Iedereen is van onze wereld, mijn wereld is voor iedereen gidsjoris, -actua, vanons, zielspiegel, blauwe hagen, geestige heiligen
01-10-2017
151. ODE AAN ALBERT HAMMOND
In de zevende dag op TV-één was Albert Hammond te gast. Die man heeft onvoorstelbaar veel TOP-hits geschreven uit de jaren '60, '70 ... en ga zo maar door. Van Neil Diamond tot Axelle Red. Zelf zong hij nu, met een duidelijk iets verouderde stem, 'The free electric band' en 'All I need is the air that I breathe'.
Ik werd daar sentimenteel van, sneed een puntje aan mijn ganzenveer, sopte die in een rode inktpot en schreef:
Al wat ik nodig heb is de lucht die ik inadem, het lekker eten dat ik binnenspeel en mijn vrouwtje lief te hebben.
Afschuwelijk onregelmatig en onvoorspelbaar … dank geduldige blogvrienden.
Bezig met onze plantjes, bezig met dagelijks lekker eten te koken, bezig met weg te zijn, samen met het vrouwtje, bezig met talloze foto’s te nemen om ooit eens door te sturen, bezig met het verwennen van enthousiaste kleinkinderen, bezig met gidsen en voorbereidingen, … maar vooral continue bezig met gelukkig te zijn.
Misschien moest ik hier maar eens een blogpauze van een jaartje inlassen om 365 rubriekjes te schrijven en te programmeren voor volgend jaar om dan moeiteloos de comeback van de feniks in de spotlights te laten schitteren.
Morgen maak ik misschien wel ‘pilleke garnaal’ of zet ik een Haiku op deze blog. Wie zal het zeggen?
Donderdag gidsdag en Tetramorf-dag. Het zal voor volgende week zijn vrees ik, tenzij ik vanavond of morgen voormiddag nog iets deftigs op papier kan zetten.
Morgen halen we Bo-Lowie van de school en hij mag drie dagen blijven. Als de kleinkinderen ons nodig hebben, dan valt onze redactie helaas een beetje stil. Misschien helpt Bo-Lowie wel om hier iets te schrijven?
We vallen in herhaling: waar is verdorie 10, 11 en 12 september? Ok, we zullen een beetje aanvullen:
- zo. 10/9: Open Monumentendag: mijn dag werd uitstekend toen Felix van Cantalice op de afspraak was bij de Minderbroeders op de Ossenmarkt.
- ma. 11/9: Ze mogen het hebben daar in Cuba, op de Maagdeneilanden, in Florida en in Mexico. Ramponzalig! (Tiens, ik wist niet dat dit woord al bestond??)
Waarom noemen wij dat ramp-zalig?
- di. 12/9: Heerlijke wandeling met de natuurgidsen.
Verdekke, wat een achterstand op Feniks. Zóóó lang niks op die blog. Zodra we met de proteüs spreuk onze grote bloempotten getransfigureerd hebben in onbreekbare kleine tasjes, en met een verplaatsingsspreuk de kopjes netjes in Stan zijn koffer hebben getoverd, gaan we met de Tirolfoto's spelen, het leven van Ignatius verslaan, de opgezonden Tetramorfen programmeren, de laatste kathedraalstukjes publiceren tot we er 100 hebben, en paar trioletten, Haiku's en andere poëzie verzinnen, een paar natuurvrienden verblijden met een verslagje van gisteren, enkele specifieke foto's opsturen voor zoveel Tirolvrienden en wie weet wat nog allemaal.
je bent hartelijk welkom op ... (het geheime adres).
De via-via (de lift in dreuzeltaal) tovert je naar de bovenste verdieping (7) rechts, met het kadertje: Bien venido a esta casa. Van daar zullen we verschijnselen naar de 8e verdieping, waar we de relieken en de gruzelementen zullen vinden.
Waar is 6 en 7 september naartoe? 6 vloog weg, we werden opgeroepen in Steendorp en ... kleinkinderen gaan altijd voor. Idem dito, wanneer het andere gezinnetje uit Vosselaar een uil stuurt om te komen helpen.
7 was donderdag, dus gidsdag en redelijk vermoeiend maar voldaan raasde ook die dag voorbij.
Vroeger gaven we iedere donderdag een virtueel bloemetje aan onze lezers (Gidsjoris-old) en dat werkt inspirerend: Wanneer Gidsjoris zich elke donderdag weer uitleeft in de Antwerpse monumentale kerken, dan zal onze eenmansredactie aan Feniks vragen om een Tetramorf op de Skynetblog te toveren. Als je hierboven links op dat gezicht van onze eenmansredactie klikt, dan verschijnsel je automatisch bij Feniks.
Zonder onvoorziene omstandigheden gaan we daar morgen verder met ons Tirolavontuur.
Hoe schitterend deze Tyrolvakantie wel is geweest zal onze feniks (http://feniks.skynetblogs.be) u vandaag laten zien. We varen over de Heiterwangersee en via een kanaal naar de Plansee.
Twee prachtige blauwgroene Alpenmeren.
We wandelen langs de oostkant van de twee meren helemaal terug naar ons vertrekpunt door unieke, ongerepte, niet bewoonde natuur.
Na 12 kilometer en ruim 3 uur verder keren we vermoeid, maar voldaan terug naar ons Hotel.
Den Door tovert vrolijke muziek in de collectebus en Stan en de zangfeeën, die zich achteraan hadden opgesteld, beginnen plots mee te zingen.
Het zangkoor van de derde leeftijd overtreft die van Scala en we ervaren hoe schoon nog de heide is en hoe graag we ons duivenkot zien. Ze benadrukken dat er nog altijd tulpen in Amsterdam zijn en we vragen ons af wie er zoveel geld heeft: wie heeft zoveel ping ping ping, waarop ons Jeanneke roept: Den Arie, onze groepsleider.
Nog een beetje en er danst een polonaise door de bus.
De derde leeftijd? Mijn hoela! We zijn maar tussen de 65 en 75.
Zeis mor zeistien joar, verdekke Stadsbader, da lieke blijft echt in mijne kop zitten … 46 jaar zijn we getrouwd, in Geraardsbergen, en dank u weeral MizzD, die denkt er aan en wenst ons geluk ermee. Ik blijf het zeggen: toffe madam! Ge moet maar geluk hebben, om in Knokke, zowat 47 jaar geleden, het meiske van uw dromen tegen te komen, die het zolang met een vent als ik volhoudt. Het geluk gaat blijkbaar crescendo. Vandaag wil ik al mijn blogvrienden gaan opzoeken, want eerlijk gezegd, de verwaarlozing is schandalig. Ik verlang naar die knappe foto’s van Pieterbie, naar de zinnetjes van Lies, naar de poëzie van Merel naar de postjes van Willy en van Edward McDunn, en dan heb ik er nog een 50-tal overgeslagen, maar niet vergeten. Mijn Feniks wil ook dat ik de Tetramorfen plaats, die men mij heeft opgezonden. Een grote hoop dankbaarheid is hier wel op zijn plaats, en zeker voor ons Leentje, die ik in mijn blogs graag ‘mijn halve trouwboek’ en nog liever ons ‘Rosalientje’ noem.
Nog maar een paar minuutjes en deze schitterende dag zit er ook weeral op. Super genoten vandaag op ons dakterras, veel gelezen in het 5e boek van Harry Potter, met de orde van de Feniks.
Het surrogaat dagboekje functioneert. Onze feniks werkt goed mee en de foto's van dag1 staan op onze skynetblog.
Alle reiskiekjes zitten nu juist gedraaid op onze competoeters, op de USB-sticks, en op de externe schijven voor massaopslag... en ik heb nog 1 minuut om dit vandaag te posten.
Toch wel een beetje moe vandaag en we hebben nog twee kwartiertjes en dan is deze dag ook weeral voltooid verleden tijd.
Hier foto's plaatsen neemt te veel tijd in beslag. Waarschijnlijk komt morgen dat beloofde hoopje foto's, van die via-via en van het Oetztal, op de gisteren vernoemde blog.
Redelijk vroeg uit de veren met een stevig ontbijt, om het maximum uit onze dag te halen.
Den Door walst ons naar het Oetztal, waar we de gondellift van de Acherkogelbahn nemen naar Hogh-Oetz tot op een hoogte van 2020m.
Genoeg details, de reisverslagen van MizzD zullen we toch nooit evenaren (geef haar in de vorige regel maar een tik met uw toverstok, dan kom je hopelijk op haar blog terecht).
We krijgen een knappe stappartij in de voormiddag, nemen een lunch in een bergrestaurant met een subliem panorama-uitzicht.
De namiddag staat er een flinke wandeling op het programma en de lange troep wandelaars geeft mij het gevoel dat we met een hele troep tovenaars naar het wereldkampioenschap Zwerkbal stappen.
Den Door breit er nog een extra wandelingetje aan, maar hij krijgt slechts 8 volgelingen. Zelf zou ik ook nog meegegaan, maar mijn tikkertje noteert 92. Dat komt er van, als je dat pilletje voor je bloeddruk vergeet te nemen...
Morgen terug de donderdagse gidsvoormiddag in de St.-Carolus Borromeüskerk. Misschien zet ik dan wel een hoopje foto's op mijn meer gesofistikeerde blog http://feniks.skynetblogs.be.
Tien dagen geleden stuurden we jullie toverbriefje nr.135, om te vertellen dat we die nacht om 4 uur moesten opstaan.
Twee uur later raken zestig mensen de via-via aan, die hen Sito presto naar Arzl transporteert. Arzl is een tof dorpje in het Oostenrijkse Tirol.
Wat is een via-via?
Een via-via is een voorwerp dat één of meer mensen, met een duizelingwekkende snelheid, van de ene plaats naar de andere kan brengen (met dank aan J.K. Rowling, die de Harry Potterboeken naar ons toverde).
Onze via-via is een knalgele comfortabele 4-sterrenbus; de 'Lion's coach' van de firma Van de Voorde.
Onze superman-chauffeur zal ons met deze gigantische collectebus door de meest onmogelijke bergpassen loodsen. Voor deze rijkunstenaar bedenkt onze redactie een speciale naam: Door Stoffels.
Voor we het goed en wel beseffen zitten we in het heerlijke 4-sterrenhotel Montana en verorberen een verrukkelijk 5-gangenmenu.
Ik wist het hé, acht dagen weg en na een schitterende bergvakantie in Tirol, ... computerproblemen. Als die rotmachines maar niet denken dat ik een ganse zonnige dag achter die stomme bakjes ga zitten.
Ja, mijn surrogaat dagboekje, dat schreef ik vanochtend. Ondertussen zijn die computerprobleempjes opgelost, is de lege ijskast terug volgestouwd met goedkoop en lekker eten 'van den Aldi', zijn de akkefietjes met de computer opgelost en is het al pikkendonker op ons terras eer ik de ligzeteltjes plooi en binnenzet, ... tot morgen.
Oh ja, het is vandaag de feestdag van Sint Augustinus, dat staat in 'de Druivelaar', onze WC-lectuur.
Aan de Staf, de Gust, den August en de Gustaaf: een gelukkige feestdag vandaag.
Terwijl Krenck waanzinnige lulkoek uitkraamt aan de rand van het verboden bos, en Harry Potter naar het kasteel rent om Perkamentus te halen, is ons Rozemieke al heel vroeg naar de kapper.
Georges zit op de rand van het bed, leest zijn hoofdstuk verder af, vooraleer zijn halve trouwboek hem betrapt op het herlezen van de 7 Harry Potterboeken... en dat voor de vierde keer!
Er moet nog veel gebeuren:
- Een rubriekje op Feniks.skynetblogs.be;
- Een korte beschrijving van de 20 Ignatiusmedaillons voor Dimi, de nieuwe intendant;
- Foto's doorsturen voor de kinderen;
- Smartphone, reader, memo-pad opladen en het boeltje met de respectievelijke laders in een apart zakje steken.
Joepie, ONZE EENMANSREDACTIE kan terug op het seniorennet en wil dankbaar zijn voor de diensten die het seniorennet ons aanbiedt.
We willen hier dagelijks onze feeling kwijt, zonder foto's. Gewoon rap-rap wat gevoelens van het moment zelf. Geen twittertoestanden, heel weinig face-boek, veel http://feniks.skynetblogs.be en superveel dagboekachtige lectuur.
We hebben een nieuwe blog, met nieuwe rubrieken en een directe link naar deze en alle vorige blogs en een extra link naar redactie, agenda, commentaren en archief:
