TWEE KINDEROGEN ZEGGEN IK HEB NIETS GEDAAN ZE WILLEN LACHEN, 

MAAR BLIJVEN VOL TRANEN STAAN, IK WIL GRAAG SPELEN,

NET ALS IEDER KIND EN OOK GRAAG VOELEN, DAT IK WORDT BEMIND.

MAAR IK VOEL MIJ VAAK ZO HEEL ALLEEN NIET ALS DIE ANDEREN,

DIE HEBBEN IEMAND OM ZICH HEEN.

WAAROM HEB IK DAT NIET, IK VOEL ALLEEN MAAR PIJN,

TOCH WIL IK NET ALS HUN GELUKKIG ZIJN.

TWEE KINDEROGEN BLIJVEN ZO VERDRIETIG STAAN ALSOF ZE ZEGGEN WAT HEBBEN JULLIE TOCH GEDAAN.

IK WIL GRAAG HOUDEN VAN JULLIE ALLETWEE MAAR WIE MOET IK KIEZEN,

JA DAAR ZIT IK MEE.

OGEN VOL TRANEN, IK KAN HET NIET MEER AAN HET IS ZO MOEILIJK IK LAAT ZE NU MAAR GAAN.

IK MOET WEL HUILEN WANT IK HEB U LIEF.

BLIJF TOCH BIJ MIJ, VRAAG IK ALSTUBLIEFT.