Onze lieve blinde 16 jarige kater, neergeplaatst bij een boom.

We hebben er dagen lang heel triest om gelopen en er nachten niet kunnen van slapen, toen we verleden woensdag 26 april vaststelden dat onze lieve 16 jarige kater plots totaal blind werd. Geen steek zag het beest nog voor de ogen, alleen zijn pupillen reageerden nog even op licht en duisternis, maar soms ook helemaal verkeerd.
Hij liep overal tegen, we moesten hem letterlijk en figuurlijk door het huis leiden.
Net als ons zag het dier het helemaal niet meer zitten, hij omdat hij niets meer zag en wij bij het machteloos toezien hoe hij leed.

Treurend omdat hij niets meer zag, zijn pupillen reageren enkel nog op licht en duisternis

Bezorgd om wat er zich voordeed, hebben we wel 3 dierenartsen, die vroeger samen een kabinet deelden en onze poes kenden, in een periode van 8 dagen geconsulteerd, maar bij geen van hen geraakten we een stap vooruit
Voor de ene moesten we de verhoogde medicatie, die hij een paar weken voordien voorgeschreven kreeg om de te snelle werking van zijn schildklier af te remmen een 10tal dagen verminderen en uitkijken of zijn zicht terug kwam, terwijl voor de andere dierenarts de blindheid niet te wijten was aan de medicatie. De derde dierenarts nam een bloedstaal, maar verder dan dit en een voorstel om een datum voor een nieuwe consultatie vast te leggen voor een drietal weken later en ondertussen de gebruikelijke medicatie verder te geven ging het niet.

Onze kater, toen blind en niet wetend welke weg op hij kon gaan.

We konden het over ons hart niet krijgen om ons geliefkoosd dier te laten inslapen teneinde hem het verder lijden te besparen en zomaar machteloos toekijken was voor ons niet te doen.
Gelukkig kwamen we op het idee, dank zij de herinnering aan de TV uitzending over de dierenkliniek, om de UZ dierenkliniek in Merelbeke op te bellen in de hoop dat het nog niet te laat was en zij misschien onze poes nog zouden kunnen helpen.

Nadat we op woensdag 4 mei  telefonisch de toestand van onze kater uitgelegd hadden, mochten we meteen met hem naar de dierenkliniek vertrekken.

Daar werd door 2 laatste jaar studenten in bijzijn van de de dierenarts van spoed onmiddelijk de bloeddruk van onze kater gemeten, welke wel 240 betrof , zijn hartslag nagegaan, die veel te snel was, alsook nog een bloedstaal afgenomen, waarna hij verder onderzocht werd door de dierenarts en zij zich daarna in vergadering terugtrokken om alles te bespreken.

Enige tijd later kwam dan de dierenarts voor interne geneeskunde, die ons in bijzijn van een aantal  studenten uitvoerig uitleg gaf over wat vastgesteld werd, de oorzaak en de therapie.

Of onze kater nog terug zou kunnen zien, hing af van de duur van de periode waarin hij aan te hoge bloeddruk blootgesteld werd en de schade die hij als gevolg hiervan aan zijn ogen onherroepelijk opgelopen had.
Door te langdurige hoge bloeddruk kon zijn netvlies in zijn ogen immers al voor een deel losgekomen zijn! 
Ook diende afgewacht of met de medicatie die ze voorschreven zijn bloeddruk snel onder controle zou komen!

We moesten meteen starten met hem 2xdaags 1/8 van een tablet Amlodipine te geven om zijn bloeddruk te doen zakken en dit bovenop de 7,5mg Felimazole die hij reeds toegediend krijgt voor zijn schildklier.
Na 2 dagen op 06 mei, dienden we dan terug te keren om te zien of de medicatie insloeg, daar we hem daar niet wilden achterlaten om hem op te volgen.

Ongelofelijk, na 1 dag zagen we thuis reeds beterschap, onze kater zag nog wel niet zoals voorheen maar liep toch minder tegen alles aan.
Toen wij bij de consultatie meedeelden dat hij terug iets zag, geloofde men ons niet meteen, zijn bloeddruk was bij het opnieuw meten wel enorm gezakt van 240 naar 140, wat bewees dat de medicatie pakte, maar zijn hartslag was nog heel hoog en dat er al beterschap was met zijn ogen!
Tot hij midden het kabinet op de vloer geplaatst werd, ik hem aanmaande zijn reismandje op te zoeken en hij er naar heen ging.

Ondertussen is zijn zicht verder stilletjes terug weergekeerd.
Een bewegend rekkertje of koordje volgen en grabbelen, dat kan hij mijn inziens nog niet, maar verder geniet hij toch sinds zondag 8 mei terug van zijn nieuw zicht op de dingen rondom hem.

We zijn echt gelukkig dat het nog zogoed is afgelopen.
Alle lof voor de UZ dierenkliniek te Merelbeke en zijn dierenarts van spoed en interne geneeskunde.

Deze morgen 12 mei kregen we zelfs een telefoontje van de dierenarts voor inwendige ziekten om ons de verdere uitlslag van de bloedafname inzake zijn schildklier mede te delen en te horen hoe het met hem verliep.
Binnnen een 10 tal dagen worden we terug op consultatie verwacht om hem opnieuw even te laten nakijken.

Terugblikkend naar de periode vóór zijn volledige blindheid, waarin we het veranderende gedrag van onze kater vaststelden, zijn angst en onzekerheid alsof hij zijn vertrouwde omgeving niet meer herkende, zijn ogen die af en toe niet normaal stonden, met veelal doffe vergrootte pupillen die het gehele oog innamen, waarvoor we echter de dierenarts consulteerden, kunnen we enkel besluiten dat onze kater al een hele tijd aan te hoge bloeddruk en te snelle hartslag geleden moet hebben, waarbij hij steeds minder en minder ging zien.
Helaas bezat geen enkel van de dierenartsen die we bezochten, een bloeddrukmeter om de bloeddruk van een kat te meten en dus bleef het bij een mededeling om de medicatie voor zijn schildklier te verhogen of te verlagen en verder gewoon afwachten naar wat komen zou, met als laatste middel het dier te laten inslapen.