Wie nog een leuke annecdote/aanpassing aan een artikel kent mag mij dit steeds laten weten via e-mail of gastenboek. Ook foto's van vroeger van inwoners van Kumtich, gebouwen, klasfoto's, evenementen zijn steeds welkom. Zij worden na verwerking terug aan de eigenaar bezorgd.
onze Golden Retriever, ondertussen overleden
geplaatst op verzoek van mijn vriend Michel
Vroeger gemeentehuis
O.L.Vrouw van Lourdes kapel
De pastorie
Kapelletje aan kp OORBEEK-HOXEM
Moeder Clemence met haar twee zonen en twee dochters. klik op de foto
Het vroegere postkantoor
Voor altijd vrienden
Deze blog toont maar één pagina. Door onderaan de pagina op de pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in " inhoud blog" aanklikken.
Ik ben Alfred SCHEEPMANS,in 1949 geboren te KUMTICH en er opgegroeid. Aan de hand van een reclameboekje dat in 1968 uitgegeven werd door de voetbalclub USG KUMTICH, en dat ik al die tijd bewaard heb, beschik ik over enige dokumentatie aangaande de handelaars die in die tijd ons dorp rijk was. Uiteraard staan niet ALLE handelaars van KUMTICH in dit boekje. Mijn bedoeling is de handelaars uit die tijd in de kijker te zetten. Bij velen zal dit ongetwijfeld aangename herinneringen oproepen. Voor onze jeugd is het een enige gelegenheid om terug te gaan in een tijd die zij niet gekend hebben. Verder ga ik ook terug in de tijd van de voetablclub USG KUMTICH, te beginnen van in de jaren 40. Later volgen nog "vervlogen tijden" aan de hand van foto's "uit de oude doos". Ik hoop dat jullie er plezier zult aan beleven.
Jomme . Naar ik steeds heb horen vertellen begon Jomme VANDEPUT een handel in landbouwmachines te KUMTICH. In welk jaar dit was weet ik niet doch het zal alleszins voor de oorlog zijn geweest. In die jaren nam hij ook deel aan de jaarlijkse landbouwtentoonstelling te TIENEN. Dan hing hij enkele mobiele machines aan zijn auto en bovenop die machines enkele kleinere. Zo tufte hij dan naar TIENEN. Tegen welke "vitesse" en hoelang hij er over deed is niet geweten. Later verhuisde de zaak naar TIENEN waar zij nu nog steeds gevestigd is in de Leuvensestraat. In 1968 werkte ik eveneens in de firma VANDEPUT. Er werkten toen verschillende mensen van KUMTICH bij Jomme. Zo herinner ik mij VANDENBROEK Albert ()(Bare Broek) LUCKERMANS Achiel() (Chille van 't knijnekot)LUCKERMANS Achiel (Chilleke, zoon van) PEETERS Henri() (Rikske Snoesel) VANHOREBEEK Theo (de Witte) RESPEN Robert (de joenge raispen) - HUTS Roger (Den Huts van Brasem) en Annie DEKONINCK (Annie van 't klein Ingeland).In het reclameboekje staat de firma VANDEPUT maar liefst NEGEN maal met een advertentie van een volledig blad. Dit zal waarschijnlijk wel te maken gehad hebben met het feit dat zijn schoonzoon, Louis PANS, toen voorzitter was van USG KUMTICH.
.Pirke de beuveuder. .Pirke de beuveuder was een vriendelijk en zachtaardig man. Ik heb hem nooit anders weten doen dan bier uitvoeren. Eerst nog met paard en kar. Dat beest moet een engelengeduld gehad hebben. Hoeveel uren zou die knol niet aan een of ander cafe op zijn baas hebben staan wachten. Gelukkig voor Pirke kende dat paard zijn weg naar huis blindelings. Later kocht hij een VW camionette. Dat was ook nogal iets. Aan een duizeligwekkende snelheid van +/- 25 km/uur snorde hij door het dorp. Ik geloof niet dat hij ooit zijn vierde "vitesse" gebruikt heeft.Hij was ook nogal zuinig op "zijne naft". Wanneer hij vanuit de Kapelstraat aan de Grote Steenweg kwam, (toen stonden daar nog geen lichten) en er naderde verkeer vanuit TIENEN of LEUVEN dan zette hij de motor af. Pas wanneer hij geen wagens meer zag startte hij terug en reed de steenweg over. Gelukkig reden er in die tijd nog niet teveel voertuigen. Hoe die man zijn rondes rondkreeg is een raadsel. Want buiten KUMTICH had hij ook een "tourné" in HOKSEM en BREISEM. In die tijd werden er nog veel bals gehouden en het gebeurde meermaals dat men er dreigde zonder bier te vallen. Geen nood, Pirke was steeds op de bals aanwezig en binnen de kortste keren stond hij er met een paar vaten en waren de inrichters weer gerust. Wanneer hij zijn caferonde deed waren er altijd enkele slimmerikken die Pirke steeds vooraf waren. Zij wisten dat hij in ieder cafe een "tourné generale" gaf. Zo dronken zij de ganse namiddag omzeggens gratis. Pirke wist dat ook wel maar nooit heeft hij hier een opmerking over gemaakt. Zo was Pirke.Aan mijn broer Willy had Pirke een goede hulp. In zijn vrije tijd ging hij altijd met Pirke mee op ronde. Twee voordelen voor Pirke. Ten eerste werd zijn werk er aanzienlijk door verlicht en ten tweede kon mijn broer het stuur overnemen wanneer Pirke er eentje te veel op had. .Voortgaande op zijn aard woonde Pirke ook in de verkeerde straat. Zoals u kunt zien woonde hij in de Hoogmoedigestraat (nu St-Barbarastraat) Zijn persoon paste echter beter bij de Ootmoedigestraat (nu Tassinstraat)
Theo van Fille van MiekeDe ouders van Theo, Fille en Germaine, hadden een café en kapperszaak op de Vissenakenstraat. Theo leerde ook de stiel en werkte mee in de zaak als dameskapper. Later opende hij een kapsalon in de St-Barbarastraat (bruul). Theo was een joviale kerel. In zijn jeugd was hij, samen met Celis Valére, leider van de girojongens te KUMTICH. Helaas is hij te vroeg van ons heengegaan evenals zijn vriend Valére. Theo was ook aktief in de plaatselijke toneelkring. Hij was een zeer behoorlijk akteur. Over zijn vader Fille even dit. Bij de komst van de televisie had Fille in zijn café ook een tv geplaatst. Deze stond zodanig opgesteld dat Fille van in de spiegel waar hij haar knipte de tv kon zien. Wanneer je in de stoel zat en er was een programma dat Fille intresseerde dan kon je het resultaat wel aan je kop zien. De mensen waren toen echter veel verdraagzamer en namen dat er maar bij.In die tijd "stak het ook allemaal niet zo nauw".
Sjarel van duimSjarel was schoenmaker en had een schoenwinkel in de Kapelstraat. Het gebouw omvatte winkel met daarnaast het werkhuis. Je mocht er tijdens de dag om het even welk tijstip passeren, je zag Sjarel aan het werk. Het was er ook zo een beetje de zoete inval. Vooral 's avonds had Sjarel nogal wat bezoek. Onder de vaste klanten waren "Staikke Lemaing" en "Staaf van Andria" . Het was zo een beetje de plaats waar de krant gedrukt werd. Wanneer je er een paar schoenen ging kopen moest je wel oppassen. Sjarel had de gewoonte van je een hele resem schoenen voor te zetten. Na je keuze te hebben gemaakt kon het niet rap genoeg gaan om de andere schoenen terug in de dozen te plaatsen.En daar kon het al eens fout lopen. Zo kocht ik er eens een paar schoenen die op het eerste zicht hetzelfde waren. Na ze een paar maal gedragen te hebben bleek het om twee verschillende schoenen te gaan. Bij de linkse was het bovenvlak mooi egaal. Bij de rechtse begonnen "ribbetjes" zichtbaar te worden. Omdat ik ze al een paar keer gedragen had, durfde ik ze niet terug te brengen en ben ik er zo maar mee blijven lopen. Welke ongelukkige het andere paar gekocht heeft heb ik nooit geweten. Anders hadden wel elk een schoen kunnen verwisselen.
Georges den drukkerDen drukker is de schoonzoon van wijlen "Pirke de beuveurder". Georges was, afkomstig van Laar (lANDENà. Hij kreeg zijn bijnaam "den drukker" toen hij in zijn woning "op het kaaterke" een drukkerij installeerde. Hij leverde verzorgd werk en had dan ook tal van klanten. Hij is ook zo een type persoon waartegen je geen ruzie kan krijgen. Altijd goed geluimd, het ene woord niet hoger dan het andere, ziek als hij niet kan lachen. Georges was een trouwe supporter van USG KUMTICH. Hij volgede steevast alle thuiswedstrijden. Na de match ging hij dan bij zijn nonkel "Louis van Mil" een pint (meestal meerdere) drinken. Georges kon goed Waals spreken en mijne pa "Fons van lewis bed" kon ook redelijk met die taal om. Wanneer we dan na de match bij "Louis van Mil" zaten porde ik mijn vader een beetje aan om tegen Georges in het Waals te beginnen. Georges pikte daar onmiddellijk op in en binnen de kortste keren lagen we plat van het lachen, alhoewel we geen snars verstonden van wat die twee tegen mekaar vertelden. Momenteel is Georges drukker op rust doch om fit te blijven is hij een actief stapper bij "trip trap kumtich".
Giljom HavetGiljom had een bakkerij in de Stationstraat. Buiten brood kon je in zijn winkel ook nog andere kruidenierswaren krijgen al was dit beperkt. Hij bakte nog "op stenen" en broden zoals "kaarwielen". Het was wel ontzettend lekker brood. Giljom was wel een rare vogel. Je moest al goede klant zijn om er aan een brood te geraken. Hij verscheen in de winkel ook altijd met zijn "kaspechér" (stofjas) aan. Wanneer hij je bediende zei hij steevast "astjamblieft". Een uitgaanstype was Giljom niet maar bij Stefanie heb ik hem wel regelmatig op zondag ontmoet. Toen hij met zijn bakkerij stopte waren er veel mensen die zijn lekker brood misten. Een verhaaltje dat ik onlangs vernam van Frans (?) afkomstig van Pamel. Frans was in Kumtich komen wonen en ging bij Giljom een brood kopen. Jij bent zeker nieuw hier vroeg Giljom. Ja zei Frans en hij vroeg meteen om het brood te snijden. Natuurlijk had Giljom geen snijmachien. Van waar ben je vroeg Giljom. Van Pamel zei Frans. En wat deden je ouders? Dat waren boeren zei Frans. En Hoe sneed jou moeder een brood? Met een groot broodmes. Awel zei Giljom, zo moet jij dat ook snijden. En Frans kon vertrekken. Eigenlijk had Frans geluk dat hij een brood kreeg want niet iedereen kon bij Giljom zo maar een brood kopen.
Lowie van millouis baatte, samen met zijn echtgenote Maria, een café uit op de hoek van de Kauterstraat met het dorp (waar nu de nieuwe appartementen zijn gebouwd). Daarbij was louis ook nog zelfstandig electricien. Stel u daar echter geen handelszaak bij voor. Louis verplaatste zich met een fiets en zijn gereedschaptas was aan de dwarsbuis van zijn fiets bevestigd. Hij werd in die tijd dan ook meestal gevraagd om in een kamer, bijplaats,stalletje enz... een lamp of een stopkontakt te plaatsen. Wanneer hij zo een "placement" ging uitvoeren was hij meestal wel een kleine dag onderweg. Niet dat dit werk zoveel uren in beslag nam doch op de terugweg waren er altijd wel een paar herbergen waar hij dan niet voorbij kon. Alhoewel hij een joviale tip was kon hij ook zo koppig als een ezel zijn. Zo weigerde hij een gasvuur te kopen zodat Maria winter en zomer het eten op de "leuvense stoof" diende klaar te maken. Stel je maar eens voor wat dat was op snikhete dagen. Dan stonden voor en achterdeur wagewijd open. In die tijd hadden wij in Kumtich ook een liefhebbers voetbalploeg "DE EKLAKILLERS" genaamd. Ons lokaal was bij Louis. De naam EKLAKILLERS kwam van het bier dat toen bij Louis geschonken werd, namelijk "EKLA". Killers kwam dan voort van het feit dat wij redelijk wat "ekla's" konden naar binnen werken. Zo werd het dan uiteindelijk de "EKLAKILLERS". "Mil de fakteur"(†) was erevoorzitter, KEMPENEERS Willy (Willy va Koerre) voorzitter en Roger FILLET (†) (Roger va Koerre) onze trainer. Merk op: " Lowie van Mil" en "Pirke de beuveurder" waren broers. In het reclameboekje noemt de ene HOLSBEEK en de andere HOLSBEEKS. Zou "Georges den drukker" dat boekje op een maandag gedrukt hebben?
Fik van EvaristFik was een levensgenieter en behoorde in die tijd in Kumtich tot de top tien in de categorie "levensgenieters". Hij was een krak in zijn vak. Hij had in de Stationstraat een winkel van verven en behangpapier maar men kon er ook terecht voor bepaalde voedingswaren. (Momenteel is men dit pand aan het verbouwen) De winkel werd uitgebaat door zijn echtgenote Gaby. Fik was daarbij ook nog begrafenisondernemer. Zo een begrafenis kon al eens uit de hand lopen. Zo was Fik op een keer blijven "plakken" en had in het cafe "bij Louis van Mil" onze pa ( samen met Louis ook in de top tien van de levensgenieters) ontmoet. Een stuk in de nacht bracht Fik met "zijne corbejaar" onze pa naar huis. Op een bepaald moment moest ons moeder voor iets naar buiten gaan en daar stond die lijkwagen met bovenaan de zes lampen in werking. Ons moeder is daar toen zo van verschoten dat ze jaren nadien dit voorval nog steeds vertelde. Fik was zich natuurlijk van geen kwaad bewust. In jaren vijftig tot de vroege jaren zestig hadden wij café "op den andere hoek". (Hoek Tassinstraat-St-Barbarastraat) De week voor de kermis kwam Fik het plafond schilderen. Hij was 's avonds blijven plakken en ondertussen was ook onze pa thuis gekomen. Met nog enkele tooghangers werd een stevige pint gedronken en 's nachts hadden ze er niet beter op gevonden dan van een hoop oude kranten een kampvuur te maken. Resultaat: een mooie zwarte rookvlek op het plafond. Geen probleem voor Fik. 's Anderdaags was hij er terug om de vlek weg te werken en dit gratis voor niks. Zo ging dat in die tijd. Zijn zaak als begrafenisondernemer wordt momenteel verder gezet door zijn dochter Viviane en schoonzoon Louis.
Bij StefanieStefanie was een weduwe en had een café in de Spoorwegstraat. Het huis is echter afgebroken. In die tijd gingen wij nog met de fiets "op de zwadder" en bij Stefanie was zowat de verzamelplaats om van daar naar een dancing of ergens naar de kermis te trekken. Na lang aandringen van ons kregen wij Stefanie toch zover dat zij een juke-box plaatste. Vanaf dan was het één van de populairste café's van KUMTICH. Er kwamen ook jonge meisjes op af en regelmatig was het er volle bak. Vaak is het gebeurd dat we gewoon nergens naartoe trokken en de avond bij Stefanie doorbrachten. Ondanks zij toen toch al niet meer zo jong was, kon ze toch nog met de jeugd mee.
Jean cacao en Dil vadder"Jean cacao" was eigenlijk postman van beroep. Samen met zijn echtgenote "Dil Vadder" baatte hij een kruidenierswinkel uit in de Kapelstraat. Daarbij deed Jean ook nog een melkronde. Jean was een levenslustige kerel, altijd goed geluimd en zijn gezicht op lachen. Dil was een ander paar mouwen. Zij was zeker een goede vrouw maar kon soms raar uit de hoek komen. Zij zegde ook altijd haar mening ronduit, of je dat nu goed vond of niet. Daarbij had ze ook een nogal luide stem wat haar woorden, indien nodig, nog kracht bijzette. Jean was ook actief bestuurslid van USG KUMTICH. Van toen men met een jeudploeg begon (toen waren wij kadet) was Jean onze ploegafgevaardigde. Ook toen we later bij de scholieren en nadien de junioren speelden bleef Jean onze afgevaardigde. Bekijk in de advertentie ook eens het telefoonnummer. Van een zonenummer was toen nog geen sprake en het nummer bestond uit vijf cijfers. (dit geldt trouwens voor alle nummers in de advertenties)
LomLom was, net zoals zijn vader "Michel va Reulle" schrijnwerker. Zoals je in de advertentie kunt zien was 1968 het jaar dat Lom zijn meubelmagazijn opende. Dit was gelegen in de Kapelstraat, nu Kumtichstraat.Bij een overlijden waren het ook meestal Lom en Michel die de doodskist maakten. Lom was ook spelend lid van de fanfare " Onze Taal". Hij sloeg er namelijk de "grote trom". (grosques)En van een grote trom gesproken. Bij de fanfare hadden ze toen toch wel een serieus exemplaar. Nu word de grote trom op de buik gedragen maar die trom in Kumtich was zo groot dat dit onmogelijk was. De trom diende aldus op de rug gedragen door een persoon die niet al te groot was. In Kumtich was dat Theodoor CAES (Dor va staikke Caes). Dat was afzien voor die man. Vooreerst had dat spul al een respektabel gewicht en dan liep daar zo een kerel als Lom achter die er maar duchtig op los sloeg. En al die kloppen kwamen op Dor zijn rug terecht. Na zijn loopbaan als schrijnwerker opende Lom het cafe "Bij Lom" waar nu het laatst "De Zuipschuit" was. Het enige wat je bij Lom niet mocht vragen was een soepje. Dan kreeg je steevast het pakje en zei Lom dat je dat thuis maar moest klaarmaken. Al bij al was Lom een joviale gast en veel mensen zullen aan hem mooie herinneringen bewaren.
Jenke <Jenke baatte, samen met zijn vrouw Julia, een herberg en winkel uit op de Dorpsplaats te Kumtich. Het café en de winkel bestaan nog steeds. Tevens kon je er ook terecht voor veevoeders en was er een droogsilo voor granen. Jenke was ook de stichter van de voetbalclub USG KUMTICH. Het lokaal van de club was dan ook bij hem gevestigd. In die tijd had de voetbalclub nog geen kantine. Het was Jenke zijn taak om bij thuiswedstrijden te zorgen dat er bij de rust koffie voor de spelers was. Je zag dan Jenke ook op "tijd" met de koffie over het dorpsplein richting voetbalplein gaan. Na de wedstrijd was het bij Jenke altijd volle bak. In die tijd gingen de spelers na de match, gewonnen of verloren speelde geen rol, nog een stevige pint pakken. Helaas is dit ook een trend die al lang tot het verleden behoort. Er is ook nog een tijd geweest, zo rond de jaren vijftig en vroeger dat er bij Jenke een bakoven was. Bij de kermis zag je de mensen dan met een plank op hun schouder, met daarop een aantal taarten, naar Jenke gaan. Daar gingen ze dan de oven in en werden ze gebakken. Dat waren tenminste nog "vlawjen woewe marchandies" in zat.
Willy en Treis van JenkeTreis was de dochter van Jenke en huwde met Willy PANS, broer van Louis PANS, oud burgemeester en voormalig voorzitter van USG KUMTICH. Willy was een goedlachse kerel en vooral harde werker. Tijdens de dag had hij zijn handen vol met de veevoeders en de graansilo en 's avonds stak hij nog een handje toe in het café. Niets was hem te veel. Willy is helaas ook te vroeg van ons moeten heegaan. Treis had tijdens de dag ook haar werk met de winkel en het café, zeker toen deze taken voor haar ouders te veel werden. In 1968 speelden wij bij de jeugd van USG KUMTICH en kwamen dan ook in het cafe veel over de vloer. Wanneer wij er dan wat te veel op hadden bestelden wij aan Treis twee plakken Hollandse kaas met daartussen en serieus portie mosterd. Dit kon je krijgen aan de prijs van een glas bier. Twee zulke porties en je begon al terug op op "uwe kilo" te komen. Later werd de herberg en winkel uitgebaat door dochter Chantal, tevens de derde generatie. Op 03/11/2002 werden echter de laatste pintjes getapt en werd het cafe overgelaten aan David die het vandaag nog steeds uitbaat. De winkel wordt nog door Chantal uitgebaat. In 2017 sloot de winkel definitief.
gaston vandeplasIn tegenstelling tot veel andere inwoners had Gaston geen bijnaam. Gaston was ook geen echte Kumtichnaar. Hij woonde in de Ootmoedigestraat nr 7 en was vertegenwoordiger van de NV ARGENTA. Gaston was en is nog steeds een zachtaardig man. In die tijd was hij ook actief bestuurslid van USG KUMTICH. Ik heb die man nooit hevige discuties weten aangaan. Bij een meningsverschil verhief hij nooit zijn stem. Altijd sprak hij op zijn gekende zachte toon. Het ene woord nooit hoger dan het andere. Gaston was ook iemand die "met smaak" een sigaret kon roken. Ik hield hem altijd in het oog wanneer hij er eentje opstak. De manier waarop hij dat deed, hoe hij inhaleerde, zijn sigaret vasthield, het was enig en je zou er zelf goesting van gekregen hebben. Nu is er te KUMTICH een ARGENTA-kantoor dat uitgebaat word door Hilda GOVAERTS, schoondochter van Gaston. Merk in de advertentie op dat de tijd van 8 en 9 % op een kasbon ook toen al tot het verleden behoorde. Toch bedroeg de intrest nog 6.25 en 6.50 % hetgeen toch nog de moeite was. Moesten we dit nu nog krijgen, er zouden denk ik terug veel kasbons genomen worden. Gaston woont nog steeds te KUMTICH in "de nieuw wijk" waar hij met zijn echtgenote Maria geniet van zijn "oude dag".
Odile van Soewke Odile was de weduwe van schoenmaker ICKX Gaston. De schoenwinkel was gelegen op het Dorpsplein. Na de dood van haar man bleef Odile de schoenwinkel verder uitbaten. Daarbij was er ook een "depot" voor droogkuis. Odil was ook de voedvrouw te KUMTICH en de "pagadders" die zij op de wereld gezet heeft zijn zeker niet te tellen. In mijn geboortejaar, de jaren voordien en ook nog verschillende jaren later, werden de kinderen nog thuis geboren en dus bij een bevalling werd Odile erbij gehaald.Vele moeders waren dus dankbaar dat zij er was. Haar dochter Irma woont nog steeds te KUMTICH in de "nieuw wijk".
Jefke Voets Jefke Voets was geen Kumtichnaar. Hij was afkomstig van ergens uit de Limburg (rond HASSELT ?) en hoe hij hier in Kumtich verzeild is geraakt ben ik tot op heden ook nog niet te weten gekomen. Naast het uitbaten van de winkel was hij ook nog herbergier en ijsventer (cremboer). Het is van zijn ronde met ijscreem dat ik Jefke ken. Ik herinner mij dat we nog kleine gasten waren toen wij aan Jefke zijn kar een ijscreem kochten. Voor hij met een gemotoriseerde ijskar rond reed, deed Jefke zijn ronde met paard en kar. Dit heb ik niet meer gekend. Naar ik heb vernomen moet het een geweldig mooie ijskar geweest zijn. Jefke was een eenvoudig man en vriendelijk voor de klein gasten. In de winkel kwamen wij nooit aangezien wij aan het andere uiteinde van het dorp woonden (op den andere hoek). Eer wij aan de winkel van Jefke kwamen, waren wij er zeker al vier of vijf andere gepasseerd. Toen Jefke het als herbergier bekeken hield, nu al 45 jaar geleden, werd in dit deel van het pand de winkel ondergebracht. Einde de jaren 70 ging ook de winkel dicht. Zoals je in de advertentie kunt zien was het toen ook al mogelijk om een bestelling te doen die dan aan huis werd geleverd.Of hiervan veel gebruik werd gemaakt zou ik echter betwijfelen.
REACTIE: Georges ROBA liet mij weten dat Jefke VOETS afkomstig was van VLIERMAAL-ROOT
"Willy Stip"Willy was in die tijd een sucsesvol aannemer en had een ganse ploeg bouwvakkers in dienst. Hij woonde toen in de Vissenakenstraat. Eigenlijk had men hem ook Willy de lacher kunnen noemen. Ik heb hem nooit anders gekend dan lachend. Onder zijn werkvolk zaten toen ook wel serieuze vedetten. Wanneer zij op vrijdag na de dagtaak bij "Jenke" iets kwamen drinken was de ambiance verzekerd.De vernieuwingswerken na de brand in het cafe "bij Jenke" werden nog door Willy uitgevoerd. Heden ten dage baat hij te LEUVEN aan het station cafe "Marie-Therese" uit. Het lachen heeft hij nog steeds niet verleerd.
Frans van de smet . Frans was smid van beroep.Hij was ook een joviale kerel en een beetje zoals wij zouden zeggen, een "klotentrekker". Wanneer hij iemand een loer kon draaien zou hij niet wachten. Het gebow waar de smidse en winkel waren gelegen bestaat nog steeds. Het betreft cafe De Zuipschuit dat thans gesloten is. Frans had er een winkel van ijzerwaren maar ook van kachels en dergelijke en je kon er ook terecht voor het laten plaatsen van een centrale verwarming. Bij Frans in de smidse was het een bijeenkomstplaats van de mannen die niet wisten hoe hun dag door te brengen. Wanneer dat gelameer op Frans zijn heupen begon te werken dan liet hij opzettelijk doch onschuldig zijn zware hamer op één van die kerels zijn voet vallen. Hij had ook nog een andere remedie om er één buiten te werken. Frans kon namelijk een hete steenkool met de blote hand uit het vuur halen. Zo een hete steenkool kwam gegarandeerd, en ook weeral onopvallend, in één van die mannen hun broek of vestzak terecht. Na zulk een voorval zag je die gasten de eerste dagen niet terug.
Mon de plaikkerZoals de reclame aangeeft was Mon plafoneerder en voeger. Een man die zijn stiel kende en nooit zonder werk zat. Mon was ook een nogal levenslustige kerel. Hij was ook hevig supporter van ROOSEN Willy die toen koers reed en familie van Mon was. Ik herinner mij dat wij in groep 's zondags met de fiets naar het dorp reden waar Willy koerste. Willy was een zeer degelijk renner en had maar één concurent wier naam ik mij echter niet meer herinner. Meestal kwamen die twee alleen binnen en werd onder hen gespurt voor de zege. In de spurt moest Willy het echter vaak afleggen. Van mijn schoonvader zaliger vernam ik volgend verhaal. Hij was met zijn schoonbroer Jef ROOSEN in Bierbeek naar de koers geweest en zij supporterden aldus voor Willy ROOSEN. De twee faforieten kwamen samen naar de meet en in een millimetersurt diende ROOSEN het af te leggen. Na de aankomst ontstond er een hevige diskutie tussen de clan ROOSEN en die van de andere renner. Mijn schoonvader mengde zich niet doch op een bapaald moment zei iemand dat de beste gewonnen had. Hierop pakte Mon uit met zijn vuist. Hij miste echter degene die het gezegd had en mijn schoonvader kreeg de vuist van Mon pal in zijn gezicht. Dan ga je al eens supporteren. Maar zo was dus Mon, hevig in de strijd en antwoorden met de vuist. Hoef ik nog te zeggen dat mijn schoonvader nooit nog voor ROOSEN gesupporterd heeft?
Jef Plas Het ontstaan van de firma VANDENPLAS gaat terug tot in de oorlogsjaren. Toen kocht François VANDENPLAS, vader van Jef, een dorsmolen. Misschien raar maar deze molen werkte op electriciteit. Wanneer men in de winter bij een boer het stro ging dorsen diende François de electriciteitsmaatschappij te verwittigen en deze kwam dan ter plaatse om de molen op het net aan te sluiten. Later werd de dorsmolen aangedreven door een traktor. Ik kan mij dit nog herinneren. Er waren er twee. Het waren kolossen van traktoren met aan één zijde een serieus wiel dat op de motor draaide en waarop de drijfriem gelegd werd. Op de dorsmolen stond ook zo een wiel en zo werd deze dan aangedreven. Het starten van zo een traktor 's morgens was ook nogal een ritueel. Het was dan koud en met een gasbrander werd de karter warm gemaakt om de olie iets of wat vloeibaar te maken. Het stuur werd uitgenomen en diende dan als "manivel" om zo de motor aan de praat te krijgen. Eénmaal gestart draaide hij de ganse dag door. In 1955 werd de eerste pikdorser aangekocht. Vergeleken met nu was dat ook maar een primitief machientje. In 1966 werd het huidige gebouw opgetrokken en werd een winkel geopend met artikelen omschreven in de advertentie. Daarbuiten verkocht Jef ook nog landbouwmachienen, traktoren John Deere en auto's Datsun (voorloper van Nissan)In februari 1989 nam dochter An de winkel over en werd omgebouwd tot voedingswinkel en in september 1990 werd gestart met de bakkerij zoals dit vandaag nog steeds is.
Moo van PaulaMoo baatte, samen met zijn echtgenote Paula, herberg DE WELKOM uit, gelegen in de Stationstraat. Moo ging daarbij ook nog uit werken. Hij was een man die van alle zaken kon meepraten. Sprak je nu over een fiets of een vliegtuig, Moo was er van op de hoogte.Het laat zich zo al raden dat we er regelmatig dan ook eens "mee rammelden". Op een zondag na de middag gingen onze pa en Chille van 't konijnenkot naar de voetbal. Eerst gingen ze nog eens bij Moo binnen. Op een bepaald moment ging onze pa naar "de koer". Dat was daar nog zo een wc met een "half deur". Moo zijn schoenen stonden daar en onze pa nam er een paar en plaatste dit zodanig in het wc dat je onder de deur door juist de tippen kon zien. Na een tijdje ging onze pa nog eens naar "de koer", kwam terug en vroeg zich af wanneer die gast zou gedaan hebben. Moo reageerde onmiddellijk en moest weten wat onze pa bedoelde. Wel zei deze, daar zit iemand op het wc en die blijft daar maar zitten. Godverdomme zei Moo, dan moet die er al van voor de middag zitten en stoof naar achter. Onze pa en Chille dronken hun pint leeg en waren natuurlijk weg tegen dat Moo terug kwam. Mijn neef uit GENK was eens op bezoek en ik ging met hem bij Moo een pint drinken. Mijn neef, rasechte Limburger, sprak natuurlijk beschaafd Nederlands. Wij stonden aan de toog in gezelschap van "Marcel van Vaires" (Marcel VAN WIJZER) Het gesprek ging over het feit dat alles steeds maar duurder werd. Moo wist het ook weeral en zei tegen mijn neef (in beschaafd Nederlands): " Vroeger kostte een "boksharing" 2 frank en nu al 5 frank". Hij bedoelde natuurlijk bakharing maar in het Kumtichs dialect is dat "ne boeksring" en dus door Moo keurig in het beschaafd Nederlands omgezet.Marcel en ik bekeken mekaar maar durfden niet direkt te lachen. Nadien hebben we het dubbel en dik uitgeproetst.Jaren later werd dit voorval nog steeds verteld en nog niet zo lang geleden stonden we aan de toog in Het Toreken en is de "boksharing" nog eens ter sprake gekomen. In 1972 hielden Moo en Paula het voor bekeken en verhuisden naar de St-Barbarastraat waar zij een huis hadden gekocht. Mijn broer werd de schoonzoon van Moo. Florimond is helaas ook al ter ziele. Zijn echtgenote Paula verblijft momenteel te KUMTICH in het rusthuis.
Yvonneke van Renai de schrijnwareker Yvonne is geboren en getogen te Kumtich. Haar vader was schrijnwerker en woonde in de Lindeveldstraat (laatste huis) waar hij zijn werkhuis had. Yvonne leerde de stiel van kapster en opende bij haar thuis een kapsalon. Voor die tijd was het echter al een modern salon want men kon er ook terecht (zoals in de advertentie te zien is) voor "maquillage" (gelaatverzorging) "manicure" (nagelverzorging) en "postiche" (halve of gedeeltelijke pruiken). Tot welk jaar Yvonne er de stiel heeft uitgeoefend ben ik nog niet aan de weet gekomen. Yvonneke overleed op 8 januari 2009
reactie van haar zus Nicole: Yvonne was kapster tot 8 augustus 1993 toen zij om gezondheidsredenen diende te stoppen
Meriske de VlandereirMaurice VERMOTE (zo noemt hij) is afkomstig ergens van uit de Vlaanders en was beroepsmilitair. Te Kumtich op de Leuvensesteenweg waar nu de suprette is, opende hij een garage en in het woonhuis ernaast had hij een winkel in electriciteitsartikkelen. De garage noemde VANHEE-VERMOTE en stond dus op naam van zijn echtgenote en hijzelf. Dit zal vermoedelijk te maken gehad hebben met het feit dat hij bij de start ervan nog beroepsmilitair was en dus geen tweede beroep mocht uitoefenen. Meriske had ook een depannagedienst. Zijn "depanneur" was een oude legercamion die hij tot takelwagen had omgebouwd. De toenmale Rijkswachtbrigade van BOUTERSEM deed regelmatig beroep op hem. Of dit te maken had met het feit dat Meriske steeds een fles jenever in zijn "depaneur" had liggen, laat ik in het midden. Feit is wel dat hij maar armzalig gesteld was. Hij was verdeler van het alomgekende merk LADA. Ooit heb ik mij laten verleiden om bij Meriske een LADA te kopen. Nu ga ik niet beweren dat het Meriske zijn fout was maar die auto heeft mij meer miserie dan "naft" gekost en dat wil al wat zeggen. Ik heb de wagen na zowat anderhalf jaar van de hand gedaan. Aan de straatstenen geraakte ik hem niet kwijt en dus heb ik hem moeten verkopen aan een Marokkaan. Deze voerde hem uit naar Afrika. Dat gaf me dan toch nog enige voldoening omdat ik er toen zeker van was dat ik die wagen nooit meer zou terug zien. Meriske was in die tijd goed bevriend met de Tiense Politiecommisaris en dat korps heeft hij ook zo een paar superwagens aangesmeerd. Die mannen konden daar echt niet over "stoeffen". Meriske woont nog steeds te KUMTICH op de hoek van de Leuvensesteenweg en de Breisemstraat.
Het was Marcel UYTTEBROECK die te BREISEM een wasserij opstartte. In die tijd was dat niet zo evident in een klein dorp. De steden kenden al wel hun wasserettes. Marcel had dat eigenlijk goed bekeken. In geen enkel dorp in de omgeving was er een wasserij en dus had hij ook weinig concurentie. Het was een bloeiende zaak waar verscheidene mensen tewerk gesteld waren.
De parochiezaal was zoals het woord zelf zegt, een zaal van de parochie. In 1968 werd het café, dat aan de zaal verbonden was, uitgebaat door Armand VERSCHUEREN. Wanneer ik mij goed herinner was Armand een gepensioneerd beroepsmilitair van de Luchtmacht. De zaal zelf was gebouwd in funktie van het geven van voorstellingen zoals toneelstukken en het spelen van films. Later werd hij verbouwd en gingen er ook bals, restaurantdagen en tentoonstellingen door.Het cafe werd in die tijd door de jeugd druk bezocht. Vooral de zondagvoormiddag brachten wij er door. Ook de toenmalige pastoor MOENS was regelmatig in het café aan te treffen. Jaarlijks was er ook een kermis, dit ten voordele van de parochiewerken. In de kelderverdieping, gelegen onder het café, hebben wij nog een tijdje een soort clubhuis gehad. In de loop der jaren werd het cafe door verscheidene personen zowel van binnen de gemeente als daarbuiten uitgebaat. De zaal is nu eigendom van de duivenbond van TIENEN. Zoals gezegd bezocht pastoor MOENS regelmatig het café. Zo was hij er ook op een zondagavond en ook Louis MERCKX (Lewie van Door) was aanwezig. Degenen die Louis gekend hebben weten dat het niet de tactvolste en beleefdste mens was. Om de tien woorden waren er steevast een paar vloeken bij. Toen pastoor MOENS naar buiten kwam, was Louis bezig met zijn brommerke in gang te stampen. Dit scheen blijkbaar niet goed te lukken. MOENS vroeg: "Awel Louis, marcheert hij niet?" Waarop Louis antwoordde: " Wat em godverdoeme in zijn kloewete ait, ich wiejet het nie." De pastoor is hier niet verder op ingegaan en heeft zich naar huis begeven.
Jefke Boddel. Jefke was visboer en ijcreemboer. Deze produkten werden met dezelfde "camionette" uitgevoerd zodat hij deze steeds diende om te bouwen tot ijscreemkar en dan weerom tot viskar en omgekeerd. Niettegenstaande was zijn wagen steeds kraaknet. Jefke was een verstokt roker. Hij rookte groene St-Michel en ik heb hem nooit een sigaret zien aansteken. Dat deed hij steeds met het peukje van de vorige sigaret. Met andere woorden, hij stak de ene sigaret met de andere aan. Op de foto staat Jefke trouwens met een sigaret tussen de vingers. Bij aanvang van het voetbalseizoen was het meestal nog mooi weer en bij de thuismatchen van USG was Jefke rond de pauze op het terrein. Hij parkeerde zijn wagen steeds achter het doel (toen was daar nog plaats voor). Hoeveel ballen er tegen dat karreke gevlogen zijn is niet te tellen. Uit welk matreaal die ruiten bestonden weet ik niet doch ik heb er nooi één weten stuk trappen.
1937 was het jaar waarin de voetbalclub USG (Union Sint Gilis) KUMTICH werd gesticht. Initiatiefnemer was Eugéne DELVAUX. De medestichters waren BOTTELBERGHS Paul - VANHENTENRIJCK Albert - VAN HELLEMONT Jules - LALOUP Georges en VANDEPUT Edgard. De herberg die Eugéne toendertijd op het dorpsplein uitbaatte, en waar nog steeds café is, werd het lokaal. Dit bleef zo tot het einde van de voetbalclub. Op 30 september 1938 werd officieel aangesloten bij de K.B.V.B en was het bestuur samengesteld als volgt: Voorzitter : PEETERS Emile Ondervoorzitter: LALOUP Georges Seretaris : VANDEPUT Gérard Penningmeester : DELVAUX Eugéne Leden: BOTTELBERGHS Paul, MASUY Eugéne en MEUNIER Firmin . In feite was dit de tweede stichting want in 1911 werd onder impuls van onderpastoor GEUNS Theofiel reeds een voetbalploeg opgericht. In deze ploeg speelden ondermeer CAEBERGS René, LUCKERMANS René, MICHIELS René, MOTOUL Louis, TASSIN Fred, VANDENBERGH Georges en VERCAMMEN Frans en Jules . Zij speelden niet in competitie maar speelden tornooien. Een vast terrein was er niet en zij speelden op een beschikbare weide, vermoedelijk rijkelijk bezaaid met koevlaaien. Stokken deden dienst als doelpalen en de onderpastoor zorgde voor de ballen. Deze ploeg verdween echter volledig en men heeft dus moeten wachten tot 1937. Op de foto zien we Eugéne achter de tapkast in de zaal VANDEPUT.
Na een onderbreking in 1939-1940 werd er in 1941 terug gevoetbald. Hierbij een foto van USG KUMTICH uit 1941. De verplaatsingen gebeurden per fiets, soms ook met de trein. Zoals bijvoorbeeld de verplaatsing naar ZICHEM. Om 09.00 uur vertrek te voet langs de spoorweg naar TIENEN. Vervolgens per trein naar DIEST. Dan te voet of met de tram naar ZICHEM. Aankomst in ZICHEM om 14.30 uur. Het uur van thuiskomst zal waarschijnlijk afhankelijk geweest zijn van het resultaat. Later gebeurden de verplaatsingen "per camion". MERK OP: Savonet en Vandeput dragen een zwarte broek. Zou hun witte nog in de was geweest zijn of waren en niet genoeg witte broeken?
Nog een beeld uit 1941.Hoe zat het met de trainingen? Heel simpel, er waren geen trainingen want er was ook geen trainer. Op het dorpsplein werd 's avonds gevoetbald en dat moest dan een training voorstellen. Van kleedkamers was al evenmin sprake. Bij thuiswedstrijden kleedden de spelers zich ben thuis om. De bezoekers konden zich in het clublokaal omkleden. Vanaf de leeftijd van 18 jaar kon men bij USG KUMTICH aansluiten.
In het dorp zelf werden ook wedstrijden ingericht en dit ter gelegenheid van de kermissen. De bewoners van de ene kant van de spoorweg speelden dan tegen die van de andere kant. Deze wedstrijden konden rekenen op een massale belangstelling. Bijgaande foto werd genomen ter gelegenheid van een wedstrijd gespeeld in het kader van "steenweg kermis" (mei 1946). Op de foto zijn ondermeer te herkennen: Vandeput - Bottelbergs - Luckermans - Masuy en Merckx.
In de late jaren "50" gebeurden de verplaatsingen al met de auobus. Meestal was het een autocar doch soms was het ook een lijnbus. Georges LALOUP volgde Emile PEETERS op als voorzitter en bleef dit gedurende ongeveer 20 jaar. De eerste trainer was de legendarische Emile BROOS. Edmond MUES speelde 300 wedstrijden ononderbroken in de eerste ploeg. Op de foto de ploeg van het seizoen 1956/1957 met BROOS als trainer. We herkennen staande vlnr: Florimond CAYENBERGHS - Georges LALOUP (voorzitter) Jef HOMBROUCKX - Edmond MUES (de man van 300 wedstrijden) Maurice BREES - Vital TRUYENS - Edgard NIJS - Rik BROOS - Jean SWILLEN en Emile BROOS (trainer). Zittend vlnr: Felix BROOS - Arthur TOMBOY - René HOMBROUCKX - Richard HUTS en Felix VANDEPLAS.
Een foto uit 1957 toen USG blijkbaar kampioen had gespeeld. Althans te veronderstellen aan het feit dat de spelers in de bloemetjes werden gezet. Tussen de supporters herkennen wij verschillende dorpsgenoten waaronder, Louis PANS, Remy NIJS, Jean SWILLEN, Jef PHILLIPS, Robert DEVOS, Albert VANDENBROECK, François VANDENBROECK, Rene MERCKX, Georges LALOUP, Jef HOMBROUCKX en Florimond CAEYENBERGHS. Wie zou de man uitrets rechts met het vaandel geweest zijn?
In 1958 werd het huidig terrein aan de St-Barbarastraat in gebruik genomen. Door de week liepen er tijdens de dag de koeien van Louis DEVADDER op. De terreinverzorger van toen, Constant LEMOINE, (Staikke Lemaing) had nogal zijn werk met het opruimen van koevlaaien. In het seizoen 1960/61 won USG de beker van Brabant met een 4 - 1 winst tegen SK HALLE. Dit sucses werd behaald onder leiding van speler-trainer KERREBROECK. Ne gendarm vanuit de "Vlaanders"( die God weet om welke reden in de Brigade BOUTERSEM verzeild was geraakt) met ne kop zo hard al een kasseisteen. De foto toont ons de ploeg van het seizoen 1957/58 waarop we herkennen: staande vlnr HENDRICKX - Edmond MUES - Maurice BREES - JANSSENS - Rik BROOS en René DECOSTER. Zittend vlnr: Felix BROOS - Arthur TOMBOY - Louis SCHEPERS - Richard HUTS en Felix VANDEPLAS.
In 1961 verdween de secretaris van het eerste uur, Edgard VANDEPUT. Hij werd een tijd opgevolgd door J. COECKELBERGHS en G. ICKX. Vanaf 1964 werd Gaston VANDEPLAS secretaris. Intussen was ook Georges LALOUP opgevolgd door de bekendste voorzitter, Louis PANS. Bijgaande foto toont ons de ploeg uit 1961. Herkend je onze dorpsgenoten nog?
In 1962 werd bij USG KUMTICH gestart met een jeugdploeg. Gezien onze leeftijd van toen waren wij te oud voor miniem te zijn en te jong voor scholier. Dus werd het een kadettenploeg. Onze trainer was Remy NIJS (Remy van Bertha Boddel)Hij was echter een trainer zonder voetbalschoenen. Zelf had hij er geen en de club vond het waarschijnlijk weggegooid geld om hem een paar te kopen. Zo zijn we het jaar nadien in het dorp Driekoningen gaan zingen en met de opbrengst hebben wij onze trainer een paar voetbalschoenen gekocht. De man kreeg een krop in de keel toen hij zijn cadeau in ontvangst nam. Later, toen wij al een beetje konden "sjotten", werd hij opgevolgd door zijn zoon "Nolte". Van voetbalschoenen gesproken. Onze eerste schoenen mochten wij geen halen bij Genke. Daar stonden twee wasmanden vol met afgedankte schoenen. Ik met mijn toen al grote voeten (maat 44) viel netjes uit de boot voor een paar degelijke schoenen. Het enige paar dat mij pastte waren half hoge schoenen. Die kwamen tot boven mijn enkels. Ik heb er geen flauw idee van hoe oud die schoenen waren. Ik heb er trouwens niet lang mee gespeeld. Op een dag hing de lap van de rechterschoen eraan te bengelen. Ik terug naar Genke. Gelukkig vond ik er een paar van mijn maat. Dat waren schoenen met 16 tutsen (onder één schoen). De onderzijde was meer tuts dan lap. Maar klagen deden wij niet. Wij waren daarom veel te blij dat we konden "sjotten". Deze foto is één van de zeldzame foto's die er van de jeugdploegen van toen genomen is. We herkennen we staande van links naar rechts: SWILLEN Jean (afgevaardigde) CAES Jean-Pierre - HAUTEKEES Robert - SEMPELS Hubert - SCHEEPMANS Alfred - LAUWERS Danny - TAVERNIERS Jean-Pierre en zijn vader Marcel. Zittend: GEVERS Francis - NIJS Robert - CAES Charly - LUCKERMANS Achiel en SWILLEN Luc.
Het moet in het jaar 1966 of 1967 geweest zijn. Zaterdagavond groot bal in de zaal bij Jomme VANDEPUT. Waarschijnlijk ging het om het bal van USG want alle tenoren van de club waren aanwezig. Zo jong als we nog waren konden we toen al wat pinten achterover kappen. Zondagvoormiddag moesten wij een match spelen en we kregen een ferme pandoering (5 - 1). Wij hadden een tamelijk goede ploeg en dit was ons nog nooit overkomen. Dinsdag zat er een uitnodigingskaart in de bus waarbij ik "verzocht werd om op woensdag om 20.00 uur aanwezig te zijn in het lokaal van USG KUMTICH teneinde er voor de groene tafel te verschijnen. Ik kon in de verste verte niet denken wat dat te betekenen had. Uit navraag bij de andere spelers bleek niemand een uitnodiging ontvangen te hebben. Ik dus op woensdagavond naar Genke (lokaal van USG). Op een bepaald moment werd ik naar achter geroepen. In de keuken zat het bestuur van USG. Voorzitter Louis PANS vroeg hoe het kwam dat wij vorige zondag zo zwaar verloren hadden. Hoe zou ik dat in Godsnaam geweten hebben. Wij gingen iedere zaterdag op de zwadder en daar kon het dus niet aan liggen. Ik had er dus geen aannemelijke uitleg voor. De heren van het bestuur waren er echter van overtuigd dat het aan de drank had gelegen en ik kreeg van PANS een serieuze uitbrander. Als kapitein van de ploeg was het volgens hem mijn plicht om erop toe te zien dat er niet te veel gedronken werd. Nu begreep ik ook waarom ik alleen een uitnodiging gekregen had. Ik was kapitein van de ploeg. Maar stel je voor zeg, ik kon zelf geen pint vol of leeg zien staan en ik zou mijn vrienden moeten berispen wanneer zij te veel dronken. Ik heb dat dan ook niet gedaan. Wij bleven op zaterdag pinten drinken en zo een zware nederlaag is ons nooit meer overkomen. Het zal dus wel een collectieve off-day geweest zijn. Daarmee ben ik de eerste, en mogelijks ook de enige, die als jeugdspeler van USG KUMTICH ooit voor "de groene tafel" is moeten verschijnen.
In 1962 vierde voetbalclub USG KUMTICH haar 25 jarig bestaan. Dit ging gepaard met een ontvangst op het gemeentehuis een een stoet door het dorp. Hieronder enkele sfeerbeelden van deze viering.
Een beeld van op training in het seizoen 65/66. Vlnr: Emiel BROOS (trainer) Marcel LALOUP, Rene SCHEPERS, Willy NOE, helf verdokern Rene LUCKERMANS, Rene HOMBROUCKX,Jef DIELS, Maurice BRIERS,MORIAU, Louis SCHEPERS,Willy HENSKENS, Jean-Pierre SAVONET en Jef SEMPELS. Gehurkt vlnr; (?) François VANWEZER, Louis LINTERMANS, Romain PACOLET, Frans SMETS, André JONCKERS en Jef MATHYS.
In het seizoen 66/67 speelde USG in eerste provinciale.Na een spannende strijd eindigde USG op de derde plaats. Een zware tegenslag was de beenbreuk van Frans SMETS. Met hem erbij was het niet ondenkbaar dat USG naar Bevordering zou gepromoveerd zijn. Het verblijf in eerste provinciale duurde tot het seizoen 69/70 toen de competitie afgesloten werd op de veertiende plaats en de ploeg degradeerde naar tweede provinciale. Op de Foto herkennen wij staande vlnr:Charles FONTEYNE, POLLEUNIS, MORIAU, Jef MATHEYS, WUITS, Emiel BROOS (trainer) en Jef SEMPELS (ploegafgevaardigde). Zittende vlnr: Felix VANDEPLAS?, Louis LINTERMANS,Marcel VANDEPLAS,Frans SMETS, Armand ROBBEETS en CELIS
Nadat de ploeg in 69/70 degradeerde van eerste naar tweede provinciale was het in 70/71 weer van dat en zakte men naar derde provinciale. In 72/73 kwam er een opflakkering en steeg men via de einronde terug naar tweede.Hierbij een foto van de ploeg uit 72/73. Vlnr: Edgard NIJS (afgevaardigde) VERHAEGEN (trainer)VAN RYMENANT, NIJS VERHAEGEN, ,DEVOS,ONRAEDT,SCHEPERS,POLLEUNIS,CELIS,VERBELEN T,NIJS E,ROECKAERTS, VERBELEN en LINTERMANS.
De ploeg van USG tijdens het sezoen 74/75. Ik weet niet wie van hen er het volgende jaar nog bij was doch dat seizoen (75/76)zakte de ploeg terug naar derde provinciale. Dit had voor gevolg dat het voltallige bestuur ontslag nam. Louis PANS werd erevoorzitter en zijn zoon Guy nam het roer over. André ARNAUTS werd secreatris. De foto toont ons de ploeg van het seizoen 74/75. Staande vlnr: Rik BROOS (trainer)CELIS, SCHEPERS, VERBELEN, DEVOS, NIJS, ROECKAERTS, en CELIS. Zittende vlnr: VERBELEN, LINTERMANS, ONRAEDT, VANDECAUTER, VANDEPLAS en CELIS.
In 1985 nam Guy PANS ontslag als voorzitter. Hij werd opgevolgd door Jos STOCKMANS onder wiens beleid werk werd gemaakte van het versterken van de terreinverlichting. Op sportief vlak werden voorzichtige stappen ondernomen doch zonder veel resultaat. Op de foto zien we de ploeg van het seizoen 1985-1986. Staande vlnr: W. DEGREEF (gast) A. ARNAUTS (secretaris) G. HACOUR - M. MORREN - E. NOE - J.ARNAUTS - H. OLEMANS - J. STOCKMANS (voorzitter) en R. VALLONS (kapitein). Zittend vlnr: P. HACOUR - R. MORREN - R. RONDAS - H. TREKELS - E. LALOUP - H. HACOUR en P. MOENS.
Mijn informatie over USG KUMTICH reikt maar tot in 1985. Daar ik reeds van in 1972 uit KUMTICH weg ben, en dus ook geen voeling met de club meer had, ben ik dus onwetend over de periode tussen 1985 en 2006 toen de eens zo roemruchte club ter ziele ging. Informatie uit die periode is altijd welkom en ik zal er zeker melding van maken. Hierbij nog een beeld van de meest tot de verbeelding sprekende voorzitter.Met dank aan Marie-Therese DELVAUX (Treis van Genke) voor het ter beschikking stellen van de mooie foto's.
Met zijn moerder Louise - plechtige communie - als jonge knaap - huwelijk in 1948 - chauffeur bij Butjens - met vrachtwagen uit 1936 max 28 km/u - vervoer van ketel met diameter van 5m naar Frankrijk - in Athene in 1968 - in Oostenrijk
Achiel LUCKERMANS, ook gekend als "Chille van 't knijnekot" was werkzaam bij de firma VANDEPUT en baatte, samen met zijn vrouw Martha ook een café uit. Van zolang ik Chille kende heb ik hem bij VANDEPUT weten werken. Voorzeker heeft hij voordien ook elders gewerkt. Na zijn pensioen hebben hij en Martha nog vele jaren het café open gehouden. Chille was ook muzikaal aangelegd en bespeelde in zijn jonge jaren het drumstel. Samen met een accordionist zorgde hij op de kermissen voor de ambiance. Van zoon Aciel heb ik enkele foto's ter beshikking gekregen welke ik graag aan u toon om zo de herinnering aan Chille levendig te houden.Een beeld uit lang vervlogen tijden. Achiel bij de juke-box.
De jaarlijkse souper. Hier herkennen we volgens de wijzers van de klok: Taas (van Jef van Paire) Mil PEETERS - Robert VAN ESCH - Willy SCHEEPMANS - Fons SCHEEPMANS - Louis HOLSBEEKS - Mil VERBIST - Louis PANS - Chille - Irma HOLSBEEKS - Georges LENAERTS - Richard STREICHER (verdoken zijn echtgenote Roza)Jules BEELEN en Jef PHILIPS
Een foto uit de jaren 50. De jongenschool op reis.Gans achteraan Richard CAYENBERGHS en Jean-Pierre NAGELS. De rij daarvoor vlnr: André VANDEPUT - Herman DEBROECK - Robert NIJS - Jean-Pierre VANDECAUTER - Willy KRISTENS en Guy VERBEYLEN(?). Midden TRUYENS(?) en Jean TRUYENS. Zittend vlnr:??? - Herman OLIVIERS - Robert HAUTEKEES - Francis GEVERS - Pierre VERLINDEN - Willy SCHEEPMANS en Eddy VERBERT.
Men zou bijna durven denken dat het hier om dezelfde kameel gaat.De eerste foto met mijn broer Willy op de kameel werd waarschijnlijk genomen in 1957. Verder herkennen we hier nog Benny HUTS (vooraan bij de kameel) en achteraan uitertst links Pierre PHILIPS, Rene SCHEPERS (met het plakkertje boven zijn oog) en daartussen Hubert WILLEMS. Op de tweede foto zie je mijn neef Luc BUYSMANS met juf Rosa. Deze foto werd waarschijnlijk genomen in 1970. Tussen beide foto's zit dus ongeveer 13 jaar. Zou het beest op die 13 jaar zo sterk verouderd zijn? Aan de reclame te zien was ze ook van firma veranderd. Maar laten we serieus blijven. Wanneer we beide dieren goed bekijken moeten we vaststellen dat het wel om twee verschillende exemplaren gaat.
Van 1971 tot 1973 deed ik dienst op de luchthaven te ZAVENTEM. Deze foto werd genomen in 1972 bij het vertrek van miss Portugal na een bezoek aan Belgie. Je kunt hier ook goed merken met wat voor radioapparatuur de Rijkswacht indertijd uitgerust was. Vooraan aan mijn hemd hangt de hoorn. Over mijn rechterschouder zie je een draagriem. Daaraan hing de radiopost. Een serieus bakske dat tamelijk wat woog. Achter mij bemerk je de antenne. Met dit vernuftig ding hadden wij van op de tarmac radioverbinding met de hoofdpost (als het werkte).
Op 2 oktober 1955 werd pastoor MOENS plechtig ingehuldigd. Dit ging gepaard met een heuse stoet door het dorp. Op de foto links mijn zus Lily (met achter haar Octavie fILLET van Breisem) Op de foto rechts mijn broer Willy.
Albert was een dorpsgenoot die tot de Rijkswacht was toegetreden. Hij was lid van het Koninklijk Escorte te paard en trompetter in de Koninklijke Rijkswachtschool te Brussel. Toe ik er in 1969 ingelijfd werd, was hij er nog in dienst. Zijn zoon Jeam-Marie stelde mij enkele foto's ter beschikking om de herinnering aan zijn vadet levendig te houden. Hieronder zie je een huwelijksfoto van Albert en zijn geliefde Cecile, een familiefoto genomen ter gelegenheid van zijn huwelijk, wanneeer hij gedecoreerd wordt door Generaal Lorgé, samzn mzt collega' trompetters en in actie tijdens een Koninklijk Escorte.
In de zestiger jaren beleefde ons dorp hoogdagen bij de "grote kermis" want dan was er steevast een koers voor beroepsrenners. Echter door het dure plaatje dat zo een organisatie met zich meebracht, werd overgestapt naar een koers voor liefhebbers. Ook deze wedstrijden kenden een groot sucses. Bijgaande foto dateert van 20 april 1981 toen nationaal kampioen Jean-Marie WAMPERS won voor Mario DE DECKER. Op de foto herkennen wij gans links CAYENBERGHS Odette (die de zegebloemen overhandigde)naast haar Pans Louis, burgemeester en rechts Willem MOENS, stuwende kracht achter de organisatie.
Vroeger jaren waren en in Kumtich, zoals in alle dorpen trouwens, verschillende kermissen. Eén van deze kermissen was "Hoekskes Kermis". Deze kermis ging door op "den anderen hoek". Den anderen hoek betrof het kruispunt St-Barbarastraat-Tassinstraat (vroeger Hoogmoedigestraat-Ootmoedigestraat). In de woning waar nu SCHEPERS Mario woont, hadden mijn ouders café. Ter gelegnheid van deze kermis werd er altijd wel iets georganiseerd. Bijgaande foto (vermoedelijk uit de jaren vijftig) toont een voetbalploeg die ter gelegenheid van de kermis samengesteld werd. Tegen wie zij toen gespeeld hebben, heb ik niet kunnen achterhalen, evenmin de uitslag. Op de foto herkennen we staande vlnr:afgevaardigde HENDRICKX Alfons (fonje van vin alias wit en zwart) PANS Marcel (penske) VAN WEZER François - NOE Arthur (tuur stip) HUON Julien (jain van milleke fokke) SCHEEPMANS Alfons (fonje van lewis bed) TRUYENS Jean (jan van medest) en afgevaardigde PHILIPS Joseph (jef van paire). Zittend vlnr: VAES Prosper (spààr) VERHEYDEN Ferdinand (nante) LUCKERMANS Achille (chille van 't knijnekot) HUON Paul (pol van milleke fokke) LENAERTS Charles (sjarel van filleke de verver) en COENEN François. Foto PHILIPS Josephine
Een foto uit lang vervlogen tijden (vermoedelijk begin de jaren vijftig) genomen in de brouwerij VANDENHEUVEL die werd uitgebaat door de toenmalige burgemeester TASSIN René. De Brouwerij was gelegen langs de Tassinstraat (voorheen Ootmoedigestraat). HAUTEKEES Olaf is de huidige eigenaar van het gebouw met aanhorigheden en omliggende weilanden. Op de foto zijn ondermeer te herkennen: PHILIPS Jozef (Jef van Paire) - Vital VAN WESER (Vital den oeleboer)- Jules HOLSBEEKS (Jul van Mil) - Marel ROECKAERTS - Rene TASSIN (Burgemeester) - Jef PEETERS - Charles LENAERTS (Sjarel van Filleke de verver) - Rene HENDRICKX - Maurice VAN WIJZER ( Meris va Vaires) en Gerard ROECKAERTS (Geraarke Petter)
In bijlage zie je de foto met nummering van de personen en de namen van hen die gekend zijn.
foto PHILIPS Josephine
Van HAUTEKEES Olav mocht ik volgende reactie ontvangen:
Beste buurman, dorpsgenoot,
met plezier mocht ik op de verschillende blogs reeds heel wat ongekende geschiedenisen weetjes van de Tassinhoevete Kumtich ontdekken.
Om de hedendaagse geschiedenis geen onrecht aan te doen ,dien ik ,Olav Hautekees, wel enkele dingen te melden. ik ben NIET de eigenaar van de hoeve . Ze is eigendom van de NV Tassin. Mijn gezin en ik wonen er echter wel en met veel plezier. Ik ben dan ook een Kumtichenaar ( en geen Tienenaar !) in hart en nieren.
Brouwerij Vandenheuvel heeft nooit de brouwerij Tassin overgenomen volgens hetgeen ikzelf kan terugvinden in de aanwezige documenten. Brouwerij Tassin is vermoedelijk onder de destijds lucratievere naam van brouwerij Vandenheuvel beginnen werken omdat deze producten hier werden verdeeld. Vandenheuvel heeft hier echter nooit bier gebrouwen ( of frisdranken gemaakt ). Brouwerij Tassin uiteraard wel . De reden waarom Brouwerij Tassin zou zijn gestopt met brouwenis mij onbekend . Hier en daar wordt weleens gesugereerd datde kwaliteit van het putwater niet goed was . De echte reden is mij echter niet bekend of bevestigd tot op heden.
In 1968 volbracht ik mijn legerdienst te LUDENSCHEID in Duitsland alwaar ik Arnold HAMERLINCK uit Watervliet leerde kennen. Het klikte meteen tussen ons en weldra waren we onafscheidelijk. Toen wij afzwaaiden beloofden we (zoals zovele anderen) mekaar terug te zien. Sindsdien bezoeken we mekaar ieder jaar, het ene jaar bij mij en het andere jaar bij hem. En dit jaar kennen wij mekaar dus 40 jaar. Hieronder twee foto's van ons beiden weliswaar met een tijdsverschil van 40 jaar.
Een foto uit 1967 bij de scholencross te Vertrijk. Achteraan ondermeer Denise VRANCXK - VANKRAAIWINKEL - Alfons CAES - Emile NOE - August DEBROECK - Georgette CAES - met hoed Louis DEVOS - meester RUMMENS - Yvonne DEVOS en echgenooot CELIS. Midden Guy ROBBEETS - NOE Willy - Alex LUCKERMANS - met trofee Marcel DEBROECK - FRANSEN Theo - Julien VANWEZER - Brigitte KEMPENEERS - Jaak DEVADDER - Rudi CELIS - Michel MEEUS en Andre VANWIJZER. Vooraan Rudi VANKRAAIWINKEL - KINAER - Paul ROBBEETS - Guy BOVIN - Jaak DEVILLE - Jean-Pierre DEVILLE - Patrick BOGAERTS - Patrick BOVIN
In 1958 waren er in ons dorp enkele geliefden die elkaar het ja-woord gaven.
Het waren mijn zus Madeleine die huwde met Jos VANLANGENDONCK uit Bost, DEBROECK August die huwde met CAES Georgette uit Oorbeek en ROBA Georges en BOTTIN Rozette, beiden uit Kumtich.
Dit jaar vieren zijn hun 50 ste huwelijksverjaardag.
Hieronder de huwelijksfoto's en hoe ze 50 jaar later uitzien.
"Pirke de Beuveuder" had van in de late jaren zestig een grote steun aan mijn broer Willy die al zijn vrije tijd benutte om met Pirke mee op ronde te gaan en dit tot aan Pirke zijn pensioen. Deze foto dateert vermoedelijk uit de late jaren zestig (67-68-69?). Wij zien Pirke zoals hij door iedereen gekend was en dagelijks op ronde ging. Pet of muts op het hoofd, stofjas met daarover een beschermer en geldtas aan de riem. Links op de foto mijn broer en de man tussen beiden is Jules BOGAERTS (Jul Wies) Foto: Willy Scheepmans
Onderstaande foto's dateren uit 1955 en werden getrokken voor het cafe "op den anderen hoek" die toen door mijn ouders werd uitgebaat, bij het bezoek van twee Engelse heren die tijdens de tweede wereldoorlog te Kumtich als soldaat hadden verbleven. Na de oorlog maakten zij er een tradietie van om ieder jaar een bezoek aan ons dorp te brengen. Zij logeerden dan bij Louis HOLSBEEK (Louis van Mil) die een herberg had op het dorpsplein. De man op de eerste foto kan ik mij nog goed herinneren. Hij noemde Alex. De tweede (aan de ijskar van Jefke Boddel) herinner ik mij niet meer. Deze kwam na enkele jaren ook niet meer mee. Alex bleef jaarlijks komen en dit tot zeker eind de jaren zestig. Men mag stellen dat hij zeker tot 20 jaar na de oorlog jaarlijks een bezoek aan ons dorp bracht. Wat hun rol hier was tijdens de oorlog heb ik nog niet kunnen achterhalen. Op de eerste foto herkennen wij links achteraan mijn moeder Clemene, rechtachter pa Fons met daartussen mijn halfzus Madeleine. Links vooraan Alex den Engelsman met naast hem mijn nicht Liliane en rechtsvooraan mijn tante Julia (zuster van mijn moeder). Op de onderste foto staat de tweede Engelsman met mijn nicht aan de créme kar van Jefke Boddel. Welke pagadder zou daar vooraan in Jefke zijn auto gezeten hebben? (foto's Liliane Vansichem) REACTIE: Van Hubert Willems vernam ik dat de Eengelsman Alex Price noemde en in Birmingham woonde. Alex was ook goed bevriend met Hubert zijn oom, Eduard Willems. Zijn laatste bezoek zou dateren van 1970/1971
PROSKE DE VODDEMANAlhoewel hij niet van Kumtich was, was Proske er toch een gekend figuur. Hij kwam namelijk regelmatig naar ons dorp om oude linnen op te halen. Wat men hem zo allemaal meegaf weet ik niet maar veel zal dat niet meer voorgesteld hebben. Alles waarschijnlijk tot op de draad versleten. Want eer in die tijd de mensen wat weggooiden moest het compleet onbruikbaar zijn. Wat Proske er mee aanving weet ik ook al niet maar hij moet er toch aan verdiend hebben want hij heeft nooit wat anders gedaan. Ik herinner mij hem met een karretje getrokken door twee honden. Zo kwam hij van Tienen afgezakt. Ingevolge een aanpassing van de wet op de dierenbescherming was het voortaan verboden om honden nog in een kar te spannen en kon Proske zijn kar zelf duwen of trekken. Naar zijn zeggen, en laten we dat toch maar met een dikke korrel zout nemen, zou Proske toen een brief naar koning Boudewijn geschreven hebben om zijn ongenoegen te uiten. De koning zou hem laten weten hebben dat, van zodra hij op een paard viel, Proske dat zou krijgen. Later is Proske nog met paard en kar de vodden komen ophalen maar of hij dat paard van koning Boudewijn gekregen heeft zou ik ten sterkste betwijfelen. Op de foto is duidelijk te zien dat de kar van Proske ook door haar beste jaren heen was. En de jas die Proske aan heeft zal hij ook niet in de Gouden Schaar gekocht hebben. Foto Godelieve Savonet
Zittend vlnr: DEVOS Robert - ? - VANGRAMBEREN Theo - LEMOINE Omer -Hubert KEMPENEERS - DEWAEL Johny - VANGOIDSENHOVEN Philemon - DEPUS Denis en HOYLAERTS Roger
Geknield vlnr: Roger DELVAUX - VAN ESCH Robert - BOTTIN Pierre - MAHO Jhonny - HAUTEKEES Jos - MICHIELS Willy en NOE Giovani
Derde rij vlnr:VANPARIJS Emiel - NOE - VANLEEUW? - ? - LALOUP Marcel - RUMMENS Noel - CRAENINCKX Jean - DEBAUS Ernest - LUCKERMANS René en SAVONET Marcel
Tweede rij vlnr: MEERKENS Omer - ARNAUTS Hubert - ? - ? - CELIS Valére - Romain MORREN- SERE Hugo - DUBREUIL Eddy- en UYTTEBROECK Jokke
Eerste rij vlnr: BAES - COENEN Jef - COURANT Kamiel - NOE Johny - DUBREUIL Felix - PEETERS Jules - Fons DELVAUX - Willy DEGEEST en HUTS Roger
Tweede rij vlnr: DUBREUIL Eddy - NOE John - VAN ES Robert - DEWAEL Jhonny - VANGOIDSENHOVEN Philemon(†) - Julien DEVOS - Hugo SERE - MORREN Romain - CELIS Valére(†) - DEVOS Robert - ???.
Derde rij vlnr: DELVAUX Alfons - PEETERS Jules(†) - HOYLAERTS Roger - Jos BAES - SAVONET Marcel - COURANT Kamiel(†) - Omer LEMOINE.
Achterste rij vlnr: ADAMS Silvain(†) - VANGRAMBEREN Theo(†) - MEERKENS Omer - HAUTEKEES Jos - MICHIELS Willy - DELVAUX Roger - HUTS Roger - NOE -DEGEEST Willy.
Klasfoto uit 1955. Achteraan vlnr: DEVOS Louis - MAHO Jhonny - BOTIN Pierre en DUBREUIL Felix. Midden vlnr: VAN ES Robert - VANLEEUW Kamiel - HUTS Benny - PHILIPS Pierre - DEVOS Paul - RUMMENS Manu en SAVONET Roger. Vooraan vlnr: SCHEPERS Rene - VANDENBEMPT - VERBEYLEN - ??? - HOYLAERTS Omer - WILLEMS Hubert en VANDEVORST Marcel
Hier een klasfoto van 1956 1° en 2° leerjaar in de jongensschool.
zittend vlnr:Gilbert VITS - Hubert SEMPELS - Jos ROOSEN - Robert MUES - Danny VANDERMEULEN - Robert RESPEN - Albert ARNAUTS - Guy PEETERS - Charly CAES - Guy VERBEYLEN 2° rij vlnr: Alfred SCHEEPMANS - Jean WILLEMS - Daniel NAGELS - Willy CHRISTENS - Rene HAUTEKEES - Eddy VERBERT - Andre VANDEPUT (†) Richard CAYENBERGHS en Jean-Pierre TAVERNIERS 3° rij vlnr: Achiel LUCKERMANS - Julien ROMON - Robert NIJS - Jean TRUYENS - Robert HAUTEKEES - ??? - Freddy DELVAUX (†) en Jufrouw Melanie. achterste rij vlnr: Gibert DEVOS - André HOLSBEEKS - Jean-Pierre VANDECAUTER - Oscar WUYTS - Willy SCHEEPMANS en Pierre VERLINDEN. Prachtig om naar te kijken hoe wij er 54 jaar geleden uitzagen. Wie helpt de jongen naast Robert HAUTEKEES te identificeren? (foto Achiel Luckermans)
Hier nog een mooie klasfoto van het eerste en tweede leerjaar in 1957. Onderste rij vlnr: PEETEN Armand - VANDECAUTER Jean-Pierre - CHRISTENS Willy - DEVOS Gilbert ? - HAUTEKEES Robert - 2° rij vlnr: PEETERS Guy - VERLINDEN Pierre - DEBROECK Theo - DELVAUX Freddy (†) - SCHEEPMANS Willy - HENDRICKX Jean-Paul - NIJS Robert en MUES Robert - 3° rij vlnr: RESPEN Robert - PEETERS André - VANDERVEKEN - LUCKERMANS Achiel - DEVOS Roger - OLIVIERS Herman - DESMEDT Willy en VERLINDEN Hubert - 4° rij vlnr: DEVADDER André - FILE Eddy - MASUY Romain - TRUYENS Denis - WUYTS - CAES Jean -Pierre en SWILLEN Luc - 5° rij vlnr: -VERHEYDEN William (†) - ROOSEN Jos - CAES Charly - VERBEYLEN Guy - SEMPELS Hubert -VITS Gilbert - en GEVERS Françis. Rechts juffrouw CARLENS Melanie (foto Paul DEVOS)
Warke van de Bawed Warke is een bekende landbouwer in Kumtich. Hij is de enige landbouwer die zich nooit een traktor heeft aangeschaft. Tot aan zijn pensioen werkte hij met twee Brabantse trekpaarden. Hij bleef ook vrijgezel. Over vrouwen en traktoren had hij zijn eigen mening waar hij nooit is van afgeweken. Zijn spruk was: "een vrouw en een traktor zijn de ondergang van de boeren".
Op deze foto zien we "Warke van de Bawed" in actie bij het ploegen van zijn akker. Natuutlijk met zijn twee trouwe Brabantse trekpaarden. In welk jaar de foto genomen is weet ik niet maar zeker is wel dat toen de trekpaarden bij de andere landbouwers reeds tot het verleden behoorden.
Bij de fusie tussen KUMTICH en VISSENAKEN in 1971 werd Louis PANS, toen Burgemeester van KUMTICH, ook te VISSENAKEN als Burgemeester ingehuldigd. Dit ging gepaard met een heuse stoet waaraan verschillende verenigingen deelnamen. Hieronder enkele sfeerbeelden waarop verschillende van onze dorpsgenoten te herkennen zijn.
Over het jaartal of bij welke gelegenheid deze foto genomen werd, is niets bekend. Toch vond ik het de moeite om hem op het web te plaatsen daar hij ons toch herinnert aan vier van onze dorpsgenoten.
Wij herkennen vlnr: DEVOS Louis - WILLEMS Eduard - COECKELBERGHS Jef en LETS Antoine
Vroeger jaren werd er ter gelegenheid van de kermissen steevast een voetbalwedstrijd gespeeld Het was een derby tussen "die van het dorp" en die "van de steenweg". Bijgaande foto werd genomen ter gelegenheid van één van deze wedstrijden doch over het jaartal ontbreekt enige informatie.
Volgende dorpsgenoten zijn te herkennen:
1. Kamiel Verbiest (Kamiel va Trentes) - 2. Zander Morren - 3. Frans Merckx - 4. Verschueren (vader van Ghisléne va dum) - 5. Pottefere - 6. Jozef Bottelberghs (Jefke Boddel) - 7. Emiel Peeters - 8. Leon Motoulle - 9. Walter Merckx - 10. Louis Merckx - 11. Eugéne Delaux - 12. Pittomvils ( Black) - 13. Emiel Huon (Milleke Fokke) - 14. Kamiel Verbiest (van de Vissenakensestwg) 15. Sylain Roba - 16. Willems (Blanke) en 17. Frans Savonnet
Een Proces-verbaal uit 1942 ten laste van één onzer dorpsgenoten.
Op 1 oktober 1942 om 16.OO uur rijdt ROBA Elza met haar fiets te KUMTICH, Baan op Tienen. Achteraan zit haar zoon HENSKENS Willy, toen zes jaar oud. Zij wordt staande gehouden door twee ijverige (vermoedelijk) "zwaantjes". Op haar fiets staan geen voetsteunen en dus is het volgens artikel 123/I van KB (Koninklijk Besluit) van drie februari 1934 verboden om een tweede persoon te vervoeren. Hieromtrent verklaarde Elza: " Ik wist niet dat het verboden was een kind te vervoeren. Ik rijd voor eigen rekening."
Op 20 oktober 1942 wordt het dossier doorgestuurd naar de Veldwachter te KUMTICH met verzoek de overtreedster te onderhoren en meer bepaald met de vraag "Hoe oud was het kind hetwelk zij vervoerde?"
Op 22 oktober 1942 om 18.00 uur ging onze toenmalige Veldwachter, Albert HOLSBEEK, over tot het verhoor van ROBA Elza. Zij verklaarde dat haar zoon zes jaar oud was. Vervolgens werd het dossier teruggestuurd naar het Parket waar het "zonder gevolg" werd geklasseerd. Dit is te zien bovenaan het proces-verbaal waar geschreven staat: ZG niet gepast (kind)
Gelukkig voor Elza was de Rechter een man die voor enige reden vatbaar was en haar aldus geen boete oplegde.
Bij de komst van de landbouwtraktoren in de vijftiger jaren, was de firma VANDEPLAS verkoper van LANZ traktoren. Er werd ook een bezoek gebracht aan de LANZ fabrieken in DUITSLAND. Bijgaande foto werd genomen in de fabriek ter gelegenheid van dit bezoek. Op de foto zijn ondermeer te herkennen:
de ouders van Hubert WILLEMS - Alfons VANDENBROECK - Jef PEETERS - Alfons SCHEEPMANS - Jozef VANESCH - Jozef VANDEPLAS - Jules HOLEMANS - François VANDEPLAS - Jozef COECKELBERGHS - Patrice VANDENBROECK - Jules HOLSBEEK - Maria VERBIST en Josephine MERCKX
In de bijlagen zie je de foto met vermelding van meer namen
Een zeer mooie foto van de fanfare (nu harmonie) ONZE TAAL uit Kumtich. De foto werd genomen naar aanleiding van deelname aan het Provinciaal tornooi te TIENEN op 12 feb 1967. Bijna alle muzikanten zijn Kumtichenaren.
Achteraan vlnr: Theodoor FRANSEN - Roger SAVONET -Danny ROUSSEAU - Willy KEMPENEERS -Roger DEWALHEYNS - Paul DEVOS - Albert HOLSBEEK -Frans ICKX - Rene HENDRICKX -August ICK - Louis HOLSBEEK - Freddy HENDRICKX - Theo DEBROECK -Louis ICKX (met bombardon) -Eduard VANWEZER - François LAMPROY - Frans COURANT (met hoed)
2° rij vlnr: Louis PANS - Henri NOE (met vlag) -August MELLAERTS -Willy BOLLENS - Richard CAEYENBERGHS - Eddy FILE - Robert MUES - Gustaaf WAGENEERS - Julien (van Lovenjoel) -Marcel MERCKX -Charles ROMME
1° rij vlnr: Emiel SCHEPERS - Jozef PEETERS - Emiel DEBROECK - Yvan HOLSBEEK - Roger DEVOS -Rene WILLEMAERTS - Fons NOE - Maurice VANWIJZER -Jean MASSUY - Charly CAES - STELS Paul en Louis DEVOS
Zittend vlnr: Marcel TRUYENS - Theodoor CAES - Gilbert MAHO - Jozef CAEYENBERGHS - Eduard HENDRICKX - Herman DEBROECK - Richard STREICHER
In 1955 verliet onderpastoor VOS onze parochie om pastoor te worden in ST-PIETERS-RODE. Ter gelegenheid van zijn inhuldiging aldaar, op 6 februari 1955, werd een autobus ingezet om deze festiviteiten door zijn oud parochianen te kunnen bijwonen. Het gaat om grotendeels mensen uit BREISEM dat toen een gehucht van Kumtich was en waar aldus onderpastoor VOS eveneens zeer bekend was.
Op de foto zijn te herkennen:
1/ STERKENDRIES Leontine 2/ LAERMANS Maria 3/RICHARD Leona 4/ TASSIN Michel 5/ VANLAER Pelagie 6/ ALLAERTS Ivonne 7/ ALLAERTS Aline 8/ VERBEYLEN Clement 9/ VRANCKX Elisa 10/ MERCKX Georges 11/ RUMMENS Gustaaf 12/CRABBE Viviane 13/ Onderpastoor VOS 14/ VANES Denise 15/ VANLAER Victorine 16/ VANKELECOM Paul 17/? 18/VANDERVEKEN Jules
In onze jeugdjaren was Breisem een gehucht van Kumtich en de kinderen van Breisem gingen dus ook in Kumtch naar school. Op deze foto een leerling van Breisem, Julien Romont, op de kameel. Pierre Philips kijkt toe.
In 1958 reisden onze dorpsgenoten op bedevaart naar Lourdes. Daar werd ook een uitstap naar de Pyreneen ondernomen. Getuige bijgaande foto. Ook de autobus waarmee de Pyreneentrip werd ondernomen is de moeite waard. Tot op heden konden we volgende personen op de foto herkennen.
Deze foto dateert van augustus 1961.Hij werd genomen ter gelegenheid van de reis naar Bokrijk. Om het naar de mis gaan te stimuleren kon je in de grote vakantie dagelijks naar de mis gaan. Iedere dag na de mis (niet op zondag) kreeg je een stempel en wanneer je een bepaald aantal stempels vergaard had, mocht je gratis mee op reis. De reis ging dan door op het einde van de maand augustus. Sommige kinderen waren gekleed in hun chirouniform. Vermoedelijk was dit zo door de chiroleiding afgesproken. Hieronder de namen van de deelnemers:
Deze foto van het zangkoor JUBILATE werd genomen bij het hwelijk van de leden VANGRAMBEREN Theo en VANDEVORST Rita in 1978. Omzeggens alle leden in die tijd waren inwoner van Kumtich.
MIJN DORP
Het moet in het jaar 1966 of 1967 geweest zijn. Zaterdagavond groot bal in de zaal bij Jomme VANDEPUT. Waarschijnlijk ging het om het bal van USG want alle tenoren van de club waren aanwezig. Zo jong als we nog waren konden we toen al wat pinten achterover kappen. Zondagvoormiddag moesten wij een match spelen en we kregen een ferme pandoering (5 - 1). Wij hadden een tamelijk goede ploeg en dit was ons nog nooit overkomen. Dinsdag zat er een uitnodigingskaart in de bus waarbij ik "verzocht werd om op woensdag om 20.00 uur aanwezig te zijn in het lokaal van USG KUMTICH teneinde er voor de groene tafel te verschijnen. Ik kon in de verste verte niet denken wat dat te betekenen had. Uit navraag bij de andere spelers bleek niemand een uitnodiging ontvangen te hebben. Ik dus op woensdagavond naar Genke (lokaal van USG). Op een bepaald moment werd ik naar achter geroepen. In de keuken zat het bestuur van USG. Voorzitter Louis PANS vroeg hoe het kwam dat wij vorige zondag zo zwaar verloren hadden. Hoe zou ik dat in Godsnaam geweten hebben. Wij gingen iedere zaterdag op de zwadder en daar kon het dus niet aan liggen. Ik had er dus geen aannemelijke uitleg voor. De heren van het bestuur waren er echter van overtuigd dat het aan de drank had gelegen en ik kreeg van PANS een serieuze uitbrander. Als kapitein van de ploeg was het volgens hem mijn plicht om erop toe te zien dat er niet te veel gedronken werd. Nu begreep ik ook waarom ik alleen een uitnodiging gekregen had. Ik was kapitein van de ploeg. Maar stel je voor zeg, ik kon zelf geen pint vol of leeg zien staan en ik zou mijn vrienden moeten berispen wanneer zij te veel dronken. Ik heb dat dan ook niet gedaan. Wij bleven op zaterdag pinten drinken en zo een zware nederlaag is ons nooit meer overkomen. Het zal dus wel een collectieve off-day geweest zijn. Daarmee ben ik de eerste, en mogelijks ook de enige, die als jeugdspeler van USG KUMTICH ooit voor "de groene tafel" is moeten verschijnen.
