Dag iedereen

Ik heb eindelijk gisteren mijn kans maar eens gewaagd om met een blog te beginnen. Ik zie nu wel dat dit probeersel absoluut niet is wat ik voor ogen had. Al doende leert men zegt een oud spreekwoord en ik zal dat maar moeten geloven en nog eens een proef doen

Eenvoud

Ik voel m’ziel verwant met kleine simpele dingen Die op ons wegen staan als bloemen van het veld...

Verdoken in het gras, door weinigen geteld....

Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.

’k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt

Van uit uw moeë mond, die luttel woorden vind;

“Goënavond..., lieveken, goënacht...,m’nzielekind Dat maakt me zaal’ger dan de weelde van de wereld.

Zo groeit in m’n gedacht een vrede, niet te noemen;

M’n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt;

Wat al wat schoonheid is, met simpelheid begint... En ‘k noeme Liefde, ’t zaad van alle schoonheidsbloemen Alice Nahon

.

17-06-2007 om 16:18 geschreven door verca