Ze luistert naar de raven
die haar verdriet niet sparen
waarom zou ze woorden halen
onder akkerkluiten bedolven
bestuift ze bewogen verleden
zij ziet de weidsheid van de velden
en laat het hart verdwalen
bij de werkers op de aarde
wroeters die gebaren van
krommenaas in klei en leem
misschien willen zij alleen
het blauw bewaren
dat de zwarte veren smeert
tot git en anders talen
lees het in de namen
over het kerkhof verdeeld
|
