Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
08-11-2008
rustdag in santiago
...
Vandaag heb ik eindelijk eens uitgeslapen, het heeft me deugd gedaan.
Ik maakte mij rustig klaar en ben naar de ontbijtzaal gegaan.
Daar heb ik genoten van een lekker ontbijt,
deze keer geen boke met choco, maar wel wat meer uitgebreid.
Om 12u30 zouden we nog eens naar de mis toegaan,
ik had dus nog wat tijd en besloot om nog even terug aan het kaarten schrijven te gaan.
Meer dan een uur hebben we aan de kathedraal zitten wachten, ons poepke deed er van zeer,
maar tot onze grote spijt deden ze geen mis meer.
Dus gingen we maar terug naar ons pension,
om te zien of men daar nog iets eten kon.
Josfina had een heerlijk menu samengesteld,
we hebben niet lang getwijfeld en het meteen besteld.
We begonnen met inktvis en brood, daarna frieten met salade, ajuin en tonijn,
dit alles doorgespoeld met een lekker glaasje witte wijn,
Meer moet dat voor een pelgrim niet zijn!!!
Na het eten heb ik nog een ferme siësta gedaan,
en rond half zeven maakte ik me klaar om naar de afspraak met die reporter te gaan.
Ondertussen kreeg ik ook nog telefoon van Gust om te vragen of ik een petje van Santiago wilde gaan kopen,
dus moest ik nog vlug even langs de winkeltjes lopen.
Om 20.00 u stipt kwam ik van de trappen van de kathedraal gegaan,
en ja hoor, daar zag ik iemand met een rode jas en rode pet op staan.
Ik zag dadelijk wie het was en ik was zo blij,
ik riep almaar door, ik wist het , ik wist het, alle mensen keken naar mij.
Als een gek liep ik de trappen af, recht in de armen van de Fons,
het was helemaal geen reporter, en lachend zei hij, was dat geen goeie mop van ons?
We omhelsden elkaar en van blijdschap lachten en huilden we tegelijk,
Ik voelde mij de koning te rijk!!!
Toen ik een beetje van de verrassing was bekomen,
stelde ik Guy en Julia aan hem voor, de mensen met wie ik samen tot in Santiago ben gekomen.
Wat hadden we veel te bespreken, alles in één keer, dat ging niet vandaag,
Maar ik zat wel met één heel grote vraag:
Hoe is Fons in hemelsnaam op het idee gekomen,
om hier naar mij in Santiago te komen?
Het antwoord was simpel, het was een idee van zijn vrouw,
die had hem gezegd dat het wel fijn zou zijn om mij te gaan opzoeken, hij mocht als hij dat wou.
En of hij dat wou, dus zo gezegd, zo gedaan,
hij is onmiddellijk naar het reisbureau gegaan.
Maar aan deze verrassing hing nog een staartje aan,
want Fons zou de volgende vier dagen samen met mij naar Finisterre gaan!!!
We hebben deze mooie avond afgesloten in ons pension,
Josfina herkende hem meteen, je zag dat ze het amper geloven kon.
Fons was hier vorig jaar ook te gast,
en nu heeft hij haar nog eens met een bezoekje verrast.
Zij trakteerde ons op drank en hapjes en taart, het kon niet op,
ik was zo blij met de komst van Fons, ik genoot er van volop!!
Tegen middernacht hebben we eindelijk afscheid genomen,
we spraken af dat hij morgenvroeg rond 8 u naar hier zou komen.
Hij zal, na Frederick, mijn tweede gids zijn,
samen met hem naar Finisterre, het idee alleen al, vind ik reuzefijn!!!
