|
Wat gaat er door Caesar om als hij ziet dat zijn adoptiefzoon Brutus op het punt staat hem met een dolk te vermoorden?
Lieve Brutus
De zon heeft me zelden verhinderd te wachten
en te hopen dat er aan mijn deur werd geklopt;
de regen gaf een wrange smaak aan mijn koffie
die koud werd zodra alle contact was gestopt.
Orkanen en kinderziekten verstoren elk ritme,
ze kunnen de rituelen fnuiken en beperken,
maar de brand van erkenning en het smeulen
na een tsunami stoppen ijlend met werken.
Al wat je doet, wat je wenst, wat je droomt
en wat je verzwijgt heb je me nooit verteld,
wat je gelooft en waar men je voor gebruikt
is steevast een hunker naar luxe en geld.
Zwijgen in stilte brengen mij rust noch paniek,
want ze leiden zelden tot goede akkoorden.
Ze zijn het slot op mijn deur waar de sleutel
zoek is sinds je mijn kind wilt vermoorden.
Brutus, ik redde jou van de straat, de honger,
de eenzaamheid, de brand, de kerker en de kou ,
en ik sloot je op in mijn veilige bloementuin
en schonk je geloof, hoop, liefde en trouw.
****
Nu is het te laat om mij hier op te zoeken
voor mijn hulp of lekker dagelijks brood
Wachten doe ik nog alleen zolang ik eten kan
en drinken, ademen en treuren, tot de dood.
6/9/2020
06-09-2020 om 00:00
geschreven door Frankie
Categorie:gezin
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
