Mensch, mensch, mensch. Vandaag opgestaan met "zo een kop". De milo had ook "zo een kop" maar die heeft hij al jaaaaren.Ik moet toegeven het was laat. De gasten van gistenavond hadden allemaal hun croissantskes opgegeten en waren al naar huis vertrokken. Zonder boe of ba , schoon manieren ! Rosa van de Kamiel die had mij nog een kuske komen geven voor ze vertrokken want er was iets gebeurd met de Kamiel zei ze maar ik weet nu niet meer of het echt was of dat ich dass gedroomd heb. Rosa is zo een beetje mijn type moet ge weten. Op dat gebied ben ik  helemaal anders als de milo. Een hond met een roksken aan en hij zou der nog achterzitten. De Gust wist van niets, maar dat is geen referentie want die weet nooit van iets.. Elsie wist het ook niet en Anemone en Debbie moet ge zoiets niet vragen. Anemone lag plat op haren buik in het gras naast het zwembad een groot boek te lezen van zeker wel duzend bladzijden. Een trilogie in vier delen over het leven van een papa die doodongerust was. Ik ga niet zeggen over wat dat hij ongerust was daarvoor moet ge den boek lezen. 't Is trouwens veel beter dan de film. Haar tongsken hing met een puntje uit haar mond en ze ging met haar vingerken zo regelken per regelken naar beneden en iedere keer als ze van regelken verwisselde bewogen haar borstjes en haar kontje van links naar rechts. "Schoen zicht" zou Paddecrapeaud gezegd hebben.

A propos de Jeanootepie reed dus gelijk ne Spaanse hazewind, die ze niet aan een boom opgehangen hebben, met zijn schoonmama naar huis. Hij galoppeert eindeloos ver door het bos tot aan de stroom dan eindeloos ver helemaal met de stroom mee, kataklop, kataklop, gallop, gallop, tot bij de brug dan kataklop kataklop over de stroom en dan heel dat eind weer terug langs de stroom pataploum pataploum tot bij den oude watermolen en dan nog een heel eind door het bos tot bij het huis van Barbarie.
-Barbarie we zijn er. Hier is uw huis en merci moeke Barbarie voor die schoon dochter die gij mij cadeau heb gedaan. (Kusje) en nu, nu moet ik naar huis, zenne, moeke Barbarie, ja want ik moet liefde gaan spelen heel de nacht. Ik ben zo blij moeke Barbarie ik zou kunnen vliegen van blijdschap. Moek Barbarie, ik ben ribedebie.
- Heu oh heu, wat heeft dat paard? Het mankt.

Hij stapt van dat paard en hij kijkt naar de poot van dat paard. Een spijker. Dwars erdoor. Zoiets (hij wijst iets van 20 cm lang). Gotdomme welke bandiet heeft dat paard een spijker door zijn poot geklopt ? Dat zijn toch geen grappen niet meer. Potten en pannen aan zijn staart tot daar toe of een klein nageltje maar zo een een vijfduimer. Moeke Barbarie zet dat paard maar op stal en morgen kom ik terug en dan gaan we er morgen samen met naar de hoefsmid en dan laten we het opereren. De sukkel. Maar nu, nu heb ik geen tijd want ik moet naar huis liefde gaan spelen heel de nacht. Ik ga te voet. Als het moet dan moet het. Salut.

En hij loopt en loopt. Alles wat hem kan geven. Door het bos tot bij de ouden watermolen en dan eindeloos ver langs de stroom tot aan de brug over die brug en dan heel dat end langs die stroom terug. Lopen, lopen, lopen tot aan het bos dan nog heel het stuk door het bos tot bij zijn huis en als hij daar aankomt is hij buiten adem

Ochgot, zuchtte Debbie, de sukkelaar en nu moet hem nog...De baron keek haar even streng aan en warempel ze begon een beetje te blozen en Anemone lachte "Melissa zal misschien nog adem hebben als Padde..." Meiskens zei de milo de baron niet altijd onderbreken hé anders geraken we nooit aan het einde van dit verhaal.

Just milo. Dus zijn hart boenkt tegen zijn ribben alsof het naar buiten wil en in het schemerlicht van de maan vindt hij de trap. Hij wil aan de beklimming beginnen en wat ziet hij daar boven ...

"Paddecrapeaud "roepen Elsie,Debbie en Anemone in koor. Of zijn schoonmoeder misschien spotte de milo.

Just meiskes, den eerwaarde vader Paddecrapeaud. Zijn soutane helemaal open alles op het gemakske aan het dichtknopen.

Eerwaarde vader Paddecrapeaud wat doet gij daar boven ? Zo helemaal uitgekleed?

Euh euh Ikke, nikske jongen, nikske. Ik had een intiem comissie te doen ziede en ik ben het dan maar effekens in den hof gaan doen. Maar zeg Jeanottepie hoe komt het dat ge zo laat zijt jongen ?

Och, niks, groot paard, spijker maar vertelt mij eens hoe is het met mijn Melissa ?

Och ik heb daar de grootste moeite van de wereld met gehad, he jongen om haar in slaap te doen vallen. Vaneigens het werd alsmaar donkerder en donkerder en ze heeft een schrik gepakt en ze is beginneen schreeuwen "Waar is mijn man? Waar is Jeanottepie? Ik zal hem nooit meer terugzien. Het is zo donker. Er zitten wolven in het bos ze gaan hem aan stukken trekken. En ik heb gezegd: maar neen kind hij is immers groot en sterk en hij kan zijn manneken staan. Maar ik heb haar wat moeten troosten ennnn het wou niet direct helpen dan heb ik haar wat moeten strelen ennnn uiteindelijk heb ik haar een kuske moeten geven Euh zoals dat ge zelf gevraaagd had he. En awel finalement heb ik haar dan toch kunnen toedekken

Ooooh.., merci eerwaarde vader Paddecrapeaud. Oooh.. wat zou ik zonder u zijn he en nu eerwaarde vader, nu ga ik naar boven liefde spelen heel de nacht

OOOOOH JA, JA -riep Debbie -liefde spelen heel de nacht. Ja zeg heel de nacht kom mijnheer den baron wij gaan dat ook spelen. Het is een plezant spelleken en ge kunt dat met twee spelen maar ook met drie of vier of vijf allez mijnheer den baron laat u niet trekken kom mamaan is hier toch niet. Ze trok de baron bij zijn cravat omhoog en keek hem zo diep in zijn ogen dat hij er bijzichtig van wierd. Ze schopte haar schoentjes uit, zwierde haar bloesken in de keuken, schoot met haar jartellen een balleken uit de soep naar den baron en liep den trap op naar haar kamer en den baron erachter gelijk een bronstig veulen. De milo stond tegen de piano geleund het spektakel gezapig af te kijken. Elsie zei op een nijdig toontje tegen hem en Anemone. En jullie twee wat gaan jullie doen. Ik blijf bij U zei Anemone en ze stak haar boek van wel duzend bladzijden in haar decolleté, dat nu monsterachtige afmetingen begon aan te nemen. Ze ging achter Elsie staan en begon voluptueus tegen Elsies kontje te kronkelen. Begrepen -zei de milo- ik zal maar eens gaan wandelen naar het bos of nog beter ik ga eens naar de Kamiel zijn blog dat is hier helemaal niet ver af. Door het bos tot aan de stroom en dan tot aan de brug.....ja ' t kan alle dagen geen kermis zijn... de brug over een eind langs de stroom .... en godweet wat mankeert de Kamiel;;; tot aan de ouen molen..... en Rosa is ook niet mis..dan in het bos. Maar, potverdekke,  neen zeg hé, wat doekik nu -zei hij in zijn eigen-. Van het gerief van een kameraad daar blijft ge toch af EN IK MEEN HET. Oh mijn duvelsen duvel he maar gelukkig heb ik nog een engelbewaarder en die heeft gezegd " Kamiel moet nog rusten! Rosa moet hem verzorgen! Kamiel is uwen vriend dus...!  En het blog van Titipoes is dat dan zo ver ?... Bijlange niet mijn engelke, bedankt hein jongen. Ik heb een engelbewaarder uit de duzend.