Hoop op de oogst
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dit is mijn eerste blog van de maand. Hert schrijven viel mij tegen. wat kon ik nog verwoorden dat zou zin geven en hoop. Tot ik mijn moestuin aan het verzorgen was en vaststelde dat de natuur wonderwel zijn werk deed.
Mijn groentetuin staat nu bijna gans in het groen: de kropsla mag reeds geplukt worden, de aardbeien staan in bloei, erwten en bonen zijn bovengronds en de aardappelen zijn al aangeaard.De zomer heeft de lente voorbijgestoken. Er is hoop dat moeder aarde mij een rijke oogst schenkt.
Hoop doet leven. Leven is hopen, ook als je je down voelt nadat je herhaaldelijk naaste familie, kennissen en vrienden heb weten afstaan aan de aarde. Zelfs met Pasen, het verrijzenisfeest,is het moeilijk ons een beeld te vormen van een ander en nieuw bestaan.
Werkend in mijn tuin moet ik toch geloven dat, wat schijnbaar dood is, toch weer tot leven komt en dat het onder Gods zon weer groeit en bloeit.
Zelfs zouden wij weer verlangen naar wat regen, liefst een pletsende regen.
Wolken mogen zich ook eens uitwenen als na regen maar weer zonneschijn komt.
|