Mijn naam is Eric De Bie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik was een braaf kind, zei mijn moeder altijd. Ook zuster Alfreda bevestigde dat. En hoewel ik als jongste van zes hopeloos verwend werd door mijn moeder, sommige broers en zus - mijn vader had wat dat betreft minder compassieuze neigingen - kwam het in mij niet op om thuis of waar dan ook tegen te spreken of onbeleefd te zijn. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit ruzie maakte, tenzij eens - en zeer ten uitzonderlijke titel - met onze Marc omdat hij mij tijdens het spelen had uitgedaagd of mij had geplaagd met één of andere mislukte duik of sprong.

Ik heb een héél gelukkige jeugd gehad en heb héél wat beleefd in die periode. Dat had ik in grote mate te danken aan het feit dat bij ons iedereen welkom was, ook mijn vrienden en die van mijn broers en zus. En ik had véle vrienden met wie ik, wat betreft het bedenken van spelen en activiteiten, zeer creatief omging.

Het verhaal van die tijd – zo tussen 1948 en 1956 - heb ik via anekdoten en feiten willen weergeven. Soms heb ik dialectwoorden gebruikt. Ik vind dat ze er op die plaats moeten staan. Waar het moet heb ik tussen haakjes de vertaling gegeven.