Mijn vrijheid is niet wijds en groots het uitzicht is slechts kil en doods een steeg, een stoep, een hond, een kind een schaduw die geen rust meer vindt.
Mijn kamer is zo leeg en koud een somber bed van krakend hout een stoel, een tafel zonder kleed een lampje dat het licht vergeet.
Mijn leven dompelt zich in sleur een baan, een wandeling zonder kleur een boek, gedempt door schermerlicht een hart, dat eenmaal is gezwicht.
Mijn wereld brokkelt steeds meer af, de eenzaamheid delft reeds mijn graf de regen treurt, vergeten trouw en ik... ik treur alleen om jou.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
