Er komt een Mevr met prothese,s die ik kan passen. Maar die zijn zo zwaar en ik denk ook te groot. Ze doet pijn na 2 Dagen en 2uur dragen onder mijn arm en op mijn ribben als ik ga zitten of beweeg
Gebeld dat ik daar niks aan heb ,ze beloofde dat ze een zwemprothese zou bestellen.
Nu maar afwachten wanneer ik opnieuw kan passen. Groetjes van Corazon
Hallo lezers Welkom op deze site, die eigenlijk een vervolg is op een eerder geschreven Biografie van mij, levensverhaal. Is dat nu liefde? Ook nu zijn er angsten ,en probeer die zo minder geladen te maken. Bedankt voor U bezoek aan deze site. En stel het zeer op prijs als U in mijn gastenboek schrijft.
Dinsdag 9-2-2010
In mijn eerder geschreven Biografie heb ik bericht dat ik 2 levenspartners verloren heb aan de ziekte kanker. Nu ben ikzelf aan de beurt en heb een borst geamputeert.
Toen ik 26 Jaar was kreeg ik pijn in mijn borst ,het werd steeds erger maar omdat ik niet zo vlug naar een Dokter ga ,ben ik dan toch maar gegaan op aandringen van de omgeving.
Die onderzocht mij en vertelde dat mijn melkklier ontstoken was en geopereerd moest worden liever vandaag als morgen .
Dat kon niet zometeen ik had 2 kleine kids,die gingen toen na bespreking naar mijn Zus. Hun Vader had nachtdienst. Dus dat was op een Vrijdag in Januarie dat onderzoek en maandag werd ik opgenomen. De Ex zei als je die af krijgt hoef je niet meer naar huis te komen dan ben ik vies van je en moet van je kotsen.
Met dat in mijn oren ben ik onder narcose gegaan en werd er ook mee wakker had het er steeds maar over, vertelde mijn bedbuurvrouw.
Maar ze was niet af en na 1 week kon ik naar huis heb mijn Kids gehaald en naar huis. Zo dat was met 26 Jaar nu ben ik 68 Jaar.
Nu dus over het Jaar 2009 Ik verhuisde naar een aanleunwoning en had een Laptop gekocht vondt ik prachtig
Maar deed alles aan de tafel met een ,gewone, stoel dus geen bureau stoel de tafel kwam steeds bij mijn borst omdat ik klein ben. Die was altijd gevoelig gebleven in die Jaren. Opeens kreeg ik pijn in die borst, en deed dan mijn hand ertussen en het lukte weer. Ook omdat ze altijd in die jaren gevoelig gebleven was vondt ik dat niet zo bijzonder en in de borst was nog niets aan de hand.
Toen viel ik in de sl.kamer en net met mijn borst op de rand van de stoel die er staat. Het deed pijn maar even later was dat weer weg.
Een aantal weken ,ik dacht er al niet meer aan,voelde ik bij het douche een knobbel ik schrok en voelde nog eens en dacht oh dat is een cyste.
Weer een paar Dagen later kwam er vocht uit oh dacht ik dat loopt zo leeg net als vroeger toen ik de Kids de borst gaf.
Maar het ging niet weg werd altijd maar dikker en dikker. Toen naar de Dokter die stuurde mij meteen door.
Er werd een Mammografie gedaan en een punktie 9 grote spuiten werd er uitgezogen en dat was nog maar 2derde Een derde kon niet. Ik al blij ze was weer normale grote over een mnd terug.
7 Uur later ik dacht je ziet niet goed,was ze alweer even dik als eerst. De dag erna naar mijn nichtje en liet het zien ,ze zei bel op en zeg dat dat heb ik gedaan en het zou dus wel een bloed uitstorting zijn. Nee dat is het niet ik weet wel hoe dat uit ziet,nou ja toch maar even afwachten.
4 Dagen later naar de Dokter zoiets had hij nog nooit gezien zo groot Ja laat maar even rusten als hun dat zeggen ik ben al blij dat het geen kanker is ,jij ook he, want hij had al bericht. ja ik was toen ook blij gelukkig.
Een mnd later weer onderzoek maar bij de echo zegd ze daar doe ik niets aan ik zie harde randjes u moet naar het ziekenhuis ik maak alles klaar.
Dus naar de Mammacare de chirurg maakte een punktie er kwam veel vocht uit dat in een mum van tijd weer vol gelopen was. Dat werd meteen naar de pathologie gebracht,ik ondertussen voor echo en ging ,lekken, alles was nat. Maar dat vocht onderzoeken duurde langer en konden naar huis. Mijn nichtje is vanaf het begin met me meegeweest.
Een Week later bij de chirurg, er zweefde harde deeltjes in het vocht ,zo was alles goed maar om die deeltjes maakten ze zich ongerust. Er moest een Biopsie volgen 3x in een keer aan de zijkant waar ze ook gemeten hadden.
Op 1 September naar de Mammacare de chirurg en verpleegster vertelde het was TOCH KWAADAARDIG het was KANKER. Ik kon niet meer praten alleen maar huilen,huilen geen seconde had ik daaraan gedacht.Maar wel het gezegde van vroeger de EX Man kwam naar boven
Een paar Dagen later terug omdat ik toch niets meer opnam die Dag. ze vertelde dat de borst geamputeerd moest worden ,de tumor zat in een cyste en was 15 bij 15 cm ik zou een stuk uit de rug krijgen omdat de wond zo te groot was.
Er is in het ziekenhuis ook een Medische fhoto van gemaakt zoiets groots had de chirurg nog nooit geopereerd er kwam ook een plastiche chirurg bij die heeft de wond gedicht en gelukkig niets uit de rug . Het is wel een groot lidteken,tot en stukje in de rug. Op 9 October 2010 was de operatie
In November 1ste chemo in geval van ... 6x moest 2x heb ik gehaald Zo een pijn in de buik of me iemand met messen aan het steken was Op Zondag naar de eerste hulp of het was de buikgriep ,terwijl ik geen stoelgang geen boertje en geen windje kon laten, of van de chemo
Het was net over kreeg ik de nieuwe chemo toen nog meer pijn en langer Mijn mond kapot van binnen, aan de maag bij eten ontsteking aan de luchtwegen aan het ijlen wat ikzelf niet merkte en koorts dat zag de thuiszorg toen die kwam en belde de Dokter.
Toen kreeg ik nog Antibiotika en die was op na 7 Dagen toen de ontploffing kwam ik kon het niet halen naar het toilet ,alles ook ikzelf zat onder 2x alles net schoon en toen alweer toen voelde ik dat ik ging flauw vallen pakte me vlug aan het fonteintje vast .Ondertussen was het nacht.
Toen kon ik niet meer op mijn benen staan,het was voor de Kerst iedereen had het druk, later met die sneeuwstorm ik zag alleen de thuiszorg verder was ik de hele dag alleen.
Toen ik thuis was van de operatie kwam een bevriend echtpaar die wisselde af om mijn eten te warmen en boodschapjes .
Als iemand CHEMO krijgt en die is alleen dat is FOUTE BOEL EN KAN NIET Nu wil ik geen chemo meer ,de Dokter zegd nu 25% heb ik dat het terug kan komen en met chemo zo,n 20% Of genoeg FAM. of vrienden of kliniek zolang als de chemo duurt.
Langsaam begin ik op te knappen ,maar merk wel dat sommigen kil in het gevoelsleven zijn als ze zelf zoiets nog nooit meegemaakt hebben. Terwijl ik er voor bekend sta dat ik niet klaag en steeds weer zelf opkrabbel Lotgenoten weten wat je doormaakt en maar steeds vechten stapje voor stapje.
