Geert rijdt vandaag, er staan 95 km op het programma voor ons drieën.  We blijven in de Herault, die mijn hart gestolen heeft. Het kan ook de Haute Lanquedoc zijn, zo juist weet ik het niet, maar het is een golvende, groene, lieflijke streek. Voor we vertrokken hebben we van de man met de droesemogen nog wat eigen kweek gekocht : ail de l'ours, caviar de champignons, confit de pastèque, ingelegde tomaten met eekhoorntjesbrood en een grote pot augurken. Allemaal lekkerrr!

Onze boodschapper heeft de markt gedaan en schotelt ons verse geitenkaas voor op de place Charles de Gaulle in Murviel-les-Béziers. Een man die zich vermomd heeft als burgemeester komt vragen waar we vandaan komen. Waar hij vandaan komt vertelt hij niet. Mijn twee kompanen leggen zich plat op de grote markt om de kaart te bestuderen, dorpjes worden nauwkeurig opgeschreven. We mogen niet te veel afwijken van onze route, de tegenwind maakt het al lastig genoeg.

De wijngaarden van de Lanquedoc palmen het landschap in. Hoeveel kilo's druiven worden hier niet gekweekt!

In Bize Minervois, staat de garrigue er zwartgeblakerd bij. Hier heeft het lelijk gebrand. Toevallig kijkt Johan even later in de krant bij een tussenstop. De brand was de vorige dag, zo blijkt. Johan blust nog wat na. Helaas niet voldoende, de brandweer komt alweer aangerukt. Wat een hete tijden! 

Michel wil een fotoreeks maken van de wijngaarden. Vooraanzicht, zijaanzicht, bovenaanzicht, het is geen gezicht. En Geert roept ons op om vlug te komen want de chambre d'hôtes heeft een zwembad en een pingpongtafel en wordt gerund door 2 Engelse mannen, die speciaal voor onze boys een boysroom hebben geprepareerd. We duiken nog even in de jacuzzi en het zwembad en zijn helemaal klaar om iets te gaan eten. Het wordt pizza in een zieltogend restaurantje, waarvan het mevrouwtje ons alles vertelt over de transhumance en de bijzondere man die haar grootvader was. Ze kijkt nauwlettend toe of we nog wel luisteren, wegdromen hoeven we niet te proberen, want ze wil zekerheid of we wel begrijpen wat ze zegt. Zo niet, zal ze het eens opnieuw vertellen.

We moeten toch écht wel vertrekken en schuifelen zachtjes naar de uitgang en richting ons bed. Voor ons ruim genoeg, the boys moeten stil opgebaard op hun rug liggen, hun bedje is slechts 80 cm breed. Lits séparés!