
Als bij de jeugd iets mislukt zegt men:we gaan er tegenaan, volgende keer beter. Als ouderen zoiets overkomt zegt men: laat maar, het heeft geen zin meer.
Als de jeugd iets vergeet hoor je:ik heb het waanzinnig druk! Als ouderen iets vergeten zegt men: ja .zo begint het!
Als de jeugd depressief is, heeft ze problemen. Als ouderen depressief zijn, moeten ze niet zeuren.
Maar wij, oudere mensen, zijn de overlevers! Kijk maar naar al de veranderingen die we meegemaakt hebben!
Wij werden geboren voor :
Tv, penicilline, polioprikken, diepvriesvoedsel, kopieerapparaten, contactlenzen, de pil, gsm, computers, creditcards, vaatwassers, droogkasten, airconditioning, de eerste mens op de maan, laserstralen,
Wij trouwden eerst en woonden dan samen: och wat ouderwets.
We werden geboren voor er huismannen, deeltijdse banen, groepstherapie en kinderdagverblijven waren.
In onze tijd waren kevers insecten en geen Volkswagens.
Een ontsteking had niets met elektronica te maken.
Wij hadden nog nooit gehoord van : TL, TV, CD, FM, video, magnetrons, faxen, kunstharten, printers, draadloze telefoons, booreilanden, ..
We hadden nog nooit gehoord van jongens met oorringen, hippies, BOM-vrouwen, holebis en LAT-relaties.
Wij waren er ook al voor : de A27, E19, E40, de TGV, .
Toen betekende made in Japan gewoon rommel.
Wij hadden nooit gehoord van pizzas of McDonalds.
Roken was toen nog chic, een pot was om in te koken, aids was een engels woord voor helper en een relatie had met zaken te maken en niet met een bed.
We wisten niet wat geld uit de muur was of brood uit een automaat.
De kleur roze had met babys te maken en een homo betekende gewoon mens.
We moesten het doen met wat we hadden of wat we waren.
Wij zijn de laatste generatie die nog dacht dat je een man nodig had om een baby te krijgen.
Elf personen, tien mannen en een vrouw,hingen aan eenzelfde touw, dat vast hing aan een helikopter.
Het touw was niet stevig genoeg om het gewicht van allen te dragen en er werd beslist dat één persoon moest loslaten, anders zouden ze allemaal te pletter vallen.
Ze slaagden er niet in te kiezen wie moest loslaten, totdat plots de vrouw, met vastbesloten stem aankondigde dat ze zich vrijwillig zou opofferen.
Want, zo zei ze, ze was het gewoon om haar eigen interesses op de tweede plaats te zetten, aangezien ze:
Als moeder, steeds voorrang gaf aan haar kinderen;
Als echtgenote, steeds de belangen van haar man voorrang gaf op de hare;
Als dochter, zwichtte ze voor haar vader;
Als werkneemster, toeliet dat haar bazen de eer opstreken van haar successen;
Als vrouw", zei ze terwijl haar blik in het oneindige staarde en ze een hand op haar hart legde... was het haar taak in het leven zich op te offeren voor anderen zonder daarvoor iets van anderen te verwachten.
Euforisch van emotie en trots, barstte er een heftig applaus los onder de mannen .............en de idioten vielen allemaal.
Moraal van dit verhaal voor de mannen: Vertrouw nooit op de opoffering van een vrouw, ze is nobel, maar niet idioot.
