SCHEPPINGIk hou van iemand van wie ik houIn geest geborenVervat in een hersencelPrikkelt de ene helftDan weer de andereWarmer word ik vanbinnenKouder langs buitenZe legt banen aanSnelwegenOntsteekt de zeven holleConcentrische bollenDoet mijn sluimerende slangKundaliniIn vlammen ontlaaienDie zich dan moeizaamOmhoog kronkelt Tot een gespannen sissende spiraalZoekend naar haar prooiOm terug te dompelenIn haar rustroestige slaapVan chakraal genot en extaseSoms kan ik haar visueel waarnemenAls in een subtiele droomLippen vormen haar goddelijke naamOnuitspreekbare tertragrammatonEn vervaagt in mijn netvliesEen school blinde vlekken achterlatendAlsof ze nooit heeft bestaanZe beheerst mijn spierenMijn scheppende spierHele mechanismen rader-werkenSamengestelde reflexenVerkrampen zichWaarbijTriljoenen fibrillen vibrerenHulpeloos spartelend in de leegteVan hun niet-zijnDan komt ze tot rustIn haar kwabbenbedMijn vrouwMijn allerkleinsteLieve-vrouwDie iemandVan wie ik hou
AAN ADAM Ik heb haar schouders ontblootHaar naaktheid en lichtkransNaast mij gelegdHet maanvocht opgenomenHaar een nieuwe hemel beloofdEen slangeloos paradijsIn de ware wereldVan mijn dromen
BRIEF AAN EEN GOEDE VRIEND God,Herinner je je nogDie ogenblikken in mijn levenDat ik niet meer in jou geloofdeDat ik er zelfs van overtuigd wasDat je helemaal niet bestondWeet je nog?Waar is de tijdDat ik op je vloekte, raaste en tierdeJe mijn tegenspoed, mijn ongemakken verweetDe momenten dat ik de duivel had willen aanroepenOm hem voor eens en altijd te vragenOf je werkelijk bestondGod,Wat heb ik je waarschijnlijk meermaals ontgoocheldWat heb ik je toch in alle onwetendheidZo'n verdriet aangedaanIk zou me moeten schamenOmdat ik weet dat je mijn Schepper bentIk zou je nog willen zeggen, dat ik meermaals, op onregelmatige tijdstippen, nochtans heel bewusZo,Nu heb ik je écht alles opgebiechtEn ik hoop dat mijn zinnen in de toekomstMinder lang zullen zijnEn,Als je ooit eens tijd hebtSchrijf je me dan eens terug?Je vriendP.S.: nu, achteraf, bemerk ik véél te laat natuurlijk, dat deze bladzijde té smal was,en dat de meeste woorden hemelwaarts zijn gevlogen...
DE VREEMDELINGIk ben een vreemde voor mezelfIk ken me helemaal nietAnderen ken ik veel beterIk ben als een sterMet een eigen baan, een eigen krachtveldIk trek aan, ik stoot afEn ben altijd in bewegingBeweging...De mens moet altijd in beweging blijvenOf hij verstart in de stilte van zijn geestDe leegte, die hem in een angstkleed omhultBezighouden...Mensen hebben mensen nodigOm elkaar te motiverenTe stimuleren, te gebruikenGebruikt te wordenEn... te misbruikenBeweging... De mens doet zijn bestNiet stil te vallen... ... Geconfronteerd te wordenMet zichzelfIk ben een vreemde voor mezelfEn voortdurend in bewegingHopelijk is dit niet zoMet de anderen gesteld
PRIKKELSVannachtsliep ikalseen roos.Liefste,heb jijhet ookgevoeld?
SOMS BEN IK EEN BLADSoms voel ik mij zo alleenZo zielontroerend alleenVan de buitenwereld afgeslotenOnder de maandoorschenen hemelDwaal ik in een geïsoleerd vacuümEen glazen stolp gevuld met leegteMijn maag balt zich tot een vuistDe geest vraagt om beneveld te wordenMijn hart schreit om hulpVlijmscherpe prikkels ontstaanUit het drukkende neustraankanaalMaar het water verschijnt nietAan de oppervlakteIets houdt het tegenMijn geest dwaalt regelmatig afNaar een ver verloren verledenNaar de goede dingenNaar de eenzame momentenWaarin ik nu weer vertoef en herbeleefWaarom ben ik geen bladAan een godvergeten boomDat enkel trilt, beweegtOmdat de windHet me beveeltBij nader inzien...Ben ik dan soms geen bladWachtend op zijn val?
ORGASME Het zand is droogZon en maancyclussenDoordringen de kristallenDe zee is kalmTijHet water vliedtWarme golvenOverspoelen het strandSchuren de kristalruggenPrikkels wellen opPlanten zich schichtig voortIn het gehele oppervlakDe korrels wentelen om hun asEen korte piekervaringEen geestelijke explosieIn het wezen van het zijnEbDe golven keren weerIn de moederschootTrekken zich terugIn de bronEen glimmendSidderendEn na-vibrerendVochtig strandAchterlatendZandkristallen zijnTot rust gekomenEn genieten naIn het lege spoorVan eb en tij
EN GOD ZAG DAT HET GOED WAS Rust, stilteDe haan kraaitKorte, harde bewegingenVan vrouwelijke meisjeshandenStoten onervaren mijn lichaam aanArmen omwurmen mijn torsoNekwervels raken uit hun lidSpieren worden zielloos verkramptHet sensuele laat op zich wachtenWachten...En,Als ik haar liefkoos en aaiDe prille borstjes streelStelt ze zich ten volleOntvankelijk voor me openKomt ze tot rust en ...... beweegt ze niet meerEen orgasme bevredigt het lichaamDoor opgezweepte zelfbevredigingMaar ziel en geest blijven onbevredigdEn de biljoenen tastzinnenBlijven onaangeroerdEn trillen naTotdat ze uiteindelijkVerstillen en verstarrenIn het koudgeworden zweetBuiten kwetteren de vogeltjesHet is lente enWeer kom ik tot rust
ONZE VADERVaderVergeef me mijn zondenWant ik ben een zondaarDaar ik jouw aardse eegaWellustig heb ontmaagdIk heb haar meegeloktIn de wereld van mijn dromenLaten proevenDe vruchten van mijn boomWiers wortels zich diepIn de nachtschede drongenEn resten vondenVan uw jezuszoonVaderVergeef meWant ze weet nietWat zij doet
INGELIJSTGevoelens overschrijdenMenselijke grenzenExploderen in vreemde stilten enLaten zwarte gaten na- littekens in mijn zielewezen -Terwijl planeet aardeOngedwongen roteertOmheen haar levensasIn naadloze tijd.Weer doemtGodheid Twijfel opGods' compensatie inHet menselijk evenwicht.Zonder oorzaakGevolg, doelLijkt alle levenZinloosDor en koudAnstaanjagendBeklemmend leeg.Een evolutieveEindeloze kettingreactieIn de chaos van ons zijn.De apocalyptische voleindingMaakt ons roerloosOngevoelig, star.De rebel wordt bevrorenIngelijstIn het raamVan de mystieke leegte.
VRIJ ZIJNVrij zijnIsNooit geboren wordenNochIn geestNochIn stof
TRANSCENDENTIEGodIs als de zonBron van alle levenKracht van elke groeiEen weldadige warmteEen alomtegenwoordig intens lichtEnHoe dichter je Hem benadertHoe meerJe wordt verschroeid
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
