Weet je als ik zo aan mijn pctje zit en aan het werken aan mijn blogskes waar ik juist een link heb geplaatst naar een blog van de zoon van een vriend ,die voor een heel jaar naar Australie is een sabbat jaar noemen ze dat ,enkele dagen werken bij een huisgezin of boerderij,dan enkele weken terug verlof en een uitstapje naar new zealand , dan was dat in mijnen tijd toch wat anders ni waar.
Als men geluk had ging men met de school naar het peersbos ,of met de chiro of scouts op kamp ergens in de walen of limburg ,en dat was het dan ongeveer.
 Ben een keer met een tante meegemogen naar oostenrijk ,dat was de eerste keer buiten de grens en daarna heb ik moeten wachten tot ik getrouwd was .
Ben natuurlijk blij voor die gast ,maar ik hoop dat hij beseft wat een gelukkige kerel hij is ,zeker als men al die ellende op deze aardkloot aanschouwd.
En eigenlijk mag ik zelf ook niet klagen in verhouding met andere mensen die 
als ze schoenen hadden ze deze niet kunnen dragen omdat ze geen voeten hebben door die vreselijke cluster bommen ,die god zij dank al in vele landen verboden zijn .
Daarom beste bloggers ik weet dat niet alles perfect is in ons mini landje maar 
ne mens moet af en toe toch eens zeveren maar als men dan naar het nieuws kijkt 
mogen we zeggen dat we het niet zo slecht hebben .
Maar omdat we altijd een doel moeten nastreven om ons een beetje alert te houden
moeten we toch proberen om al onze dromen waar te maken ni waar.