xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik heb het niet over mijn favoriete programma op zondagmorgen dat, indien mogelijk, ik niet zal missen. Het is informatief over de laatste politieke, sociale en economische problematiek en het is ook entertainment om te zien hoe politiekers communiceren, goed praten of bekvechten.

Maar ik heb het over de zevende dag als een sabbatdag of rustdag ,als de dag van God.

God werkte gedurende zes dagen aan zijn schepping en de zevende dag rustte Hij. Het kan een verhaal zijn maar het is ook een natuurwet dat de boog niet altijd mag gespannen zijn. De  mens mag geen slaaf zijn van zijn werk, van zijn bezigheden, van zijn hebberigheid.

Wij zien hoe mensen hun zondag gebruiken om allerlei karweien uit te voeren of om hun huis te bouwen. Misschien zijn de zes weekdagen te kort omdat men teveel hooi op zijn vork wil nemen, omdat de levensstandaard het niet toelaat om maar gedurende zes dagen al het nodige te rooien in zijn gezin, ook al voorziet de arbeidsreglementering een vijfdagenweek.

Onze economische reglementering heeft al voorzien in een behoeftebevrediging voor de toeristische sector, de levensnoodzakelijke sector, de ontspanningssector. Mensen die daarin werken krijgen wel  een vervangingsdag, maar is dit evenwaardig als een zondag ?

De paarse regering denkt dat zij door meer koopdagen nog meer consumptie en meer jobs zal scheppen terwijl dit voor de bedrijfsleiders minder winst en voor de werknemers meer stress zal teweeg brengen. Of beogen zij nog meer consumptiedrang om nog meer prestatiebehoeften te creëren ?
Toch brengt een bijkomende koopdag geen méérverkoop bij. Wat men op zondag koopt zal men niet de maandag kopen. Alleen brengt het méérkosten bij voor de handelaar.

Wij zien dat de betrokkenen, nl. de zelfstandigen geen vragende partij zijn.
Destijds in mijn "middenstandsperiode" als secretaris van de middenstand op mijn gemeente propageerden wij voor onze winkeliers die 's middags geen kans hadden om eens rustig te middagmalen een middagsluiting. Wij deden dit met affichettes  met de slogan “ Van 12 tot 1 - eet iedereen”. Later volgde dan met een nationale actie van het NCMV voor een sluitingsdag per week.
Nu zouden de paarsen dit willen terugschroeven ?

Voor onze  christelijke voorouders was en  is nu nog voor joden de dag van God, een heilige dag.
Op zondag trok men zijn beste pak aan, men ging naar de kerk, de duivenliefhebbers naar de vroegmis en de boeren naar de hoogmis. Het uitgaansleven beperkte zich meestal tot de zondag.

Niet dat wij willen terugkeren naar “den ouden tijd” maar wel de waarden van  “die  goede ouden tijd” niet willen ontwaarderen.