Tria Castela - Sarria 17 Km (Km aangepast aan realiteit)
110 Km
8/9 624 Km
Las Herrerias - Tria Castela 29 Km
181 Km
7/9 595 Km
Villafranca - Las Herrerias de Valcarca - 21 Km
205 Km
6/9 574 Km
Molinaseca - Villafranca del Bierzo - 31 Km
226 Km
5/9 543 Km
El Ganso - Molinaseca 24 Km
257 Km
4/9 519 Km
Astorga - El Ganso 13 Km
281 Km
3/9 506 Km
Villar de Mazarife - Astorga 27 Km
294 Km
2/9 479 Km
Leon - Villar de Mazarife 20 Km
321 Km
1/9 459 Km
Reliegos - Leon 21 Km
341 Km
31/8 438 Km
Sahagun - Reliegos 32 Km
362 Km
30/8 406 Km
Calzadilla - Sahagun 21 Km
394 Km
29/8 385 Km
Carrion - Calzadilla 17 Km
415 Km
28/8
Ziek
432 Km
27/8 368 Km
Boadilla - Carrion de los Condes 20 Km
432 Km
26/8 348 Km
Castojeriz - Boadilla 20 Km
452 Km
25/8 328 Km
Hornilla - Castojeriz 19 Km
472 Km
24/8 309 Km
Burgos - Hornillia 20 Km
491 Km
22/8 23/8
Rust in Burgos
511 Km
21/8 289 Km
Villafranca - Burgos 43 Km
511 Km
20/8 246 Km
Granon - Villafranca 20 Km
554 Km
19/8 219 Km
St. Domingo - Granon 8 Km
581 Km
18/8 211 Km
Sotes - Santo Domingo 34 Km
589 Km
17/8 177 Km
Logrono - Sotes 15 Km
623 Km
16/8 162 Km
Los Arcos - Logrono 30 Km
638 Km
15/8 132 Km
Estella - Los Arcos 21 Km
668 Km
14/8 111 Km
Puente - Estella 20 Km
689 Km
13/8 91 Km
Pamplona - Puente la Reina 23 Km
709 Km
12/8 68 Km
Zubiri - Pamplona 19 Km
732 Km
11/8 49 Km
Roncesvalles -Zubiri 22 Km
751 Km
10/8 27 Km
Orisson - Roncesvalles 19 Km
773 Km
9/8 8 Km
St Jean Pied de Port - Orisson 8 Km
792 Km
Voettocht
naar Santiago de Compostela
23-08-2007
burgos en verder naar...
He hey,
Eindelijk een refugio met internet en ik wist het niet. Helas zijn deze limited time maar ben toch blij dat ik weer iets kan schrijven. Er is ondertussen weer heel wat gebeurd onderweg van binnen en van buiten. Eergisteren ben ik samen met Mathias en Rafael aangekomen in burgos na een stevige wandeling van meer dan 40km. Eigenlijk gingen we er iets in de dertig doen en dat was al veel maar nu door een omweg die we moesten maken werden het er meer dan 40. ja wadde. (het weer is er ook wel naar het is amper 20 graden dus kan je ook wel goed doorstappen - gisteren en vandaag is het zelfs kouder en regenachtig...) Het is niet mijn bedoeling om de marathon af te werken of om in het guinessboek of records terecht te komen en mijn dierbare lichaam liet dan ook sterk van zich horen. Onderweg (van villafranca naar burgos)kreeg ik problemen met mijn hart - ik ging een veel te snel ritme. De twee mannen wilden me in deze conditie zeker niet alleen laten en ondersteunden me onderweg door onderhande mijn rugzak te dragen. Een zot zicht eigenlijk hun eigen rugzak opn hun rug en dan de mijne op hun buik. Het raakte me erg hoe ze me trachten te helpen. Maar ik kon het toch niet lang aanzien en wilde mijn eigen last zelf dragen, dan maar op een echt slakkengangetje verder. Onderweg begon ik dan maar mantras te zingen die ik in nederland geleerd heb. En alhoewel ik normaal gezien thuis ze nooit kan herinneren kwamen ze nu een voor een bovendrijven in mijn geheugen en alhoewel ik normaal gezien verlegen ben dat andere mensen mij kunnen horen begon ik ze te zingen en trok me er niks van aan dat mijn compagnons me konden horen. Ze vonden het trouwens mooi... dus toch geen kattegejank blijkbaar. Eenmaal in burgos aangekomen verbleven we in een hostel want het was veel te laat om nog in een refugio in te checken. De dag erna moest ik naar het ziekenhuis van mijn gezelschap om voor de zekerheid te checken of er echt niks met mijn hart was, alhoewel ik het gevoel had dat ik gewoon veel te veel hooi ( of in dit geval rugzak) op mijn vork had genomen. Een heel lieve spaanse jonge pelgrim die goed engels kon vergezelde me en na een electroscan met goed resultaat mocht ik van de dokter mijn tocht verder zetten. Hij beaamde dat mijn hart helemaal in orde was, en lachte me een beetje uit. iets in de trent van, ja wat verwacht je als je doet wat je doet... Zo na een gesprek zonder al te veel woorden met mijn 2 compagnons heb ik aangegeven dat ik echt wel mijn eigen ritme moet volgen wat er ook gebeurt... En natuurlijk hebben ze er alle respect voor. Gek eigenlijk hoe soms die dingen onstaan. Want eigenlijk was het van in het begin duidelijk dat ieder zijn eigen ritme mocht volgen. We vormden op den duur zo een klein beetje een mini clan (zoals in ice-age. al die vreemde karkaters bij elkaar en toch bij elkaar horen) en vanuit dat gevoel gingen we samen ernogal vandoor. Nu heb ik gisteren en vandaag een rustdag genomen. Rafael is al vooruitgegaan en Matthias blijft me vergezellen. Ik denk dat hij het bereiken van de eindmeet iets minder belangrijk vindt dan het mij vergezellen...;-)
Even in een notedop de voorbije etappes: donderdag 9 augustus. saint jean pied de port - orisson: 8 km vrijdag 10 augustus. orisson - roncesvalles: 19 km zaterdag 11 augustus. roncesvalles - zubiri: 22 km: mooi refugio in klooster te roncesvalles zondag 12 augustus. zubiri - pamplona: 19 km: en pamplona grootse stierenloop in juli maandag 13 augustus. pamplona - puenta la reina: 23 km: heel mooi standbeeld op top berg dinsdag 14 augustus. puenta la reina - estella: 20 km woensdag 15 augustus. estella - los arcos: 21 km: in los arcos heb ik stierenwedloop gezien donderdag 16 augustus. los arcos - logrono: 30 km vrijdag 17 augustus. logrono - sotes: 15 km bodega mmmm met heerlijke wijn zaterdag 18 augustus. sotes - santo domingo de la calzada: 34 km zondag 19 augustus. santo domingo de la calzada - grañon: 8 km maandag 20 augustus. grañon - villafranca: 27 km dinsdag 21 augustus. villafranca - burgos: 43 km woensdag 22 augustus. burgos = heel mooie stad met oude kathedraal donderdag 23 augustus. burgos - niet al te ver...
Ondanks dat Burgos een heel mooie stad is met veel pleintjes, park, de huizen met typische bouwstijl waardoor ze het uitzicht krijgen van een glazen kubus of van die typische verandatjes, maakt het bewandelen van de camino in een overgroot deel in de natuur en de rust dat je als een alien in de stad beland; alsof je echt een andere soort wereld betreed, een abnormale wereld waar regels heersen die zo wereldvreemd zijn met gewoontes die dan ridicuul lijken. Terwijl wanneer je gewoon in de stad leeft je je er absoluut niet van bewust bent. Een heel vreemde ervaring. Hetzelfde trouwens als je de tvprogrammas aanschouwt wnneer je in een bar iets gaat drinken. het lijkt echt surrealistisch wat je dan ziet op tv, waar maken mensen zich toch allemaal druk in zoiets... Dus ik snak terug naar de rust en het gevoel van op de camino te zijn. Het is fijn om alleen te gaan, het is fijn om in gezelschap te zijn en de gesprekken te voeren die zich dan ontvouwen; van heel praktisch (hoeveel km , welke plaats zullen we stoppen, alle houvastjes op de tocht) tot de persoonlijk zaken die je tot nadenken zetten.
Een internationale familie op de weg: canadezen, amerikanen, japanees, fransen, vele vele duitsers, vele vele spanjaarden, enkele intalianen, australiers, zweed, pool, belg alleen ik... heel boeiend soms gesprekken van hoe is dat in jouz land van politiek tot wanneer mag je een auto rijden of alcohol drinken of hoe toast je wanneer je samen iets drinkt...
En toch is er ook een keerzijde: be aware of your socks and shoes, want er wordt gestolen.... yep zelfs schoenen.... en dat voelt aan als heiligschennis wel de camino is als het leven dat is wat ze zeggen
groetjes en tot later en nog is voor de zekerheid ik ben helemaal ok dont worry be happy ;-)
