Vandaag geen uitstappen – we gaan enkel het domein eens grondig verkennen en lange strandwandelingen maken.

Na het ontbijt doorkruisen wij het volledige domein. Je kan er zo aangenaam wandelen onder de hoge bomen en het is er erg rustig ; je hoort niets anders dan de golfslag van de oceaan en het gefluit van de vogels in de bomen. Je ziet er ook veel mooie vogels, de grote lijken op papegaaien, dan zijn er nog de iets kleinere zwarte en kleine knalgele. Deze laatste zijn zo groot als de mussen bij ons, en even vrank. Ze komen zelfs op de rugleuningen van de stoelen zitten aan het buitenrestaurant.

Plots zien wij een paar aapjes de weg oversteken. Dan zien wij dat er een ganse bende tussen de rundalows rondloopt. Ze plunderen de vuilbakken, en komen zeer dichtbij. Een echtpaar had ontbijt laten komen op hun terras, en voor hun ogen werd alles leeggeroofd. De aapjes begonnen met de kan fruitsap omver te trekken en op te likken, dan de confituur, en zo verder tot alles op was. Ze hadden de aapjes kunnen wegjagen, maar verkozen dit tafereeltje te filmen. In het restaurant was en immers nog voldoende gelegenheid tot ontbijten.

De aapjes verblijven ’s nachts in het woud achter de club, en doorkruisen in de voormiddag het domein, om de ganse dag te verblijven in de omgeving van het golfterrein. In de vooravond keren zij dan terug naar hun slaapplaats.

We gaan ook nog even het strand op. Een groep arbeiders is bezig met het strand schoon te maken en alle aangespoelde zeewier bijeen te harken, dat wordt dan later opgehaald. De golven hebben ook veel vissen op het strand geworpen. We zien dat de arbeiders de vissen naar een grote leguaan toewerpen, die op het strand rondwandelt. Men vertelt ons dat er verscheidene leguanen zijn, zelfs nog veel grotere dan deze. Ze doen je niets als je ze met rust laat. Later zagen wij zelfs een reuzenexemplaar drinken aan de waterbak waar je je voeten afspoelt als je van het strand komt.

In de namiddag doen wij nog een fikse wandeling langs het strand, tot aan het dorpje Nianing. Daar op het strand staan houten stellingen, waarop kleine visjes te drogen liggen. Het krioelt hier van de vliegen, op en naast de vissen. De vissers gebruiken er netten met veel te kleine mazen, slecht voor het visbestand dus. Er zijn ook stellingen waarop grote zeevruchten te drogen liggen. Dat zijn de Senegalese mosselen, die kunnen tot 8 kg. wegen. Ze worden gedroogd, en dan in schijfjes gesneden en met de rijst meegekookt om hieraan smaak te geven. Wij kwamen in een kerkje waar het wijwatervat een mossenschelp was, en het was een groot wijwatervat hoor.

Wij wandelen terug, niemand valt ons lastig, ze kennen ons al allemaal als vrienden van Petit Matar. We gaan nog een klapke doen met zijn vader, Modou Daffé. In zijn hutje op het strand verkoopt hij, of een van zijn kinderen als hij met toeristen weg is, op maat gemaakte sandalen en ook houtsnijwerk. Maar geen enkele keer heeft men ons gevraagd om iets te kopen.

We gaan ook nog even een mailtje versturen naar het thuisfront, zodat die weten dat alles ok is. Het klavier is echter geen azerty, ook geen querty. Het is dus zoeken naar de toetsen, maar we hebben alle tijd …, ook dit is vakantie.

We doen het vandaag dus rustig aan, morgen hebben we weer een druk programma. We bezoeken Dakar, het slaveneiland Gorree en het roze meer.