WAHA

Als je naar de Ardennen rijd via de Route de Wallonie of de friettenroute omdat je daar zoveel friekoten tegen komt zieje  daar over Marche, een toeristische wegwijzer naar het kerkje van Waha, anno de jaren duizend en een beetje.

Je moet er eens naar toe rijden; Het is een schorte groot en met veel antiek.

Dit  romaans kerkje wordt beschouwd als één van de oudste kerken van België. Ze is de enige die haar wijdingssteen nog heeft.De steen vermeldt volgende vertaalde inscriptie.'In het jaar van de menswording van Onze Heer 1050, tijdens de derde indictie, werd dit bedehuis ingewijd op de 12de van de calendae van juli, door de eerbiedwaardige Theodonuinus, bisschop van Luik, ter ere van de heilige en ondeelbare Drievuldigheid, en van het glorierijke Kruis, en van de heilige Maria, moeder van God, van de heilige apostelen Petrus, Paulus, Andreas, van de heilige martelaren Stefaan en Vital, de maagd Brigite en van alle heiligen.'

In dit kerkje werden dus heel wat eerbiedwaardige heiligen aanroepen waarbij nog deze ontbreken die wij in deze laatste dagen vierden zoals de H.Cecilia van de zangers en muzikanten, H. Catherina van de jonge dochters en diegenen die geplaagd waren van een Catherinewiel, de H. Barbara van de pompiers, St. Elooi van de boeren en smeden zowel van gewoon als van edel metaal. Je vind er wel het beeld van St..Niklaas in wie de kinderen nog geloven en die de bakkers als schutspatroon hebben omdat ze voor hem in die dagen druk mogen werken .

Men zegt dat nu het geloof om zeep is en geleerde marketingspecialisten zijn aan het uitkienen hoe ze op een moderne manier het geloof kunnen verkondigen. Het schijnt dat al deze heiligen vroeger, toen men nog niet kon lezen en er nog geen websites bestonden, dienden als affiches om de mensen tot de goddelijke deugden aan te zetten.

Het is met vele kerken zoals wellicht met het kleine kerkje van Waha. Als ze er vroeger allemaal ingingen, gingen ze er niet allemaal in en omdat ze er nu niet allemaal ingaan, gaan ze er allemaal in.

Het is lijk de discussie in de lezersrubriek van De Standaard: zijn er priesters te kort en moet er reclame gemaakt worden voor roepingen of zijn er parochies teveel en moeten er parochies afgeschaft worden ?

30-11-2006 om 15:00 geschreven door Germain Dierynck  

Vrienden van de poëzie

“ Dag vrienden van de poëzie, ik breng u een mooi stukje poëzie”  zou de komiekWim Helsen ( zie foto) uit “Man bijt hond” zeggen.

Ik zie die kerel graag opkomen op het einde van “Man bijt hond”die telkens voor de vrienden van de poëzie een gedicht komt voorlezen. Niet dat ik steeds zo enthousiast ben voor de gebrachte verzen maar wel voor de originaliteit van zijn acteren; zijn gebaren, zijn mimiek, zijn manier van opkomen en verdwijnen en zijn gezegden.

Novembermaand is een herdenkingsmaand waarin wij wel eens mijmeren over de broosheid van ons bestaan en diegenen herdenken die ons hebben verlaten en ons iets of soms veel hebben goed gedaan..

Daarom wil ik een vriend van de poëzie zijn in deze novembermaand en een gedicht brengen van een zieke en inmiddels overleden Lourdesvriend en poëzievriend en fijn mens:: Aimé Vertriest, uit Nevele.

Zijn dichtbundel, geschreven in de wetenschap van zijn heengaan, was getiteld “Dit is mijn afscheid niet…”

UITVAART

Wie zal mij dragen over ’t land,

Straks komt de avond,

Draalt de morgen.

Wie zal mij dragen door de wind,

Straks in de luwte

Van uw zegen.

Wie zal mij dragen in de mist,

Straks onherkenbaar

In de nevel.

Ik wil graag sterven in de zon,

Met zomer en veel regen:

Dan ligt de aarde warm en vol

Verwachting naar het oogsten.

Ik wil graag sterven met veel licht

En vogels die luid fluiten:

De vruchten rijpend zoet en rood,

Met kersensap en druiven.

Dank u Aimé Vertriest voor dit mooie gedicht en voor de familie die dit bundel na zijn dood heeft uitgegeven.

14-11-2006 om 09:01 geschreven door Germain Dierynck  

Bloemlezing uit mijn postkaartenverzameling

 Dagelijks worden van uit Lourdes honderden postkaarten verstuurd naar familie, vrienden en kennissen waarin de groetjes worden gedaan, hun ervaring, verblijfs- of reisindrukken medegedeeld of … een aandenken betekenen.

Uit mijn verzameling van 5000 postkaarten vanaf 1900 heb ik enkele merkwaardige teksten; geselecteerd. Hieronder publiceer ik er een aantal. Als je op de foto klikt zie je enkele zichtkaarten.

Dierbaar aandenken uit Lourdes in de bergen. Zoals duizenden gelovigen heb ik hier ook een bede gericht tot O.L.Vrouw van Lourdes om beterschap voor u te bekomen. Ook warme groeten uit deze zonnige streek.

Beste ouders en familie   Vandaag zijn we aangekomen in Lourdes. We hebben deze avond de processie van de kaarsen mede gedaan. ‘t Was werkelijk schoon, we hebben meer Vlaams horen zingen dan Frans en in het hotel waar we gelogeerd zijn spreken de cliënten Vlaams en Engels. De bediening is in het Frans. Zoo zal Anne-Marie en ik wel Frans leren hé. Morgenochtend gaan we de Pyreneën bezoeken. Alles goed,  tot binnenkort.

Liefste Rozake en allemaal, Hier gauw een paar woordjes uit Lourdes. We zijn hier goed aangekomen wel met een klein ongelukje .200km van Lourdes vloog een steen tegen de ruit van de bus en in duizend stukjes. Ge hoeft niet te vragen, ze hebben de hele ruit moeten uitdoen  en dan zoo gereden tot Lourdes. Maar niettemin waren we allen blij de kerk en de grot te zien. Ik ga nu eindigen. We gaan de kruisweg doen, bidden doe ik de hele dag voor u en mijn onvergetelijk pake.

Dag Bibetje en Wally,   Hier wat nieuws uit Lourdes van Martin. Heel veel volk, vele zieke mensen die in een rolstoel zitten of bedlegerig zijn. Ik heb speciaal aan jullie gedacht en een kaars aangestoken voor een goede gezondheid verder. Ik zal je missen in Koksyde; Veel courage en veel goede moed. Ik moet dit ook hebben. Vele groetjes.

Liefste allemaal,   Gauw enige woordjes. Wij beleven hier onvergetelijke dagen.De meeste tijd brengen wij aan de grot of in de kerk door en bidden veel heel veel voor u.Ik ben hier met heel lieve mensen.Ze zijn allen heel vriendelijk en ben altijd samen met twee vrouwen van Hasselt, eten samen, gaan samen naar de kerk en de grot en slaap met een mw. Van Waterschei. De rest mondelings. Kussen.   Tante

Eerwaarde Overste, beste zusters, ‘t Is met een “ave” uit Lourdes en een besten goeien dag van de drie Gallekens !Wel,wel, wat zullen we te vertellen hebben van dat lievelingsoord. Mooi zulle ! In de trein en aan de grot veel gebeden en voor de vrijen tijd toch ook niet weenen zulle !  In Lourdes zijn de straten toch maar vuil zulle ! Men zou zeggen dat we op de “Joo” zitten. Aan de grot beter! Maar bidden en veel bidden voor u allen en in ‘t bijzionder voor e.Moeder Sdtanislas opdat O.L.Vrouwken u en ons verhore.

Séjour  traditionnel après un voyage quelque peu mouvementé plus de trois heures de retard avec le . D’un train en gare de Toulouse et qui plus est un wagon non climatisé ! Je pense bien à vous et vous embrasse. Je vous associe chaque jour dans mes prières.

Z.E.H. Deken                                     Dewilde/                                               Ieper                                                      48 x Gebeden en groeten uit Lourdes.   Antoon Durnez A.          Deneut, aalm. O.L.Vr. HospitaalB.           Zr. M.BernardeC.          Zr. Monique

Beste Bie,Hier bij de Moeder Gods voelt   men ‘t hemelgeluk in ‘t hart en de geest van velen.                Gods liefde raakt hier de mens. Hij  troost,       sterkt en begenadigt elke toekomst en ons heden, met  nieuwe vrede en verzoening.                                     Dankbare en biddende groeten van twee                     poverellomedehelpers.                                            .

Mw. Wed Soutaer,                                                                                                                                                                                                 163 mensen van St. Jansparochie te Ieper zijn in Lourdes            en denken                                                                                            aan  u.                                                                                                            6.8.1976

Cher cousin et cousine, Nous sommes arrivées le 25 à 6h. Ca parait long dans le train. Quand nous avons passé les forêts de Landes qui étaient en feu, ‘était triste à voir.. Les arbres tombaient et ça parrait partout. Ici c’est beau et  c’est une vrai procession de malades, tu ne peut pas imaginer les prières qui se disent. Il y a eu une guérison, malheureusement on ne l’a pas vu. On était justement sorties de la basilique. Bien des choses de ma tante Marie.

1955 Chers enfants, Nous sommes près de la croix du Pic du Jer et il fait bon mais ce matin nous étions trempés comme des poissons, je suis allée à l’église paroissial et à la messe. J’ai bien prié pour tous et une pensée spéciale pour Bernard. Nous partons pour Nice demain matin et comptons rentrer mercredi.

Cher Cousins, De Lourdes nous vous envoyons notre bon souvenir et l’assurance de nos prières. Nous espérons vous voir à la 1° dimanche de septembre à la Kermesse de l’école libre. Vous ferez certainement plaisir à notre curé qui n’ a vraiment une santé brillante en ce moment. Recevez tous nos affectueuses pensées.

Beste mama,broeder, zusters,   Dees middag zijn we goed aangekomen. Hier is veel volk, morgen komen er nog vier tot vijf duizend aan, dit is een staaltje, de processie is juist gedaan en we zitten hier in een café met Désiré Verslype. Later meer, beste groeten uit Lourdes

Beminde kinders, We stellen het opperbest, geen tijd om veel te schrijven. Er is hier zoveel te zien in Lourdes. Ge moet niet terug schrijven, wij zijn zondagavond thuis maar het zal zeer laat zijn. Ga maar naar bed en Marcel moet braaf zijn. Ik heb een mooi cadeau mede, stel het maar goed. Miss Owen gij moogt u ook klaar maken voor maandag of dinsdag te vertrekken naar Engeland. Vele kussen. Hier is de kaart met het huis waar Bernadette gewoond heeft.

21 oct. 1984   Merci, ma chère mademoiselle,de votre petit mot et de votre pieux souvenir pour vos féfunts. A cause de l’encombrement du mois prochain et pour ne pas faire alleurs, je celebrerai vos messes demain, lundi et jeudi. Je suis convalescent du Grippe mais auparavant j’ ai été préservé par la Ste Vierge de la mort et de toutes blessures dans un accident d’ou il ne reste que les roues de mon auto. Remerciez la avec moi s.v.p.. En union des prières je vous bénis.

11-11-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

11 november

Op 11 november vieren wij St.-Maarten van Tours. Is het omdat hij als militair zijn soldatenpak over de haag wierp om heilig te worden dat hij op de dag van de wapenstilstand geveird wordt ?

Als kleermakerszoon weet ik dat hij de patroon is van de kleermakers. Is het omdat hij zijn soldatenmantel aan stukken scheurde om de arme kindjes warmte te bezorgen of omdat de vorst in het land komt en dat het "pardessus-tijd" wordt ? 
Terwijl wij als jonge snaken op de vooravond van deur tot deur rondgingen met een uitgeholde biet en een kaars erin om wat snoepgoed of kleingeld te bedelen zongen wij van“Sinte Maarten met zijn bloten arm.”.
In sommige streken vervangt hij de goedheilige Sinterklaas en heeft hij zijn handen vol om speelgoed en lekkere “Mans te peerde” te brengen.

‘t Is ook feest voor de oudstrijders die op die dag bloemen en kransen neerleggen op de graven van hun maten die minder geluk gehad hebben in den groten oorlog.

Zo ook Pieren en Charel die ’t graf van hun oorlogskameraad gaan bezoeken. Na enkele pinten gedronken te hebben in café “’t Kanon” waren ze danig week geworden dat ze nog eens binnen sprongen bij d’Arme Klaren om de rest van hun kruisgebed te lezen.

Zuster Francesca die ze zag zitten en geen curieus nonneken was maar alles wilde weten begroette ze en zegde: “ ’t is een eeuwigheid dat we je nog gezien hebben, ‘t is toch niets gebeurd ?”

“Toch wel, zei Pieren, ‘k ben bijna dood geweest als nasleep van de gas binst den oorlog. Het was een zware operatie. Dokter Snieders heeft er meer dan vijf uren aan gewerkt. Ze hebben alles uitgehaald !- “ Wel, wel ’t zijn toch wrede dingen", zuchtte zuster Francesca meewarig.

“ God zij gedankt, vergoelijkte Pieren, Ik heb alles terug gekregen van de ziekenbond”.

“Héwel Pieren,zei het arm Klaarken, bid dan maar nog nen Paternoster voor Sint Maarten wiens feest het vandaag is om hem te bedanken dat ge dien ziekenbond hebt tegen gekomen.

10-11-2006 om 20:35 geschreven door Germain Dierynck  

Kerkje van Amberloup

HALOWEEN

Wij waren weer eens in de Ardennen. Als wij er op zondag zijn is het steeds stemmig om in een klein kerkje te Roumont of zoals laatst in Amberloup Eucharistie te vieren.

Terwijl wij in Roeselare op zondag in onze parochie geen priester meer krijgen om de mis te doen waren zij in dit kleine kerkje met twee , een nog jonge joviale Congolees bijgestaan door een pastoor op rust om de mis te celebreren,Wellicht is deze Congolees over gewaaid om ons, westerse droogstoppels, te bekeren tot een hartelijke kerk.

Vóór de mis komt hij iedereen met een handdruk welkom heten.Ik vertel hem    “ que nous sommes des flamands” en waarlijk in zijn voorwoord zegt hij dat er in zijn kerkje mensen zijn, zelfs uit het noorden van het land.

Er zijn een 50tal kerkgangers waaronder een koortje van 10 zangers of zangsters die met hun mooie Franse gezangen de mis opluisteren om je te Lourdes of Taizé te wanen.

In zijn maandelijks “ Bulletin paroissial voor vier parochies, gefinancierd door de gemeente Sainte –Ode, las ik een mooi verhaal, vrij vertaald als volgt.

De dood en de jongeling.

Een koopman in Bagdad zond zijn knecht op boodschap naar een warenhuis. Bevend als een riet en bleker dan het spooklaken kwam hij terug thuis.

-         Baas, zei hij,  in het warenhuis ontmoette ik een vrouw en toen ik haar in de ogen keek aanzag ik haar als het spook van De Dood. Zij deed een gebaar naar mij en wilde mij meenemen. Ik smeek u, baas, laat mij wegvluchten en mij verbergen, ver van hier, in Sarcamanda.

-         Gegrepen door medelijden leende de koopman zijn snelste paard en de knecht vluchtte weg. Later op de dag trok de koopman zelf naar het warenhuis en ontmoette er De Dood.Hij vroeg haar “ Waarom heb je mijn knecht zo doen schrikken, hij is nog zo jong en in bloeiende gezondheid ?”.

-         De Dood antwoordde hem. “Ik heb hem niet willen schrikken, maar toen ik hem hier zag in Bagdad deed ik een gebaar van verwondering. Inderdaad, ik had een afspraak met hem in Sarcamanda”.

Toen ik dat las dacht ik aan diegenen in mijn omgeving die onlangs zo onverwachts door de Dood geroepen waren. De Dood,die komt als een dief in de nacht

Wordt deze tijd van Haloweengekte ons niet opgedrongen om spook te spelen met de dood en te vergeten dat er altijd ergens iemand onverwachts aankomt in Sarcamanda.

07-11-2006 om 15:56 geschreven door Germain Dierynck  

23-10-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

HERDENKING RIKKERT

“De bomen komen uit de grond en uit hun stam de twijgen

En iedereen vindt het heel gewoon dat zij weer bladeren krijgen.

We zien ze vallen naar de grond en dan opnieuw weer groeien

Zo heeft de aarde ons geleerd dat al wat sterft zal bloeien…”

Toon Hermans 

Naar aanleiding van zijn verjaardag op 20 oktober waren wij gisteren te Koekelare op het memoriaal voor Rikkert, zoon van mijn neefje Martine, die bijna drie jaar geleden kort vóór zijn humaniora-eindexamen werd overreden.Dit werd voor de derde keer georganiseerd door zijn familie, medestudenten, vrienden van de Chiro en voetbal.

21-10-2006 om 09:11 geschreven door Germain Dierynck  

Aan de Grot te Lourdes

Naar aanleiding van het vijfjarig Congres van de Franse gevangenisaalmoezeniers is er morgen, zondag 22 oktobereen Eucharistieviering  aan de Grot te Lourdes die rechtstreekse wordt uitgezonden op “France2” in het programma “Le Jour du Seigneur”.

De mis wordt voorgegaan door Mgr. Jean-Pierre Gralletr, hulpbisschop van Straatsburg. Mgr. Emmanuel Lafont, bisschop van Cayenne houdt de homélie.

Het congres gaat door in Cité Saint-Piere en wordt bijgewoond door 450 deelnemers.

21-10-2006 om 09:09 geschreven door Germain Dierynck  

Naar Kevelaer…

Klik op foto voor nog meer zichtjes.

Tijdens een bezoek aan Limburg trokken wij een dagje uit naar het bedevaartsoord Kevelaer, net over de Nederlandse grens in Duitsland.

Kevelaer was ons bekend als het tweede grootste bedevaartsoord van Europa na Lourdes  maar we waren er nog nooit geweest.

Het bezoek aan dit oord was verassend. Eerst wat onwennig omdat bij het eerste zicht de gebedsplaatsen zo open en onafgesloten waren van de commerciële buitenwereld. Bijna stervormig monden de centrumstraten met winkels uit op een groot plein, overschaduwd door linden en er rond de bidplaatsen; de “Genadekapel”met het genadebeeld, de kaarsenkapel waar langs de gevel de kaarsen kunnen ontstoken worden,  de biecht- en sacramentskapel, de barokke basiliek en het moderne forum “Pax Christi” voor massavieringen en ook profane feesten met lans de zijmuren een originele kruisweg.

Niettegenstaande het seizoen op zijn einde loopt ( 1 mei tot 1 november) was er veel volk, in het bijzonder veel volk om er te bidden; op banken in open lucht midden het plein, in rij wachtend om de rondgang te doen door de Genadekapel en het schrijn te aanschouwen en eerbiedig aan te raken, in de kaarsenkapel waar op de middag een misviering plaats vond voor een groep bedevaarders, in de stille biechtkapel en in de sacramentskapel.

Het zeer kunstvolle interieur in deze bidplaatsen met een overvloed van goud , van kleurrijke glasramen, muurschil-derijen, zijaltaren en beelden stralen een sacrale sfeer uit en niet in een korte tijdspanne te bewonderen.

Het verhaal van het bedevaartsoord begint bijna zoals met Bernadette. Ook hier vroeg Maria om een kapel te bouwen.
In 1641 hoorde een handelsreiziger nabij een kruis op de heide op verschillende dagen een stem die vroeg om op deze plaats een kapel te bouwen. Een jaar daarop krijgt ook een vrouw een verschijning met het beeld van O.L.Vrouw van Luxemburg; die tijdens de pestepidemie vereerd werd als “Troosteres der Bedrukten”.
Een kapel wordt gebouwd met daarin een koperdruk van  O.L.Vrouw van Luxemburg. Het volk komt er op bedevaart en acht mirakels werden aan dit bedevaartsoord toegeschreven zodat steeds meer en meer pelgrims dit oord bezochten en de diverse bidplaatsen werden gebouwd om de stroom bedevaarders op te vangen.

De Genadekapel is een zeshoekige koepelkapel als kopie van de bedevaartkerk van Scherpenheuvel . Het was immers dezelfde kloosterorde die zich in de tijd de zielzorg aantrok van dit beginnend bedevaartsoord.

Een pelgrimstocht naar Kevelaer is zeker de moeite waard. Misschien organiseer ik nog wel een bedevaartreis naar ginder met de Lourdesvrienden.

19-10-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

5000 GROETJES UIT LOURDES

Kaart uit 1976 aan een zieke uit Ieper met er op "163 mensen uit St.-Jacobsparochie zijn in Lourdes en denken aan u.

Klik op foto voor enkele postkaarten uit verzameling.

Van een vriend en Lourdesfan ontving ik een collectie van liefst zo maar 5000 postkaarten over Lourdes , alle verschillend.

Het is een mooie verzameling dat het leven te Lourdes weerspiegelt gedurende 150 jaar bedevaarten na de verschijningen .Om dit in de toekomst met  een expositie weer te geven ben ik begonnen met het klasseren van de kaarten volgens thema, volgens ouderdom, volgens uitzicht en opmaak enz.

Zo zijn er volgende items:

-         De drievoudige basiliek met honderden in al zijn facetten waarbij men zelfs de verschillende bouwfasen kan samenstellen

-         De grot vanaf het begin, met de tralies er voor en er zonder, de drie verschillende altaren in de grot, de bron , het Mariabeeld, de kaarsen, de oude bijgebouwen

-         De PiusX-basiliek, Bernadettekerk en andere bidplaatsen.

-         De pelgrims, zieken en biddende mensen aan de grot in oude en hedendaagse klederdracht.

-         De speciale bedevaarten tijdens hun vieringen met heel wat over de Franse Rozenkransbedevaart

-         Het bezoek van de Paus op bedevaart in 1981 en 2005

-         De sacramentsprocessie met de ziekenzalving op de Esplanade en deze heden ten dage in de PiusX basiliek.

-         Natuurlijk een rijke variatie over de kaarsjesprocessie.

-         En dan de kaarten over de beelden: het gekroonde beeld, heiligenbeelden op de Esplanade, het Bourgondisch kruis en het beeld van Bernadette.

-         Heel wat kaarten met Bernadette: als kind, geknield bij de grot, tijdens de verschijningen, als herderinnetje, te Nevers enz.

-         Zichtkaarten over het Heiligdom: de kraantjes, de baden vroeger en nu, de weide, de kruisweg, het oude asiel en het nieuw onthaalcentrum .

-          

Men ziet Lourdes evolueren in de tijd : het oude station met de eerste hospitaliers die de zieken naar de grot brengen, de diverse klederdrachten in de tijd, het aanschijn van de stad met de hotels,het kasteel,de Pic du Jer en de pyreneeën de luisterrijke bedevaarten tussen de twee wereldoorlogen met het hedendaagse Lourdesbeleven.

Er zijn devotiekaarten met getekende en geschilderde afbeeldingen, geparfumeerd en zelfs met een barometer.

Dan zijn er de teksten op de kaarten die ons het hoe en waarom en het relaas van hun Lourdesreis vertellen.

Alles is nog niet te noemen maar ik heb nog heel wat aan de hand om mij zoet te houden tijdens de komende winter.

Wellicht begin ik een speciaal blog met tekst en afbeeldingen over deze “5000 groetjes uit Lourdes”.

15-10-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

DE KLOKKENLUIDER

Op weg naar Brussel met de trein las ik het boek “De Klokkenluider”, geschreven door mijn schoonzoon.. Het is een bundeling van korte verhalen over uitbuiting, allochtonenproblemen, mensenhandel en andere maatschappelijke problemen als een ode aan de klokkenluider van vandaag die een vinger durft te leggen op de wonde. Je moet dit boek eens aanschaffen, het ligt straks in de Boekenbeurs te Antwerpen.(www.boekenplan.nl).

Ik was op weg naar het Dagelijks Bestuur van de Belgische Hospitaliteit wiens voorzitter zich ontpopt had als de klokkenluider over de slechte behandeling van de bedevaarttreinen naar Lourdes.  Zie zijn open brief op mijn voorgaande blog.

Zijn klok kreeg een brede weerklank in de pers. De groep van de Standaard met het Nieuwsblad en Het Volk blokletterde “Bedevaart wordt helletocht”- Kerk en Leven titelde” Lourdesbedevaarders slecht behandeld”- La Denière Heure had het “Les pèlerins scandalisés” en La Libre Belgique schreef: “C’est un véritable chapelet de dysfonctionnements que dénonce l’Hospialité belge.”

Van de verantwoordelijken ter zake , de bisschoppen en belanghebbende instanties kwamen heel wat positieve reacties.  Kardinaal Danneels stuurde namens de Belgische bisschoppen een brief om een tussenkomst van de Frans bisschoppen bij de Franse spoorwegen,Leo Pardon, directeur généraal van het reizigersvervoer bij de Belgische Spoorwegen beloofde de zaak bij zijn Franse collega’s aan te kaarten,ook Ondervoorzitter Jacques Barrot ,Europees Commissaris voor het Vervoer zegde toe op Europees plan een onderzoek in te stellen. Zelfs Koningin Paola antwoordde zich om het probleem te bekommeren.

Mw. Julienne Van Kemseke, voorzitster van de  Bedevaarten in de Benelux houdt een enquête bij de bedevaartorganisaties over de onregelmatigheden teneinde te besluiten welke acties er kunnen komen.

Op 23 oktober is er te Parijs een vergadering van de verantwoordelijke van de Franse Spoorwegen met verantwoordelijken van het Heiligdom te Lourdes en de bedevaartorganisaties omtrent de treinproblematiek. Wellicht hoort men ook daar het werk van onze klokkenluider.

De auteur van, bovenvermeld boek schrijft in zijn voorwoord:” Door de eeuwen heen zijn er klokkenluiders geweest die een boodschap verkondigden en nieuws naar buiten brachten dat niet door iedereen werd gewaardeerd. Klokkenluiders  zijn soms beroemd geworden en soms niet.

Eén ding hadden ze gemeen: ze hadden een ideaal en wilden hun medeburger op hun manier helpen.”

De Hoogmis kan maar beginnen als de klokkenluider zijn werk heeft gedaan.

12-10-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

OPEN BRIEF

Als ondervoorzitter van de  Belgische Hospitaliteit bezorg ik u  volgende open aanklacht  door onze voorzitter de wereld ingezonden omtrent de schandelijke behandeling van de bedevaarttreinen naar Lourdes en die verstuurd werd naar de verantwoordelijken van de Franse en Belgische spoorwegen, de Europese gemeenschap, Z.K.H. Koningin Paola als beschermdame van de vereniging , naar de Belgische bisschoppen , de burgemeester en het Heiligdom van Lourdes en nog naar tal van geïnteresseerde personen.Zie hieronder

OPEN BRIEF

Betreft :            TOTALE VERNEDERING DOOR DE FRANSE SPOORWEGEN VAN MILJOENEN BEDEVAARDERS EN SPOORWEGGEBRUIKERS DIE ZICH NAAR LOURDES BEGEVEN KOMENDE VAN BUURLANDEN VAN FRANRIJK EN STEDEN VAN FRANKRIJK

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes groepeert in zijn Raad 17 diocesane en interdiocesane hospitaliteiten alsook verenigingen die als doel hebben zieken en gehandicapte bedevaarders naar Lourdes te begeleiden. Deze effectieve leden zijn de hospitaliteiten en verenigingen van : Antwerpen, Brugge, Gent, Hasselt, Mechelen-Brussel/Malines-Bruxelles, Luik, Namen, Doornik, Lente-Printemps, Leger/Armée, Malta/Malte, Boerenbond, CM-Ziekenzorg, ANMC Aide aux Malades, Polios, Lourdes Cancer Espérance et les Equipes Saint Michel.

De Belgische Hospitaliteit telt via haar 17 effectieve leden meer dan 2.500 toetredende leden, brancardiers, verpleegsters en vrijwilligsters.              

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes is verontwaardigd over het totaal gebrek aan respect van de verantwoordelijken van de SNCF en/of de RFF (Réseau Ferré de France) ten overstaan van de gebruikers van de bedevaarttreinen die zich naar Lourdes - Frankrijk begeven. Zij ergert zich aan het totaal gebrek aan professionalisme in de organisatie van contacten en relaties tussen de verantwoordelijken van de SNCF en de RFF. Als het waar is de ongemakken die zieken, gehandicapten en bejaarden moeten doorstaan te wijten zijn aan een gebrek aan communicatie tussen de SNCF en de RFF, dan klaagt de Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes het onaanvaardbaar gedrag van deze twee publieke diensten. Met de communicatiemiddelen waarover wij vandaag beschikken, is het gebrek aan communicatie onaanvaardbaar en niet te verontschuldigen. Ofwel is er een opzettelijke wil van deze beide instellingen om zieken, gehandicapten en bejaarden die zich op bedevaart naar Lourdes wensen te begeven te schaden, … wat zeer erg is.

Inderdaad, na mijn enquête tijdens mijn bedevaart in de maand juli 2006 met de diocesane bedevaart van Gent naar Lourdes, na mijn korte gesprekken met de Bisschop van Tarbes-Lourdes, de Bisschop van Aix-en-Provence  en de Rector van het Heiligdom van Lourdes en na mijn gesprekken van meer dan één uur met de Burgemeester van Lourdes en de Directeur generaal van het Heiligdom van Lourdes, heb ik de ernst van de situatie kunnen inzien, namelijk, hoe miljoenen bedevaarders en vooral zieke en gehandicapte bedevaarders naar de Stad Lourdes worden gebracht.

Alle georganiseerde bedevaarten per spoor die zowel vanuit Frankrijk als vanuit de buurlanden zoals Nederland, Italië, Duitsland, Spanje, Zwitserland en andere landen klagen over het laattijdig vertrek en aankomst van de bedevaarttreinen, de niet naleving van de overeengekomen uurrooster, de veranderingen van vertrekuren op het laatste ogenblik, de vervanging van  treinen en treinstellen (bv: een Corail trein in plaats van een HST trein) enkele weken voor het vertrek, bij grote hitte lange wachttijden in ambulantiewagens (wagens voor zieken en gehandicapten) zonder air-conditioning, het slecht confort in nachttreinen, en voor de belgische bedevaarten het vertrek vanuit Tourcoing, een vuil en niet uitgerust station om zieken te laden in plaats van dichtbijgelegen stations in België, enz.

Ik haal als voorbeelden aan :

-         De bedevaart van Gent die enkele weken voor het vertrek verwittigd werd te reizen met een Corail trein in plaats van een HST trein. 30 uren voor het vertrek werd Gent op de hoogte gebracht dat het vertrekuur om 6.00 uur was in plaats van 9.00 uur. Resultaat: de zieken moesten de hospitalen, klinieken en rusthuizen verlaten tussen 1.00 uur en 2.00 uur s’nachts. 

-         De bedevaart van Antwerpen heeft vier uren meer gereisd om in Lourdes aan te komen, en, wat ongelooflijk is, een pakwagen met al het materiaal belande in Zwitserland.

-         De bedevaart van Doornik heeft meer dan 24 uur gereisd om Lourdes te bereiken.

-         De bedevaart van Bayeux (Normandië) waarvan de trein om 16.30 uur in het station van Bayeux werd verwacht, is slechts aangekomen om 20.30 uur. De trein vertrok uiteindelijk om 22.30 uur.

-         Een bedevaart die s’morgens vroeg twee tot drie uren in het station van Bordeaux heeft moeten wachten omdat er nog geen ploeg was komen opdagen in het station van Lourdes.

-         Een bedevaart waarvan hun bedevaarders in het station van Lourdes drie uren in de trein hebben moeten wachten vooraleer uit te stappen omdat de diensten in het station niet verzekerd waren.

-         Ambulantiewagens voor zieken en gehandicapten die niet voorzien zijn met air-conditioning, waarin, bij regen, het water binnen sijpelt en die regelmatig noch ontsmet noch gekuist worden met het risico van een epidemie op te lopen.

De gevolgen van dit erbarmelijk beheer zal als effect hebben dat organisatoren die bedevaartreizen organiseren vanuit veraf gelegen regio’s niet meer naar Lourdes zullen reizen. Want men moet ophouden te denken dat die organisatoren zich in de toekomst naar Lourdes zullen begeven per vliegtuig of per autocar. Het vliegtuig kost duur. En, indien de verantwoordelijken van de spoorwegen zich goed willen inlichten, moeten ze weten dat de prijzen voor trajecten per autocar naar Lourdes sterk zullen verhogen van vandaag tot 2008, … dit omwille van de explosie van de olieprijzen.

De  SNCF organiseert reizen voor de minst bedeelden van randgemeenten van groot steden in Frankrijk en ook voor gehandicapten van het noorden naar het zuiden van Frankrijk voor, luister goed, 1 euro « heen en terug ». Men kan enkel maar dit initiatief met lof toejuichen.

Maar de Belgische Hospitaliteit begrijpt niet waarom andere gehandicapten, zieken en bejaarden die zich naar Lourdes begeven ook niet kunnen genieten van financiële voordelen en op zijn minst op een humane  en menswaardige treinreis. Zieken en gehandicapten zijn ook mensen. Waarom dit verschil onder mensen als vandaag de Europese Unie alle lidstaten aanspoort de democratie eerbiedigen? Waar is het voorbeeld van de SNCF en de RFF, twee vaandels van Frankrijk, op het vlak van democratie en humaniteit? Een echt schandaal.

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes klaagt ook bepaalde praktijken van de SNCB aan. Men heeft beloofd dat met de liberalisering van de spoorwegen de diensten gingen verbeteren en de tarieven gingen dalen. Het tegenovergestelde doet zich juist voor ten overstaan van de bedevaarders. De nieuwe bazen van de NMBS kunnen nachttreinen doen rijden in de winter van Brussel naar Innsbruck voor +/- 100 euro per plaats (de Treski), met een gemiddelde van 100 passagiers per trein.

In het weekblad ″ De Zondag″ van 10 september 2006, is de kostprijs van een nachttrein naar Tyrool +/- 20.000 euro. De prijs voor de organisatie van een bedevaarttrein is 99.000 euros. Waarom eisen de bazen van de SNCF vijf maal meer aan de bedevaartorganisatoren?

Bijgevolg :

De Belgische hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes vraagt aan alle personen aan wie deze openbrief werd gericht dringend tussen te komen bij de hoogste autoriteiten van de Franse Staat en de Europese Commissie teneinde een einde te maken aan deze  financiële onrechtvaardigheden en schandalige organisatorische praktijken ten overstaan van de zwakste, onwaardig van één of meerdere publieke diensten van de franse spoorweg, … de

SNCF en/of de RFF.

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes vraagt aan de Minister van Mobiliteit in België dat de tarieven van bedevaarttreinen naar Lourdes drastisch naar beneden toe worden herzien.

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes stelt aan de Autoriteiten van de Stad en van het Heiligdom van Lourdes voor alle Voorzitters van Nationale Bedevaart Federaties en alle Voorzitters van Nationale Hospitaliteiten Verenigingen van alle europese landen die zich naar Lourdes begeven bijeen te roepen om aan de Franse Autoriteiten en de Europese Commissie een memorandum voor te stellen.

De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes nodigt de FBB (Federatie van de Bedevaarten van de Benelux) uit om dringend rond de tafel te gaan zitten om een gemeenschappelijk standpunt in te nemen ten overstaan van de SNCF de RFF.

Uw dienaar.

De Voorzitter van de Belgische Hospitaliteit van O. L. Vrouw van Lourdes.

Jacques Bosteels

30-09-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

Kiezen

Onze brievenbus wordt overladen met kiespropaganda. Ik denk nog nooit zoveel folders te hebben gekregen, allemaal met zo lieve mensen er op. In het begin dacht ik te kiezen voor de mooiste,  vriendelijkste, aantrekkelijkste kandidaat. Of zou het een kandidate geweest zijn ? Met de nieuwe kieswetgeving is er daar nu ruime keuze voor.

Kiezen is zo moeilijk; ze zijn alle zo lief voor mij. Zij beloven allen dat het zoveel beter zal worden. Zij propageren bijna allen hetzelfde. Moet ik dan in het stemhokje mijn potlood van uit de hoogte zo lukraak naar beneden laten zakken en  eender welk rondje rood maken?

Reclamespecialisten zullen zeggen dat ik het geschikte medium ben om overtroefd te worden met reclame omdat ik tot de groep twijfelaars behoor. Maar juist het grote aanbod van publiciteit doet mij twijfelen.
Zou de verborgen verleider die de reclame is mij er kunnen toe bewegen toch voor een ander te stemmen dan op die partij of op die kandidaat van mijn eerste gedacht ?

Ik denk dat ik het zal vragen aan het potlood in het stemhoekje: “Piet potlood, wie is de mooiste, de vriendelijkste, de beste kandidaat van mijn stad  voor mij ?”

30-09-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck  

Vrienden ondereen.

Twee weekends waren wij weer samen met de medewerkers van de ziekendienst van Vlaanderens Bedevaarten met een smakelijke BBQ, eens in gezelschap van de meibedevaart en eens bij de augustusbedevaart. Herinneringen werden opgehaald en foto’s bekeken, maar vooral veel vriendschap en dankbaarheid voor mekaar ondervonden..

.Te Dadizele begon op 8 september, feest van Maria’s geboorte, de jaarlijkse Marianoveen.

In dit bedevaartsoord vond ik op een welkomstbrief volgend mooi gedicht van Frans Cromphout.

Reizen en rusten,

Zoeken, verdwalen, omwegen maken.

Er bij gaan zitten, weer opstaan

Thuiskomen:

Het hoort allemaal bij de tocht

Die Gij ons doet gaan.

Voor alles willen wij U danken God

Met moeizame woorden soms

Voor de wegen en voor het huis

Voor de moeheid en voor de rust

Want daardoor zijn we mens geworden

Die we voor u mogen zijn:

Gelouterd door pijn

Gezegend door vreugde.

12-09-2006 om 15:41 geschreven door Germain Dierynck  

Een nieuw werkjaar begint weer !

Met het feest van Maria’s geboorte starten wij te Roeselare ons nieuw werkjaar bij de “Vrienden van Lourdes” .

Wij houden aan de grot in de O.L.Vrouwekerk een stemmig en muzikaal opgeluisterde Mariamis. Naast de 70 ijveraars zijn ook uitgenodigd diegenen die tijdens het jaar met een Lourdesbeurs naar Lourdes zijn gereisd. En dat weren er 55 !

Na de mis worden onze  werkpaarden, de ijveraars, getrakteerd op smakelijke  boterkoeken met heerlijke koffie binst een vriendelijke babbel.

Dit jaar zetten wij het “jubileumjaar 2008” in de kijker. Overal in stad zullen er affiches verschijnen zoals je hierboven ziet.

Wie dit jaar en volgend jaar als winnaar uitgetrokken wordt kan dan zijn valies klaarmaken om de grootse vieringen van 150 jaar verschijningen te Lourdes mee te maken.

Maar daarvoor moeten wij nog heel wat helpende handen hebben om onze lidkaarten te verspreiden in alle straten en wijken van Roeselare, Ardooie/De Tassche , O.Nieuwkerke en Rumbeke/Beitem. Hiervoor zoeken wij nog enthousiaste en mensen met een Mariale devotie om in hun buurt of kennissenkring leden te werven.

Zegge het voort of laat u maar kennen.

01-09-2006 om 21:42 geschreven door Germain Dierynck  

Ons aards paradijs.

Wij zijn weeral een week thuis en gewoon aan het mondaine leven. Het was alsof ik 16 dagen lang leefde in een andere wereld: zonder computer, dagblad, TV, radio, nieuws uit het vaderland, relaas over de oorlog in Libanon, over moord en brand. Alleen een gsm om als het nodig mocht zijn contact te hebben met de familie en om te laten weten dat wij het ginder hemels goed stelden.

Zelfs vergat ik mijn tuin die inmiddels een wildernis aan onkruid geworden was en wachtte op een rijke oogst van courgettes, prei, selder, sla en bonen .

Gisteren op het feest van  Maria Hemelvaart dacht ik aan de viering van de “Cruydenwijdinghe” te Damme  in de mooie eeuwenoude O.L.Vrouwekerk. Verschillende keren trokken wij daar naartoe maar dit jaar konden wij er niet zijn.

 Het is een viering die de moeite waard is om bij te wonen, opgeluisterd met Mariale zangen, Vlaamse liederen, het zingen van de psalm “ Zegen O Heer, het land, zijn vorst, zijn volk”en het zegenen van de bloemen en kruiden uit het veld.

Moge de Heer ons bijstaan om op voorspraak van Maria die nu bij haar Zoon in de hemel is om van deze aarde een paradijs te maken.!

16-08-2006 om 08:47 geschreven door Germain Dierynck  

Mijn jaarlijkse dientplicht

Straks vertrek ik voor mijn jaarlijkse dienstplicht van twee weken bij de “Hospitalité Notre Dame de Lourdes”..

Het is een kerkrechterlijke instelling onder het gezag van de Bisschop van Tarbes-Lourdes en de verantwoordelijken van het Heiligdom waarbij vrijwilligers jaarlijks een zeker aantal dagen ( minimum 6) zich ten dienste stellen van de bedevaarders en inzonderheid van der zieken.

Deze dienst is meer dan een eeuw geleden ontstaan op initiatief van enkele dienstvaardige mannen, “hospitaliers” genoemd. Zij hebben met eigen organisatie en administratie de zorg om de “chapelains” en de bedevaartdirecteurs te helpen in het welslagen van hun bedevaarten zowel op materieel als op geestelijk vlak. Hun werkterrein ligt vooral in het onthaal van de zieken bij hun aankomst, in de onthaalcentra, de baden en tijdens de vieringen zoals het bezoek aan de Grot en de processies.

Omdat ze, kort na de verschijningen, de zieken met draagberries van het station naar de Grot droegen zijn de hospitaliers kenbaar aan hun draagriemen, “de mannen met de bretellen”.

Het is hun uniform als teken van dienstbaarheid voor de zieken die ze niet alleen fysiek maar ook in hun hart dragen.Vanaf dit jaar zijn de traditionele draagriemen vervangen door een ander herkennings-uniform, een combinatie van bretellen en scapulier ? Jammer, het beeld van de authentieke hospitalier is verdwenen.

Na zeven jaren van opleiding en stage in verschillende diensten wordt men opgenomen als “titulair lid” van de Hospitaliteit en engageert men zich om zoveel als mogelijks jaarlijks zijn dienst te presteren.

Dit jaar is het mijn vijftiende dienstjaar als titulair. Mijn werkterrein is het domein van de Grot met de organisatie en het ordelijk verloop van het bezoek aan de Grot; van de misvieringen en andere plechtigheden aan de Grot met de passage van de bezoekers.

Mijn dagtaak begint vanaf 5.30u ’s morgens met het gereedmaken van de Grot voor de mis van 6u en het goed verloop van de volgende vier Eucharistievieringen; het plaatsen van zieken en gehandicapten, voorbehoudend van plaatsen naargelang de nationaliteit en de taal van de mis, het klaarmaken van het koor, het organiseren van de Communie waarbij soms 15 tot 25 priesters de communie bedelen aan 3- 4.000 mensen.

Na de missen is er gans de dag een stoet van mensen om de Grot te bezoeken waarbij gezorgd wordt voor een ordelijk verloop, een voorrang zoveel als mogelijk voor zieken, het bewaren van de stilte, het beantwoorden van vragen en inlichtingen.

Nog steeds verwonder ik mij over die voortdurende stroom van mensen die aanschuiven om de Grot te raken, een kaars te branden, bloemen of giften aan te brengen en in stilte, maar nergens zo devoot als daar, te bidden.

Het zijn mensen van alle talen en rassen, met hun eigen mentaliteit, de zuiderlingen al wat sentimenteler en luidruchtiger waarvoor een beetje Italiaans, Engels, Duits en natuurlijk Frans goed van pas komt.

Men werkt er in equipe met een 10-15 man. Gezien de hospitaliers doorgaans dezelfde periode hun dienst doen ontmoet men ook dezelfde collega’s uit diverse landen waarmee een broederlijke kameraadschap gegroeid is in al die jaren. Onder mijn collega’s ontmoet ik een Engelse universiteitsprof, een Oostenrijkse koster-organist, een ziekenhuisapotheker uit Parijs, tot voor enkele jaren een dynamietfabrikant voor de industrie uit Amerika, een Franse wijnboer, een Italiaanse jurist en een verzekeringsmakelaar, een Nederlandse bediende, een Spaanse Cosmeticafabrikant….

Deze jaarlijkse ontmoeting en werkperiode in dienst van de H.Maagd als onze patronne en van de bedevaarders die met hun ziekte, hun kommer of zorgen op bedevaart komen is voor mij mijn tofste vakantie, soms fysisch en psychisch zwaar maar onbetaalbaar deugddoend.

In deze tijd van allerhande slecht nieuws met geweld, porno en sexuële mishandelingen, corruptie en gestolen luxe, sensuele bevrediging en ontevredenheid voel ik mij als in een moddertherapie, geestelijk relaxerend.

Maria vroeg aan Bernadette in de modder te krabben om er een verfrissende bron te ontdekken.

Aan die bron die in de Grot nog steeds vloeit bid ik voor hen die de ware “Bron van het Leven” niet vinden.

20-07-2006 om 09:49 geschreven door Germain Dierynck  

Laatste nachttrein naar Lourdes…

Op TV in  “Duizend zonnen en garnalen” en in De Standaard van redactrice Veerle Beel verscheen een reportage over de ambulancetrein die van uit Turnhout waarmee bedlegerige zieken voor de laatste keer naar Lourdes konden reizen.

De beschrijving en beelden wekten bij mij, sedert meer dan dertig jaar Lourdesbrancardier, mooie herinneringen op over de energie die wij staken in het laden van het materiaal en zieken, het opmaken van de slaapplaatsen, de bediening van spijs en drank op de trein, de verzorging met de nostalgie van de charme van een nachtrit, het slapen in de netten en de uren kamaraadschappelijke babbels.

 Reeds vele jaren trekken wij met de TGV van uit Tourcoing naar Lourdes. Comfortabel voor gezonden en zittende zieken, zwaar beldlegerige zieken noodgedwongen thuis latend, misschien zelfs hen overlatend aan de schaars geworden bedevaarten die nog de ouderwetse nachttrein met ambulancewagen konden gebruiken.

Als ondervoorzitter bij de Belgische Hospitaliteit die de ziekenbedevaarten in het land groepeert ken ik de problematiek van de bedevaarttreinen, bijzonder deze voor de zieken. Het is er een van modernisatie bij de Franse spoorwegen, van commerciële berekening, van timing in het steeds toenemend treinverkeer en de beperkte uren op een dag, van soms schandelijke prijzen die gehanteerd worden voor het passeren van treinen over landgrenzen in de Europese unie, van geld… en ook wat van gebrek aan flexibiliteit bij de vele bedevaartorganisaties in ons land.

Met onze organisaties trachten wij er iets aan te doen: mentaliteitsverandering, samenwerking en samen reizen, besprekingen met de Franse en Belgische spoorwegen, met politiekers en het

onderling verhuren van kits om in de TGV toch nog zoveel mogelijk ligplaatsen te kunnen installeren.

De “tijd van toen” is weg. Wij kunnen er alleen maar aan terugdenken met heimwee en zoeken naar alternatieve oplossingen.

17-07-2006 om 08:28 geschreven door Germain Dierynck  

14-06-2006 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck