Om de gorges de l'Herault te kunnen doen, moet de bende van drie een stuk terug (19 km). Ze hebben het er voor over, het zijn echte heroes. Ik volg, maar...de gorges zijn fermes, er wordt gewerkt, geen mogelijkheid om te passeren. Gelukkig is het voor de fietsers wel open, ze zouden er anders niet gelukkig om geweest zijn. Ik ben ook niet gelukkig met de omleiding, dat is hier geen blokje om, maar direkt 20 kilometer. En geen kilometers om zonder handschoenen aan te pakken. De gorges de la Bueges zijn prachtig, het weggetje smal, hoog en holderdebolder. Niet zonder reden staat er 'route dangereuse sur 17 km'! Toch ben ik blij dat ik hier mag rijden, het is onweerstaanbaar mooi, vooral de eiken die roestbruin kleuren, geven een warme gloed aan de garrigue. Ik neem me voor hier zeker eens terug te komen....met de fiets.

De mannen hebben le pont du diable bewonderd en wachten me op in St Jean de Fos. We eten op de kleine marktplaats, waar, juist ja, een kleine markt plaats vindt. Dat levert de nodige hilariteit want, de auto parkeren blijkt niet eenvoudig en algauw regelen we daar het verkeer, zetten de auto waar hij niet mag staan, verzetten hem, vooruit, achteruit....vragen aan een winkelier of we even voor zijn winkel mogen staan. Ja hoor, de mensen hier zijn niet moeilijk. Als dank doe ik inkopen in zijn winkeltje, we slaan een praatje, hij kent Belgie goed, heeft nog voor Beaulieu gewerkt.

De drie musketiers staan weer stevig te poot, het is twee uur, ze moeten nog 56 km fietsen. Ik rijd rechtstreeks naar Vias, dat is 5 km van de Middellandse Zee. Rond half zes verwacht ik de mannen ter plekke, maar geen kat, geen man, geen fiets... Het wordt later, niks. Half zeven, niks. Er begint toch een klein onbehaaglijk duiveltje de kop op te steken in mijn diepste binnenste. Waar zitten die mannen? Om iets te doen te hebben, ga ik ze tegemoet. En ja, daar zie ik drie helmen boven de de wijnranken en ze komen zelfs in de goede richting. Oef! Wat raad je? Ze reden verloren. Ik begin ze er van te verdenken met opzet verkeerd te rijden om straffer over te komen. Heroisch hilarisch. Neen, zegt Johan, we brengen verbeteringen aan. Het boekje wordt door ons herschreven. Uitleggen! Mannen! Maar ze zijn moe, Geert begint onmiddellijk te knorren naast mij terwijl ik blog. We hebben lekker gegeten in het dorp, hun buikje is dik. Geef ze brood en spelen en ze zijn tevreden. Los testerones...

En wie slaapt met zijn fiets pal naast zijn bed, bang dat die wonderlijke gezel zou gestolen worden ?  U mag drie keer raden.  Wedden dat U goed raadt ?