Zevende decade

Vastgeroest in de ondergaande zon
weerkaatsen de wolken het klepperen van een vleugelslag
op weg naar de lege plek
waar het ouderlijk nest is weggehaald.

Het regende nog toen
en donder rolde over de mals gemaaide velden
weggescheurd van de oogst
die de rovers over sterrengloed deed dromen.

De resten van de party
zijn bedolven door de bulldog van de torenklok
die uur na uur de jaren slaat
en een stel verloren mussen in het leven houdt.




19/7/2015

19-07-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Vooroordelen
hebben alleen bestaansrecht
ten opzichte
van zichzelf.

15-07-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Waakzaam

Gerustgesteld maar waakzaam,

speur ik naar je huid boven je ogen,

een voorhoofd rimpelloos en zorgenvrij,

dan kijk ik je aan, in die zelfde ogen,

schenk je weer een glimlach

en zie je stralen van geluk.

Je zal vandaag niet fronsen,

er komt nog geen groef

boven je kinderneusje,

maar ik blijf waakzaam.




26/6/2015

26-06-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Pijnloos







Een verdwaalde schaduw, 
eenzaam dolend, op de vlucht
voor honger, pijn en ziekte,
kommer, spijt en liefde. 



Zo een schaduw ben ik kwijt
op zoek naar eeuwig licht
dat duisternis verdringt
en dorst naar rust noch vreugde.



In een draaikolk weggezogen
naar het einde van de jaren, 
zo vind ik nergens ruimte
om woorden te bewaren.


8/6/2015

08-06-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Een volwassene kan nooit zo hartelijk lachen als een kind,

omdat hij niet even hartverscheurend huilen kan.

27-05-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Vezels

De sappen van mijn ochtend drogen langzaam op,

de schors verhardt en de ringen groeien door.

Steeds verder reikt de horizon,

de wortels zoeken naar mekaar.

Alleen het weer blijft moeilijk te voorspellen

en terwijl de bast verbrokkelt,

onverhoopte ogen sluiten,

ongedierte binnendringt

in de vertrouwde spelonken

waardoor ik dwaalde, op zoek naar nieuwe gedachten,

verwelken elk om beurt de bloemen die ik zoende,

en koester ik de vezels die nog overbleven.


20/5/2015

20-05-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Hunkering

Ik draaide mee met het licht van de sterren,

zwakke stralen volgend, bruisend vol verwachting.

Alleen de poolster boeide me maar matig

want het noorden wou mij kwijt.

Ze smolten weg, verblind in de witte kim van een mistige horizon,

geschrokken door de wekker naast mijn bed.

Nog koppig volgde ik de melkweg,

doch die keek niet om

en ik al evenmin.

Zo miste ik wellicht het zuchten van mijn schaduw,

onvermoeibaar mijn stappen volgend,

hunkerend naar iets van laatste aandacht

maar doodsbang voor de duisternis.

28/4/2015

28-04-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

En de zevende dag rustte God,
dacht lang en diep na,
toen verzon hij de evolutie.

27-04-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Onsterfelijk gewaande verwaande

ijdelheid

Wiedend in de tuin van ijdelheid

en wetend dat het wieden wellicht eeuwig duren zal,

smullend van de zelf verzonnen lof,

toch zo zelfvoldaan bewerend dat wij alles weten,

kijkend door onze zelfgeverfde glazen

tussen de kleppen van ons beider ogen door,

handelend zo lang we durven,

zinloos onze zinnen zoekend, remmen mijdend,

wetten ontwijkend en driften dogmatiserend,

zo verwaand dat wij niet willen wijken voor de waarheid

van wat we niet horen, proeven, zien of voelen,

maar volhardend stellen dat wij de wereld zijn,

zelfs al leeft die langer dan wijzelf.

25-03-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

De laatste stem





Als de klokken niet mogen luiden, 
de vogels niet meer kunnen fluiten, 
de storm niet langer wil huilen
en we voor de zon gaan schuilen, 

Als de honden hun baasje aaien, 
de doden naar de killers zwaaien, 
kinderen hun moeder schuwen, 
en leiders mensen in kanonnen duwen,

Als kerken worden afgebroken, 
vaste waarden vonkend roken, 
enkel sport en leegte animeren
en wij weten zonder willen leren,

Dan rijst vanuit de chaos nog een stem, 
en zucht ik zacht de naam van Hem.

12/3/2015

12-03-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Jozef

De weiden deinen eenzaam onder schapen,

de Eufraat kabbelt dampend zoals elke Tiber,

populairder dan –wie is dat?- Justin Bieber.

Rijmen gaat alleen met woorden;

althans dat denk ik in mijn tunnelvisie

naar 't zo blauw' en felle helder boven mij,

totdat de sterren komen gluren één na één.

Ritme rijmt met honger,

wanhoop rijmt op angst.

Wie wil mij, zoekt mij, vindt mij,

als mijn broeders over markten dwalen,

Weg van wroeging en mysterie in wilde verhalen

die allittereren in een taal die ik niet spreek

terwijl ik op de regen wacht

in mijn droge put.





13/2/2015

13-02-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Babel 
of de onmacht bij het onaffe


Nog één keer kijkt de steenbok naar de top,

en twijfelt of het gras daar wel veel groener is dan in het diepe dal.

Nog één keer doet de trekker autostop,

en hoopt dat hij die nacht kan slapen in een droge warme stal.

Nog één keer zingt de zanger ’t zelfde lied,

en teken ik en schilder al de dingen die geen mens ooit ziet.

In Babel staat een toren zonder eindfactuur,

en reizen om te vluchten kent noch eind noch duur,

zelfs zingen uit verveling mist veel vonk en vuur.

Ten slotte springt de steenbok in de krater,

duikt de trekker wenend in het wilde water,

en schrijf ik een nieuw lied voor later.

28/1/2015

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Schreeuw

Wat zoeven weer de dagen een na een voorbij:

weken, maanden, jaren, op een lange rij,

waaraan op dit moment nog lang geen einde komt,

tot op een keer mijn hand verlamt, mijn stem verstomt.

Hoe zoeven ze voorbij, die uren, dagen,

met hun geuren, stormen, grendels, zweet en vragen,

wijl door ons zo zelden moedig wordt geoordeeld,

maar zo dikwijls hardop gretig wordt veroordeeld.

Hoe stuiven ze uiteen, de woorden en de daden

die door leegheid zelfs de levensweg verraden.

Soms bloeit er nog een krokus in de verse sneeuw,

en onverhoeds weergalmt wel eeuwenlang haar schreeuw

14/1/2015

14-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Een laatste keer

Al mijn boeken lezen,

de foto’s digitaliseren,

mijn kwalen genezen,

video’s digitaliseren.

Albums beluisteren,

mijn films digitaliseren,

koosnaampjes fluisteren,

dvd' tjes digitaliseren.

Vrienden bezoeken

adressen digitaliseren

samen met mijn boeken

namen in ’t adresboek schrappen

En de rest digitaliseren,

luisteren naar al mijn muziek,

artiesten digitaliseren,

geen tijd voor politiek

Alleen memoriseren,

nog eenmaal eeuwig wakker 

blijven digitaliseren

om jaar na jaar na jaar

de liefde te bedrijven

met  jou (met haar).

12/1/2015

12-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Gedicht voor wie uiteindelijk

nog 2015 wil overleven

Niemand heeft mij aan het werk gezien:

ik heb vandaag een graf gegraven

voor mijn dromen, voor mijn gaven,

voor het afgelopen jaar misschien?

Voor voorbije zesenzestig jaren,

voor de namen die verdwenen zijn

of bladen tekst die nooit verschenen zijn,

voor mijn doelloos in de verte staren,

voor het uit de hand gelopen streven

dat ik niet meer tijdig bij kon schaven;

heb ik daarvoor soms een graf gegraven,

heb ik heden dan haast alles opgegeven? 

Is de put gedempt met inspiratie

of met kluiten van fiasco en verdriet?

En zijn dit geen woorden van een lied

voor de levenden in deze natie?

Voor de meer of minder braven,

voor wie bedriegt en profiteert

en nooit iets uit zijn fouten leert

heb ik vandaag mijn dode kip begraven.

5/1/2015

05-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Wensen van Frankie voor alle regelmatige en de toevallige bezoekers

23-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

een kerstgedicht


Opgeklopt

Lichtjes branden tot het stopt,

kerstverlichting opgeklopt,

blijven werken voor wat geld,

maar de liefde is wat telt;

en maar staken tot het stopt,

vakbondswoede opgeklopt.

Woorden zuchten vol ontzag;

kussen, zoenen meer dan mag,

slogans schreeuwen met gelach:

weer een weekend plus één dag

door betogen nog wat meer gefopt,

malcontenten hevig opgeklopt.

Kindren vragen zich nog niets af,

later krijgen zij de straf,

ergens ligt de vrede in de as,

sterft een eekhoorn in het gras,

huilt de weerwolf tot hij stopt:

tsunamidreiging opgeklopt.

Bliksem uit de ster van Betlehem

dooft de echo van Zijn zachte stem.

Zwaarden snijden kinderkelen

eer ze onze hoogmoed stelen;

Knielen, bidden dat het stopt,

valse hoop wordt opgeklopt.

Cadeaus vergeten, niets gekocht

van dingen die ik weer niet zocht,

Dingen die ik toch niet missen zal

bij de kieren in de oude stal

Luxe en reclame die niet stopt,

'n ware kermis opgeklopt.

Hef het glas en lieg maar mee:

Gezondheid,cheers, zum Wohl, santé !

Vreten, feesten tot het stopt,

louter schijn en opgeklopt. 

Zing en loof de kerstman ook,

roer in ’t nepvuur met de pook.

Ruik de rook, kalkoen, de haard,

nergens blijft nog iets bewaard,

De slede glijdt maar tot die stopt

in het duister witte opgeklopt.

Klokken luiden ver en ijl,

vrij van cash en roes en geil,

ze huilen, maar je hoort ze niet

door 't feestgedruis zo hypocriet,

ze wenken niet meer, want het stopt,

pseudo-Kerstmis opgeklopt.


14/12/2014

14-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Schoppenzes    *) 







Evenwijdig aan de grenslijn van de kust

zwelt de zee nog breder dan voorheen.

’t Verse schuim bruist naar de wolken, zo veraf, 

vol moed.



Tegenwind krijgt hartentwee stilaan geblust, 

de zeep verzuurt de bellen een na een.

Niemand vreest als de dreiging van geblaf

hen groet.



Sterker kleurend als een regenboog van lust

verkankert al het schuim heel ver uiteen

en drenkt toevallig graan verdwaald in ’t kaf

vol roet.



Evenwijdig aan de branding bij de kust

zucht de zee veel zachter dan voorheen.

Dat nieuw schuim bruist naar wolken zo veraf

vol moed.

*) of de teloorgang van jeugdambitie 

2/12/2014

02-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Heimwee








Wachtend op de trein

tot het station wil stoppen, 

driftig en onzeker zijn, 

lange dagen blijven kloppen, 


tot de gemiste halte voor mijn raam verschijnt, 

en de angst met alle twijfel eindelijk verdwijnt.





Wachtend op een bank, 

tot de trein terug wil keren

met de vertrouwde klank

van dromen en begeren,


tot de sporen het ritme van de wielen zijn vergeten

en ik zuchten moet van ‘ had ik dat toen maar geweten’.

18-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

De wereld lijkt vol leugens,

         
                omdat men die het luidst verkondigt.

08-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie