Een rit van 80 km, beginnend in de mooie streek van de Lot, over de Aveyron, alsmaar meer naar het Zuiden.

Geen Wi-Fi vänavond, het is hier de rust zelve, en dat ben ik ook.

Deze voormiddag doet Geert de boodschappen, wacht ons op in het kleine lhospitalet en ontdekt daar een rijke pruimenoogst , nog vers aan de boom.

Wij duiken de vallei van de Lot  in (wat een brede rivier) en volgen de oever tot in Luzech. Van daar is het een ferme klim om uit de vallei te geraken. Kleine dorpjes, verlaten door god  en klein pietje, langs rotsige bossen, diepe dalen. Een enkel oud koppel zien we rondscharrelen aan hun huis, het doet pijn aan het hart.

Het landschap wordt open, licht  golvend,  de wijnlanderijen  lachen ons toe.

Michel is een trouwe volgeling van Google Maps en is plots verdwenen, een weggetje pour  les  riverains in. Weg is weg, wij ook weg dan. Johan en ik bekijken de kaart, zetten Google Maps ook op en gebruiken ons gezond verstand. Daar is Geert al!

Maar waar is Michel? Die gebruikt normaal ook zijn gezond verstand, maar is nog nog meer verslingerd aan Google Maps en ploetert langs grindwegen, per fiets, te voet en te paard (op zijn paard). Hij verliest zijn ketting en zijn geheugen en staat op ons te wachten bij de Mairie, terwijl we afgesproken hebben bij de eglise.  Zo staan we daar met zijn allen, op 240 m van elkaar, te bedenken wat dë ander kan overkomen zijn. Gelukkig is er Whatsapp en zien we het absurde van de situatie in.  De Google Maps gaat in de broekzak en moet de rest van de dag zwijgen.

Geert heeft een plaatsje gevonden om te picknicken onder een vijgenboom en lost mij af met de fiets en ik zoek het logement. En plein nature, beetje gedateerd, maar heerlijk rustig. Vriendelijke mensen, de man waagt zich aan een grapje, maar ik begrijp het niet en hij maakt zich uit de voeten.

Vanop het terras kan ik eindeloos ver kijken naar het lappendeken van veld en bos. In de tuin staat een prachtige eik van een paar honderd jaar, hij is in de fleur van zijn leven, dat zie je zo. 

Maar nu tijd om te lezen over de marathonloper Bashir Abdi. Het is mijn boek niet dus als seffens de eigenaar komt, pakt die het weer af.