"MIJN ZEVENDE SACRAMENT"

Gisteren was het een ietwat frisse dag maar toch af en toe met een mooi zonnetje. Dus even rond mijn moestuin wandelen en kijken naar mijn patatten die hun schouders uit de grond steken, mijn sla die in de koude bak aan het kroppen is, de radijsjes bijna plukkensklaar, de spinazie, peterselie, ajuinen, erwten aan het groeien en de aardbeien in volle bloei. Als ik goed kijk zie ik aan de twee druivelaars langs de muur de embryo’s van de ranken.

Vijftien jaar geleden zou ik nog een woordje hebben kunnen wisselen met mijn buur. Die is reeds een tien jaar overleden. Destijds hadden wij af en toe, een gesprekje tussen enkele spadesteken in, achteraan in de tuin. Als hij het over zijn vrouw had noemde hij haar dikwijls “mijn zevende sacrament”. Het was in de tijd dat men algemeen de zeven sacramenten uit de vroegere catechismusles kon opnoemen en er eerbied voor had.

’s Avonds op WTV zagen wij het huwelijk van een jong koppeltje uit een vissersfamilie dat afgesloten werd door dhr. De Béthune van “rent a priest” op een vissersboot omdat de pastoor hun huwelijk niet wilde inzegenen op een boot in plaats van in een kerk.

Kwestie van eerbied voor het zevende sacrament ? Of was er méér aan de hand met het koppel of tussen het koppel en de pastoor ? Wat denk jij ?

Ik zou het niet in mijn kop gestoken hebben te trouwen in mijn vaders kleermakersatelier tussen de paspoppen of in mijn moeders kruidenierswinkel aan de toog. Huwen voor God en de Kerk doe je toch in het huis van God, zo denk ik.

Bovenaan mijn huwelijksfoto ( Passendale 22.04.1961) met neefjes en nichtjes in groot ornaat.