Dit is een herfstroosje
Stond vandaag nog mooi te bloeien
Rozen blijven altijd boeien
Rozen zijn als mensen
Mensen zijn als rozen
Met soms kleine kinderwensen
Elke roos moet groeien
En dat is soms met veel gedachten stoeien
En dat kan reusachtig vermoeien
Nu het vroeger donker wordt
Staat ze daar helemaal alleen
Totdat de zon weer opkomt
Dan opent ze weer haar rozenmond
Dan kan zij weer met haar blaadjes pronken
Zo raakt de roos weer in gedachten verzonken
Het is een gaan en komen
Die roos met al die rozendromen

Zomaar wat rozengedachten in de herfst.