Opgesloten wegens corona, ben ik jaloers op een rondvliegend herfstblad eind februari

Op reis

Ik wil op reis met een ander blad

dat mijn herfst overleefd heeft

en mijn winter getrotseerd.

Gedragen door de lentewind

krokussen met dorheid confronterend

van onze lotsbestemming.

Hopend op het licht van de mei

wanneer de onbezonnen jeugd

uitbundig wild gaat botten,

zullen we hoger vliegen

dan we mochten van onze schepper

of ergens sterven in een goot.

Maar eerst reizen met jou

genieten van verre groene oorden

ritselend tegen elkaar

totdat een wervelwind

ons onverhoeds losrukt van elkaar

en het zomer wordt.

27/2/2021

27-02-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Met een beetje hulp van het rijmwoordenboek, maar gerangschikt in volgorde van de gevoelens die ons tijdens de pandemie overvallen

Pandemie





Neerslachtigheid

verdrietigheid droefgeestigheid

noodlottigheid naargeestigheid plichtmatigheid

weerbarstigheid zelfzuchtigheid

onwettigheid

Ontgoocheling

hoofdstedeling beknibbeling

ontregeling vertwijfeling boswandeling

vertroebeling vermorzeling verbrijzeling beteugeling

mishandeling ontrafeling opstandeling veroordeling omsingeling verbijstering

begoocheling grensregeling verstrengeling maanwandeling

tijdregeling rangregeling beoordeling

benadeling herindeling

behandeling

Bliksemslag

hoongelach zelfbeklag

oordeelsdag oogopslag hartjesdag

vredevlag toverslag

nieuwjaarsdag


24/1/2021

24-01-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Eindejaarswensen uit dankbaarheid voor alle bezoekers!

01-01-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Houd 2021 vrij van covid, corona en vaccin!

31-12-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Koffie

Kom niet treuren op mijn graf:

ik ontvang je niet met open armen.

Je verdient geen welkom, ook geen straf,

alleen de inhoud van mijn zieke darmen!





Kom je koffie drinken wijl ik leef,

ik ontvang je dan met open armen.

Je weet me wonen, je kent de dreef,

dan zullen we elkaar intens verwarmen.


Wil je melk, of wil je suiker?

Zeg me wat je heden bezighoudt,

breng geen wijn en ook geen ruiker,

immers, eer je het vermoedt, ben ik al koud.



15/12/2020

15-12-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Uit een gedicht van 11 oktober 2008 op dit blog (ik werk mijn ganse oeuvre bij)

van toepassing op deze coronatijd:

Leef je als je denkt aan later
en het heden een andere richting uitstuurt
omdat je een dag zoals gisteren
niet meer beleven wilt
en het overmorgen best eens
opnieuw zou mogen worden zoals vroeger?

29/11/2020

29-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Ademloos

Ik houd mijn adem in

en zelfs het kloppen van mijn hart wordt eindig.

Mijn honger is van geen enkel nut

en de geur van koffie gaat aan mij voorbij.




De stappen op de trap,

een tractor die davert door mijn straat:

alles bonst tussen mijn slapen

en de wind smelt tussen mijn lakens.




Ik houd mijn adem in

en denk dat ik nu nog steeds de keuze heb.

'k Heb dorst naar kille zuurstof

en je warme lippen op die twee van mij.




23/11/2020

23-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Het leven is als een dag, vanaf de zonsopgang via de middag tot wanneer de schemering die de nacht aankondigt.




Aan en uit

Mijn ogen gaan open en ik zie de dag.

Dag mama, papa, oma, opa, dag zus, dag broer,

dag juf, dag vriend, dag oom, dag tante, dag lieverd van mijn hart!

Zo blij dat ik met die mensen leven mag.

Zo fijn die kansen, plannen, mooi en sterk en stoer,

Dag resultaten van ons werken, voor de kinderen van ons hart.

De zon staat stilaan op haar hoogste punt

we hebben geprobeerd de wolken weg te jagen,

geluk en vreugde zijn ons mondjesmaat gegund

met de antwoorden komen nieuwe vragen.

Adieu collega, oma opa zegden lang vaarwel.

De mensen die we kenden beginnen stilaan te verdwijnen,

uit ons leven, uit ons gezelschap, uit het oog en uit ons hart.

Wie mij het leven schonken: adieu en vaarwel,

warme herinneringen beginnen stilaan weg te kwijnen

mijn ogen sluit ik, de nacht valt en sluit de deuren van mijn hart.

12/11/2020

12-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Surf (altijd tijdsgebrek)

Lineair verheft zich de zee,

zichzelf herhalend, 

steeds nader bij de kust.

Dreigend reikt het water naar de hemel

maar wordt tot overgave gedwongen

en kantelt schuimend over ander water.

de kracht slinkt weg zoals de jeugd

die haar dromen zelden realiseert

en uitdeint in groeiende berusting.

Ten slotte nog heel even

trekt de golf een lange lijn

op het eindeloze strand.

Mijn voetstappen verdwijnen

in de saus van vochtig zand,

en ook de vloedlijn is verschoven.

10/11/2020

10-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

6 november 2020    13.15   (coronalockdown)





6/11/2020

Robert overleed op 30 oktober 2020 en wordt vandaag begraven





Voorlopig afscheid


Jij kan niet meer ontwaken

zoals wij, en naar buiten kijken

om de zon te zien verschijnen aan de horizon.

Ik kan me niet herinneren

wanneer ik jou laatst heb gezien,

te lang geleden door omstandigheden.

Je was mijn allereerste broer,

één van te weinig zekerheden;

we dachten aan elkaar, met of zonder reden.




Onze wegen lagen ver uiteen,

maar kwamen elkaar wel tegen

daar waar liefde en vreugde  versmelten.





Nooit heb je mijn hand geschud,

nooit reisden we ver samen heen,

maar we boden een schouder in de storm.

En als wij ooit weer samen zijn,

speel je voor mij op lichte toetsen

en zing ik voor jou, en slik eens van geluk.

Bijlagen:
Robert5.jpg (128.1 KB)   

Dit gedicht schreef ik 12 jaar geleden, (nu herwerkt)

Het nieuwe Allerheiligen.

Als oktober op haar einde loopt
en je weer op je vakantie hoopt,
die de troost is van de welvaart,
en de versiering van de uitvaart,
zie ik
de kinderen in hun graf,
moeders, vaders op een draf.
Nu krijgen velen eens bezoek,
een poetsbeurt met een zachte doek.



Ik doe het
 graag nog vele jaren
en blijf herinneringen bewaren
door de jaren roze gekleurd.

Eens zijn jij en ik zelf aan de beurt.



Volgende keer
zelfs al, misschien.


Vieren jullie vast maar Halloween!

Eergisteren, op 30 oktober stierf mijn broer Robert (68) aan een hartstilstand, net toen hij de medicamenten voor onze mama (98) betaald had in de apotheek. 

01-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Junior

Juniors bloed is mij even vreemd als dat van mijn erfgenamen,

maar zijn hart is mij wellicht minstens evenveel genegen.

Een kind volgt wat er ergens binnen zijn zieltje verder drijft

en wat hij onthoudt, blijft voor zijn toekomst een ware zegen.

Junior speelt met alles wat hij bij zijn stappen tegenkomt

en op zijn hoede zijn is een oneindig punt van aandacht.

En als iets valt en breekt of gewoon zoek of verloren gaat

Dan had men het wel gevreesd maar zelden verwacht.

Junior houdt van kippen en hij voert ze tot ze vluchten

zo ver mogelijk weg van de hond die gretig watertandt.

En als hij achter het coronaslot twijfelt omtrent waarheen,

roept hij opa en dan vlucht hij weg en beeft mijn hand.







28/10/2020

28-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Van geboorte tot overlijden droomt men iets te realiseren dat de moeite waard is ( kiezen is al de eerste onoverkomelijke hinderpaal) maar nooit raakt het af, en troost je je met de basiswaarden in het leven









Zo lang

Zodra de dageraad met uitgestoken hand als een zweep in mijn ogen flitste, 

groef ik de bouwput voor mijn Babelse toren die nooit afgewerkt zou zijn .

Zo lang het zoeken duurde naar de plannen die ik zelf had moeten tekenen

bleef ik zwerven zonder te kunnen kiezen waarheen mijn stappen mij zouden leiden.

Zo lang ik doolde besefte ik niet dat ik op een rollercoaster zat die nergens stopte

tenzij iemand aan de noodrem trok, al had ik dat zelf moeten kunnen doen.

Als gewoonten en plichten mij stresseren, ongeduldig bumperklevend op mijn hielen

gaat de kans verloren rustig te kiezen tussen al die verleidelijke doodlopende straten.

Zo lang de hoopvolle zon blijft stijgen, dreigend verder weg van mijn warme Oriënt

luister ik naar gefluister van mensen die zich expert gedoopt hebben zonder ritus of water.

Zo lang groeit de wetenschap dat zij net als wij angstvallig proberen te verbergen

dat zij hun Babylonisch kunstwerk nooit zullen voleindigen op de weg die ook de onze is.

Zodra de kim begint te blozen wordt de bovenste bouwlaag stilaan onbereikbaar

en volstaat het schuilen in de koele kelder vol verwarmende gregoriaanse gezangen

die troost brengen terwijl de bouwstenen gestolen worden en de kraan dichtgedraaid

Zo blijft de molen draaien met sterren en planeten die als mensen niet te grijpen zijn

want de nacht ontvoert soms een kind dat zonder jou nooit zou geboren zijn.




27/10/2020

27-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Flashback

Bruin, stevig gespierd tegen de grijze hemel

zag ik je silhouet, snuivend naar voorbije euforie.

Achteloos en bezorgd om mijn hongerige vogels

riep hij hulpeloos mijn naam in de kille herfstlucht.



***

Allebei knoopten ze heel even de eindjes weer aaneen:

een verleden van hopen, geven en beminnen

met een toekomst van verbrokkeld vertrouwen

in een miskende hemel die rechtvaardig oordeelt.

***

Het kind streelt zacht de hond, de kip vlucht weg

en verder resten mij nog alleen de foto's.

19/10/2020

19-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie