Het leven is zo hard als een straatsteen Al kan je elke dag overal om ween' Ieder gaat z'n eigen gang... Soms ben je dan echt bang Wie om wie bekommert zich nog? Vaak voel ik alles om me heen als bedrog Op wie kan je echt bouwen? Je kan er maar één vertrouwen en dat is God Het is een God die niet liegen kan En daarom is het dat ik vandaag nog leven kan Maar soms hoeft het van mij niet meer Niet omdat ik levensmoe ben Maar ik vind alles om me heen eng En dat komt door alle omstandigheden... Van dit vreselijke leven Mij aangedaan door kerkmensen Je zou ze toch verwensen Ze leven lekker door... Hun afgoden, feesten... en vakantie zijn het levenspoor Ze gaan elke zondag met een vroom gezicht Naar het kerkgebouw en doen hun zogenaamde plicht Maar ze kennen niets van het eeuwige Licht Dat Licht dat zo voor ze heeft willen schijnen Ze zullen als kaf verdwijnen Want een vaste burg dat is mijn God En die geeft het Licht alleen bij het ware liefdesgebod Heb je naaste lief als jezelf Dan zorg je voor zijn of haar ziel Opdat ze eens voor de grote Recher kunnen kniel' Dan zullen zij voor eeuwig geborgen zijn En zingen dan steeds het refrein... Wat fijn dat we bij U mogen zijn....
Ezechiël 6 en 7
Reacties op bericht (1)
02-05-2006
mooi die drufjes,en een mooi verhaal errond en zo word het nog zoveel mooier
02-05-2006 om 23:03 geschreven door fred
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
