|
Verloren
De wereld verloren
Verdronken in alle schuld
Is dus niet opnieuw geboren
Ruwheid en woestheid
spelen parten
Je ziet de verwoesting toenemen
De mensen zijn de remmen kwijt
Mensen zijn net als het weer
Er is ieder ogenblik onweer
Want men gaat overal te keer
En de kilheid is gelijk aan
grote hagelstenen
Dit is de verlatenheid
De mens raakt daardoor
de innerlijke weg kwijt
Ze zijn snel in alle staten
Ze grijpen snel naar een wapen
Hier een dode en daar weer één
De mens is dan innerlijk dan intens gemeen
De driften zie je snel naar boven komen
Ze zijn net als het water
Ze gaan je overstromen
Het zijn eigenlijk omgevallen bomen
Zo de boom valt blijft hij liggen
Mensen waar de dood is ingetreden
Die hebben geen positieve reden
Een reden om normaal nog te leven
Eén verkeerd woord
En een ander wordt vermoord
De straffen op de zonde
Ze zijn een eeuwige open wonde!
Lezen Mattheüs 10 in het bijzonder
vanaf vers 36
|
