God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Hij heeft het weer gedaan, stoute André-Joseph Léonard. Hij vertolkte de mening van de Kerk van Rome en hij krijgt heel Vlaanderen over zich heen. Wat zei de monseigneur precies?
De katholieke Kerk is niet radicaal gekant tegen cremeren, maar heeft wel een duidelijke voorkeur voor begraven. Als ik het commentaar van de beheerders van het crematorium goed begrepen heb, kiezen gelovigen van de orthodoxe Kerk en van het jodendom en de islam zelden of nooit voor crematie, ook al kost die minder dan een begrafenis. Ik loof de kracht van de overtuiging van mensen die geen crematie van hun bloedverwanten wensen en die bereid zijn daar een prijs voor te betalen.
Eigenlijk heel ruimdenkend, niet? Hij vermeldt niet-katholieke overtuigingen en hij gedoogt cremeren, desalniettemin wordt hij door velen zwartgemaakt.
Achterlijk,uit de middeleeuwen, idioot, Leonard, jij zult ook worden verbrand... althans volgens uw godsdienst: "in de hel", etc. Deze bloemlezing vindt u op de website van Het Laatste Nieuws.
Nochtans vertelt de goede man niets nieuws. De Catechismus van 1997 meldt duidelijk dat de katholieke Kerk begraving boven crematie plaatst. Om het met de woorden van het huidige Canoniek Recht te zeggen: Met aandrang beveelt de Kerk aan de vrome gewoonte te bewaren om de lichamen van de overledenen te begraven; zij verbiedt nochtans de crematie niet, tenzij deze laatste gekozen werd om redenen die met de christelijke leer in strijd zijn. (canon 1176, 3)
Hiermee toont de Kerkelijke Leer zich vandaag heel toegeeflijk. In de vroegere versie van het Kerkelijk Recht klonk het nochtans zo: Als iemand heeft bepaald dat zijn lichaam moet worden overgeleverd aan de crematie, dan is het niet toegestaan zijn wil uit te voeren. Als deze is vastgelegd in een contract, een testament of een of andere akte, dan moet zij als niet geschreven worden beschouwd. (canon 1203, 2)
Niet geheel onlogisch, als je bedenkt dat wij (rooms-katholieken) wekelijks de verrijzenis van het lichaam belijden.
Monseigneur Léonard spreekt vooral voor eigen rekening. Zijn uitspraken verwonderen mij niet echt. Hij is een oude man met een oude visie, zegt Johan Dexters, de voorzitter van de Belgische Begrafenisondernemers, in Het Laatste Nieuws.
Monseigneur Léonard spreekt vooral voor de katholieke rekening, volgens de aloude katholieke Traditie, zelfs met enige toegift. Wie niet katholiek is, moet zich niet aangesproken voelen. Simpel, toch?
"Lieve kinderen, vandaag
nodig ik u uit u open te stellen voor het gebed. Ge beleeft een tijd, waarin God
grote genaden geeft en ge weet er niet van te profiteren. Ge zijt over van alles
bezorgd, maar niet over uw ziel en uw geestelijk leven. Ontwaak uit deze
vermoeide wereld, uit de slaap van uw ziel en zeg met alle kracht JA aan God.
Beslis voor de heiligheid en de bekering. Lieve kinderen, ik ben met u en roep u
met gans mijn ziel op tot volmaaktheid, tot heiligheid van uw ziel en van alles
wat ge doet. Dank dat ge vandaag aan mijn oproep gehoor gegeven
hebt".
heeft 'onze' nieuwe" paus de harten van de wereld veroverd, steeds met de glimlach, maar evenzeer door zijn eenvoud die dan ook het echte geloof ingang doet vinden bij de gewone mens.
Laat Zijn apostolaat vruchtbaar zijn, een zegen voor de Kerk en de wereld. Laat ons voor hem bidden zoals hij het ons heeft gevraagd.
Misschien deed onze Paus inspirartie op aan deze merkwaaridge figuur, die het ook uitsluitend opnam voor de armen en zo gehuldigd werd door de wereld. In dit charisma vinden we de figuur van Paus Franciscus terug
Ik vind het toch een
slechte zaak
als mensen niks hebben met het evangelie en er zelfs een levensstijl op
nahouden die totaal niet strookt met het leven van een christen,-
kan alles zijn zoals bijvoorbeeld criminaliteit- ,en dan potsierlijk met een rozenkrans
rondlopen omdat ze het gewoon een leuk sieraad vinden.
Daarmee geef je een slecht signaal af ,waardoor veel andere mensen
denken:'lekker loopt met een christelijk symbool' ,maar zijn levenswandel of
houding is precies het tegenovergestelde.... Of zou toch diep van binnen bij sommigen van deze jongeren een verlangen zijn naar de echtheid, en vinden ze er misschien toch troost en kracht in. Laatste kom je pas te weten in een gesprek onder vier ogen, en inderdaad sommigen lopen nog wel eens een kerk binnen om er even te bidden.
Vandaag, op deze mooie dag, dank ik u, God, dat u me dit laat meemaken. Ik maak vn de gelegenheid gebruik om vrgiffenis te vragen voor het feit dat ik je zolang genegeerd heb. Vandaag klikt het weer tussen ons; Ik vergeef Jou en ik hoop Jij mij.
Zonder het geloof in de dood en de verrijzenis van Jezus zal onze hoop maar zwakjes zijn, en zal ze eigenlijk zelf geen hoop zijn. Het zijn precies de dood en de verrijzenis van Jezus die het hart zijn van onze hoop.
Wij streven ernaar om in contact te komen met families die niet betrokken zijn op de parochie. Eerder dan enkel maar een Kerk te zijn die verwelkomt en onthaalt, proberen wij een Kerk te zijn die naar buiten treedt en die gaat naar mannen en vrouwen die niet deelnemen aan het parochieleven, die daar niet veel van afweten en die er onverschillig tegenover staan. Wij organiseren geloofsactiviteiten op publieke plaatsten waar veel mensen samenkomen: wij bidden, vieren de mis, bieden, na een korte voorbereiding, het doopsel aan. Dit is de manier waarop het er aan toe gaat in onze parochies en in ons bisdom. Bovendien strekken wij ook de hand uit naar mensen die ver van ons verwijderd zijn via digitale middelen, het internet, SMS....
We moeten resoluut naar buiten gaan en naar de rand snellen. We dienen ons te hoeden voor de geestelijke verzwakking van een Kerk die helemaal opgaat in haar eigen wereld. Wanneer een Kerk zo evolueert dan wordt ze ziek. Inderdaad, als je de straat opgaat dan neem je het risico dat er ongelukken gebeuren, net zoals bij elke gewone man of vrouw die buitenkomt. Maar een Kerk die al te zeer op zichzelf betrokken blijft, zal snel oud worden. Indien ik zou moeten kiezen tussen een gewonde Kerk die de straten opgaat en een zieke, teruggetrokken Kerk, dan zou ik beslist kiezen voor de eerste.
Maria, in de nis van de rots hebt U zich aan Bernadette getoond.
U bracht de warmte van een aanwezigheid,
licht en schoonheid In de koude
en de duisternis van de winter.
Breng hoop en vertrouwen in de vaak duistere hoeken
van ons bestaan en in de duistere
hoeken van de wereld,
waar het kwaad heerst !
Onbevlekte Ontvangenis,
kom te hulp aan de zondaars die wij zijn.
Geef ons de nederigheid van de bekering,
de moed om boete te doen.
Leer ons te bidden voor alle mensen.
Leid ons naar de bronnen van het echte leven.
Maak ons tot pelgrims onderweg in de schoot van uw Kerk.
Scherp in ons de honger naar de Eucharistie,
het brood voor onze weg, het brood van leven.
In U, Maria, doet de Heilige Geest zijn wonderwerken:
door zijn kracht bracht Hij U bij de Vader,
in de heerlijkheid van uw Zoon, levend voor altijd.
Zie met tederheid
naar de ellende van onze lichamen en van onze zielen.
Schitter voor ons, als een zacht licht
op de dag van onze dood.
Met Bernadette bidden wij tot U, Maria,
in de eenvoud van de kinderen.
Doe ons intreden, zoals zij, in de geest van de Zaligsprekingen.
Dan zullen wij, nu en hier de vreugde van het
Godsrijk leren kennen, en met U zingen:
Magnificat !
Eer aan U,
Maagd Maria,gelukkige dienstmaagd van de Heer,
Moeder van God,
woonplaats van de Heilige Geest !
Ik moet toegeven dat ik van deze akte nog nooit had gehoord. De akten vaan hoop, geloof en liefde alsook de akte van berouw zijn me wel bekend, maar zal nog met moeite de woorden vinden. Het was n.a.v. een uitnodiging om een mis bij te wonen volgens de Latijnse ritus dat ik met bovenstaande werd geconfronteerd. Want de priester van dienst hamerde erop dat we naast de gewone akten zeer zeker 'de akte van nederigheid' moesten bidden alvorens te communiceren.
Ik heb deze dan maar eens opgezocht, en hoewel ze uit de tijd mag zijn, en het trof me wel hoe zinvol deze woorden zijn als je er even wil bij stilstaan ... misscchien voorbijgestreefd, en toch.
Ik laat een stukje achter.
Jezus, zachtmoedig en nedering van hart, maar ons hart
gelijk aan het uwe
van het verlangen om gewaardeerd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om beming te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om geëerd te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om geprezen te worden, bevrijd me, o Jezus
van het verlangen om verkeur te genieten, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen geraadpleegd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om bevestigd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van het verlangen om populair te zijn, bevrijd me, o Jezus
van de angst vernederd te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst verstoten te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst afgewezen te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst als onbenul beschouwd te worden, bevrijd me, o
Jezus
van de angst vergeten te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst benadeeld te worden, bevrijd me, o Jezus
van de angst belachelijk gemaakt te worden, bevrijd me, o
Jezus
van de angst verdacht te worden, bevrijd me, o Jezus.
Na de pauskeuze kunnen deze woorden een nieuwe inhoud krijgen misschien.
Wij kunnen geen bruggen tussen mensen bouwen, indien wij God vergeten. Maar ook het tegendeel is waar. Wij kunnen geen band hebben met God, zonder oog te hebben voor anderen.
Behoeders zijn, betekent eveneens dat we letten op onze gevoelens, op ons hart, want zij zijn de zetel van zowel goede als slechte voornemens; voornemens die opbouwend zijn of vernietigend. Weest niet bevreesd voor goedheid en tederheid!" (paus Franciscus)
Als je een kruisteken maakt, doe het goed, langzaam, ruim, met veel aandacht. Van je voorhoofd tot je hart, van je linkerschouder tot je rechterschouder. ... Dan omvat het heel je wezen, je lichaam en je ziel, je denken en je willen, je verstand en je gemoed, je doen en laten. Door dat kruisteken wordt alles in jou gesterkt, gezegend, in de kracht van Christus, in de naam van onze drie-enige God, Vader, Zoon en Geest.
Wat kosten twee
mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader
het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld. Wees dus
niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen.
