De baron zat een beetje gegeneerd aan de ontbijttafel. Debbie was nog niet op. Anemoontje zat te kwebbelen met Elsietje en de milo zat de gazet te lezen en riep plots.

Hier zie, patron , hier zie. Er is een Fransman en dan nog geen echte die beweert dat ge ne baron van het derde knoopsgat zijt.

Laat eens zien jongen, laat eens zien.

A propos patron, uwe plastron hangt in de chocomelk fluisterde Elsie altijd bereid haar evennaaste ter hulp te komen

De baron liep rood aan van woede.

Wat ? Ik een baron van het derde knoopsgat ! Als ons mamaan dat leest zal het er stuiven. Al generaties lang zijn wij baronnen van het tweede knoopsgat en mijn ofergrootfader is nog door Willem II (Nvdr:die van Duitschland niet die van de sigaren) tot erfelijk baron "zonder knoopsgat" gemaakt na de slag bij Wyandottekapelle waar mijn ofergrootfader een gans regiment fransen hun galoschen afgepakt had. Het is een schande zo de mensen beledigen

Dat zal wel jalousie zijn patronneken, ons Elsieken zal rap eens een communikeeken naar die gazet sturen ze, sprak Anemone, en ze gaf Elsie een kusken in haar nek.

Maar chouken toch, fleemde Debbie, die in haar doorzichtig nachtponnetje de trap afkwam tot de patron. Ze zag er nog wel moe en een beetje afgepeigerd uit. Maar chouken schenk mij liever een koffeken in plaats van u af te jagen in zo een Frans wijnboerke van niemendalle en vertelt gij dan nog iens verder van die Jeannotepie en ze nestelde zich op de schoot van de patron en draaide er zich vast in gelijk een vijs in een... awel ge weet wel zo van die dinges waar dat ze een vijs indraaien hé. Zijne plastron hing zo een beetje over haar schouder en de chocomelk liep in een klein straaltje tussen haar borstjes gelijk de stroom in het land van melk en honing. De patron liet haar betijen, schraapte zijn keel en ging een heel klein beetje meer naar rechts op zijn stoiel zitten en begon:

Awel Jeanottepie wou dus naar boven om de ganse nacht de liefde te spelen.

OOOH ja de liefde, kom patron we gaan terug naar boven.

Debbieieie.....mondteketoe sprak de milo zachtjes maar streng.

Die heeft zeker vannacht buiten in de regen gestaan, dacht Anemone luidop maar de milo reageerde niet en zweeg in alle talen en de patron ging verder

Wablief Jeanottepie ! Liefde spelen !-zei eerwaarde vader Paddecrapeaud- Maar jongen gij zijt met uwen kop tegen een boom gelopen in dat bos zeker. Na alles wat dat meisken heeft meegemaakt. Jeanottepie denk nu toch eens na. Zo een meiske die voor het eerst van haar moeders huis weg is. Die angst, die onzekerheid, een nieuw leven. Het avontuur. Hmmmm. En na alles wat ik heb moeten, uitvinden om haar te doen inslapen ga jij haar nu van de slag wakker maken om liefde met haar te spelen. Kom eens hier. Kom eens hier. Ik zou maar oppassen als ik jou was want als ze "het Kwaad" krijgt.

Het Kwaad ??

Ja, het Kwaad dat jonge vrouwen krijgen als ze plotseling in hun eerste huwelijksnacht uit hun slaap worden gewekt. Een vieze ziekte

Ooh,... dat wist ik niet

Dan weet ge het nu

OOok, ik had er al bijna ziek gemaakt. Nog een geluk dat gij er zijt Paddecrapeaud. Weet ge wat ik zal doen eerwaarde vader ik zal naar boven gaan maar ik zal niet bij haar gaan slapen.

Heel goed, jongen, heel goed. Weet ge wat, ga naar boven en ga op een ander kamer slapen. En morgenvroeg als ge goed uitgerust zijt dan kun je nog liefde spelen zoveel als ge wilt.

Ja maar wij gaan niet wachten tot morgenvroeg, he chou, meesmuilde Debbie. Maar de patron legde haar met een strenge blik het stilzwijgen op en ging verder

Ja ,just morgenvroeoeoeg, morgenvroeooeoeg , morgenvroeoeooeoeg

En content, vol verwachting trekt hij naar boven de trap op naar de zolderkamer. En terwijl dat hij naar boven trekt passeert hij de kamer waar Melissa ligt te slapen en de deur staat op een kier. Hij gaat effekens piepen en hij ziet haar liggen op het bed. Het maanlicht valt op de lakens

Zo schooon. Met haar schouders zo blank van vel en haar zwart haar dat gelijk een doorschijnende sluier over haar gedrapeerd ligt en waaruit die blote borstjes komen piepen en die welvingen in het tegenlicht van de maan die haar heupen verraden en die lange slanke benen en dat voetje, oooh, zo delicaat. OOoh , ziet toch eens wat een schoon voetje dat ze heeft wat een prachtig voetje

Zonder dat hij het weet gaat hij de kamer binnen om haar beter te kunnen bekijken en hij gaat op het bed zitten.

(op fluistertoon )Ooooh, moet ge nu eens zien hoe schoon dat ze slaapt. Oooh, weet ge wat (fluistert nog gedempter) ik zal er gaan bijliggen. Alleen maar om te kijken. Heel de nacht lang hoe schoon dat ze slaapt. Maar mijn broek is vuil.. die kan ik beter uitdoen. -hij trekt zijn broek uit- en mijn hemd is ook vuil- en hij ontkleedt zijn eigen tot op zijn bloot vel en hij schuift tussen de lakens. Oooh, oooh, ge moet nu toch eens horen hoe schoon dat ze ademt

Melissa, half slapend doet haar ogen open van pure voldoening en hij ,hij bekijkt haar met zijn bedeesde ogen en Melissa die denkt natuurlijk dat daar nog altijd Paddecrapeaud nevens haar ligt. Den eerwaarde vader Paddecrapeaud die tot kort ter voren zijn verdorven lusten op haar had botgevierd en ze strekt haar hand uit naar de schouder van Jeanottepie en zij streelt hem. Ze vlijt zich tegen hem aan ze strengelt zich in zijn armen en ze kronkelt haar benen rond zijn tintelend lichaam. Ze kantelt zich helemaal tegen hem aan. Zelfs een stroom die zwelt en zwelt en uit zijn oevers barst is niets in vergelijking met wat dat daar op gang komt. Zijn oren beginnen te branden, de koorts gutst door zijn maag en zijn tenen beginnen te trillen. Jeanottepie totaal overstelpt door zoveel ongekende gevoelens  denkt dat hij ter plekke gaat doodgaan. Heel zijn lichaam dat kleppert en klappert alsof er wel tien, twintig, dertig harten tegelijkertijd bloed door zijn aders pompen. Dat is de eerste keer dat er een dusdanige gloed door zijn lichaam trekt vanaan zijn kop tot aan zijn tenen. Hij strekt zijn hand uit naar Melissa en Melissa die voelt die hand die zijn weg zoekt over haar buik en in haar sluimer-slamerslaap zegt ze:

Maar allez schat begint gij nu weer, krijgt gij daar nu nooit genoeg van !

Toet, toet op dat moment stopt er een bus met Hollanders op de parking van het kasteel en een groep oranjehuiden, op weg naar de foetbalmatch, compleet met toeters en bellen, mutsen en oorlogskleuren, die de grootste Sioux zouden doen verbleken van nijd, overspoelt het kasteelpein. Elsie stuurt als een weerlicht de meisjes naar boven. De patron loopt naar achter om zijn korte versleten lederhozen en zijn tirolerhoek met floschkens aan te trekken kwestie van er als een echte Duitse baron uit te zien en Elsie neemt haar entrée-ticketten en begint vlijtig de Hollanders te tellen want er is er toch altijd eentje die voor niets tracht binnen te geraken. De milo legt een nieuwe knoop in zijn das, trekt zijn cravate recht en vouwt zijne plastron achter de revers van zijn vest en begint zijnen uitleg. Beste mensen, schloss Steinbohr werdt opgericht in .......maar de meeste Hollanders zitten al in het cafetaria hun boterhammekens op te eten. Voetbal en kultuur. Nog nooit fan gehoord, bij ons in Feyenoord !.