Iedereen is van onze wereld, mijn wereld is voor iedereen gidsjoris, -actua, vanons, zielspiegel, blauwe hagen, geestige heiligen
31-05-2015
HET RAUWELS DILEMMA 7
TREUZELAAR
- Ge geraakt precies niet door de vallei van de Po hé treuzelaar?
- Maar Don Camillo, wat doet gij hier in mijn fantasiewereld?
- Wat doet gij hier in mijn Paduaans laagland?
- Is dat hier van u?
- Zwanst nu niet man, ik wil u helpen. Komt ge niet langs in Piacenza?
- Nee sorry, onze bus komt daar niet, we zitten in Trento en rijden ten oosten van het Gardameer via Verona naar Bologne. Misschien in het terugkomen. Zeg, Verona, is dat daar niet waar Romeo en …
- Niks van, die Romeo en Juliana, daar was ik bij, dat was bij ons.
- Als gij het zegt. Kan ik iets doen voor u?
- Ja, schrijf verder, want ik volg uw blog, en zet zo eens een kwakske op mijn Po.
- Beloofd, tot nog eens.
Wat een mens allemaal moet doen voor zijn lezers …
Het dorp Lumsa is zwaar getroffen, meer nog na de tweede zware beving op 12 mei, waarvan het epicentrum vlakbij lag. Geen enkel huis is nog bewoonbaar en het lokale schooltje is ook ingestort.
Met de aktie van mijn nicht Ann kunnen ze niet elk huis dat ingestort is weer opbouwen, maar we kunnen wel zo veel mogelijk doen. Een minimum dat ze willen bereiken is de heropbouw van de school zodat de kinderen niet uren moeten lopen om basisonderwijs te genieten.
Vanaf nu kunnen we starten met GIDSEN VOOR NEPAL. Daarom hebben we al een folder in de St.-Carolus Borromeüskerk gehangen en tonen we hem hier. Iedereen die wil genieten van deze uitzonderlijke rondleidingen, waar we op plaatsjes komen waar men normaal nooit mag komen, kan een groepje samenstellen. We willen liefst 100€ per rondleiding storten, maar vanaf 25€ kan het ook. Na duidelijke afspraken van datum kan je eventueel het bedrag zelf op de rekening storten.
Maar kijk nu toch eens: dat bruine paard, achter die schimmel is precies mismaakt. Zijn benen staan veel te ver naar voor ten opzichte van het hoofd. Als we dit altaarstuk veel hoger hangen, zoals oorspronkelijk in de Walburgiskerk, dan zouden we dit paard in het juiste perspectief zien.
Terwijl de Romeinse soldaat, van op zijn prachtige schimmel, de tweede moordenaar aanwijst, zijn de beulen reeds bezig om de eerste moordenaar aan zijn kruis te binden.
Ook de eclips bovenaan links is Rubens niet vergeten.
‘We rijden al een tijdje over de Via Claudia Augusta, een Romeinse weg van rond 50 na Christus. Die weg wordt vanaf de tweede eeuw vergeten, omdat ze dan de Brennerpas toegankelijk hebben gemaakt. Kunt ge geloven dat ze deze weg pas rond 1995 terug hebben ontdekt?
De Reschensee, hier rechts, verbindt Noord- en Zuidtyrol. We zitten weer op een drielandenpunt, dit keer zijn het Zwitserland, Oostenrijk en Italië.
Kijk ook maar eens een keer naar die verzopen kerk. Als ge u niet kunt inhouden moogt ge hier heel effekes uitstappen voor een foto.’
George had de beste foto al in de bus gepakt maar wou Borre niet ontgoochelen.
Die vertelde verder dat met de bouw van een stuwdam in 1950, ze de dorpjes Resia en Curon Venosta lieten onderlopen. De kerktoren blijft krachtig waken over het meer. Logisch dat hier de meest onwaarschijnlijke legendes ontstaan.
Heel sentimenteel draaide den Borre ‘Il Silenzio’ en onder het emotionele getrompetter zei George droevig: ‘van mij mogen ze daar ‘t stoppeke uittrekken’.
‘We zijn er bijna’ riep den Borre door de micro, toen zijn binnenste zijwielen zowat een meter boven de rijweg freewheelden. Met een ondoordringbaar regengordijn voor zijn neus en tussen talloze razende bliksemschichten toverde hij zijn bus door de meest onmogelijke haarspeldbochten. Ondertussen wuifde hij nog enthousiast naar een rondvliegende Harry Potter in die oude versleten Simca.
Omdat den Borre alles tegelijk kan, hield hij nog een CD met billenkletsers tussen zijn tanden, terwijl hij ‘A Swinging Safari’ van Bert Kaempfert draaide, gevolgd door ‘Oh mein Papa’.
Minder leuk was het voor die ziedende West-Vlaming die
vloekend boven de donderslagen uitschreeuwde, ‘of er niemand zijn kunstgebit had zien vliegen?’
Als bij toverslag zweefde de bus boven de wolken uit, alles werd rustig en het zou niemand verbaasd hebben mocht men plots horen: ‘Welkom in Zweinstein’.
Het werd: ‘Herzlich willkommen in Serfaus’.
Gezien het late uur zweefden de eetborden in volle vaart voor de hongerige avonturiers waarna ze braafjes mochten gaan dodo doen.
Rond 4 uur ’s morgens kriebelt Rosalientje haar George uit bed.
Enkele uurtjes later kunnen ze deelnemen aan de volksverhuizing te Berchem, richting Groot-Bijgaarden, waar tientallen bussen samenkomen.
In Groot-Bijgaarden komen we terecht in een totale chaos, waar iedereen half slapend naar zijn definitieve bus zoekt.
Onze bagage wordt ingeladen en we kunnen ons groot slaapfestijn verder zetten tot aan het 3-landenpunt. Dit is het moment waar den Borre de bus overmeestert; de vorige chauffeur mag naar huis.
Tegen de middag ontwaken de passagiers nog maar eens en zetten vaste voet in het Moezeldal, meer bepaald in Wonnegau,
waar ‘s nachts enkel de vrouwen mogen parkeren!!?
Na de middag koersen we verder naar de Oostenrijkse grens, maar dat is voor morgen.
In de wiebelende luxebus, op weg naar de ruwe geboortestreek van Felix van Cantalice, wordt door onze ijverige redactie geëxploreerd en gekoekeloerd, gekriebeld en gekrabbeld, foto’s geschoten en geflitst, gesnuffeld en geconsolideerd.
Het wordt een schitterende, boeiende reis, op en top verzorgd door reizen LRAUWERLS.
We hebben alle lof voor Algoratje, onze reisleidster, en danken ook iedereen die gefungeerd heeft als inspiratiebron om deze al te gekke parodie in elkaar te steken.
Iedere gelijkenis met bestaande personen zou misschien, eventueel, mogelijkerwijs, in voorkomend geval, toch nog louter toevallig kunnen zijn. Alhoewel …
Als alles meezit, krijgen we het verhaal beetje bij beetje in elkaar.
Is het u ook opgevallen, deze theatrale voorstelling is zo levendig in scène gezet dat we in staat zijn om ons in te leven, in de kunst. Het is hier een en al beweging. Om dit te bereiken maakt Rubens gebruik van de diagonale compositie.
Op het linker paneel kunnen we gemakkelijk een schuine lijn trekken, langs de hoofden van de dames. Kijk op het middenpaneel naar het kruis. Het kruis geeft de indruk dat het gaat vallen, en wij hebben zowat de reflex om het naar de andere richting te sturen. Dit geeft ons een illusie van beweging.
Geloof je het niet? Laat ons dan kijken naar het paard op het rechter paneel: door de diagonale compositie geeft die prachtige schimmel de indruk dat het uit het schilderij komt gelopen.
Een diagonale opstelling geeft ons een illusie van beweging.
- De Heilige Felix van Cantalice, die zo graag verstoppertje speelt
- George en Rosalientje; zij lijken erg veel op onze eenmansredactie en zijn halve trouwboek
- Den Borre, onze welgedreven buskapitein (foto)
- Algoratje, ‘the leading lady’
- Doctoranda Tari Ramia, Italiaanse reddende engel en nagel van Algoratje’s doodskist
- Tino Noa, de lokale ‘Old Shatterhand’ van de Abruzzi (jonge versie)
- Papa Tsjilp met Dame en veel noten
- Het streskonijn
- Antwerpse en andere Vlaamsche typetjes
- Sint Joris en de Sirtaki
Morgen donderdag gidsdag, dus we serveren dan Kathedraalstukje 21.
Overmorgen gaan we verder met ‘HET RAUWELS DILEMMA’.
(foto : JL100-0634: SPIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE BUS, WIE IS ER …)
Bij leven en welzijn, tot morgen!
Mijn agenda voor juni:
Kathedraal: donderdag 11 juni, van 14u15 to 15u45 – Taal nog niet gekend. (Nederlands, Frans, Engels, Duits of Spaans.)
St.-Jacobs: donderdag 25 juni, om 14u15 tot 16u15
St.-Carolus Borromeüs: donderdagen 4 en 18 juni, de ganse dag (van 10u00 tot 12u30 en van 14u00 tot 17u00); donderdagen 11 en 25 juni: de voormiddag (van 10u00 tot 12u30).
We hebben die onnozele schilderij van gisteren een beetje op onze manier gerestaureerd: het is expressiever geworden en het meesterwerk is nu verdeeld in duizenden puzzelstukjes. Stukje voor stukje krijgen we een beter beeld van die rare Heilige, die iedereen begroet met: ‘Deo gratias’.
In de 16e en 17e eeuw was de Heilige Felix van Cantalice superbelangrijk. Het schilderij komt van de toenmalige Kapucijnenkerk op de Antwerpse Paardenmark. Het hing in de kapel van de H. Felix van Cantalice, gebouwd in 1650.
Zelfs P.P. Rubens vond hem belangrijk genoeg om een prachtige schilderij van hem te maken.
Ooit was hij, naast Franciscus van Assisi, de belangrijkste Heilige van Italië en de patroonheilige van de Abruzzi.
Onze studiereis naar dat verre Abruzzi heeft ons echter niet geholpen om hem beter te leren kennen. Het leek wel of ‘Felice’ zich constant wou verbergen.
Die reis met onze halve trouwboek was fantatisch, maar van Felix van Cantalice hebben die Italianen daar blijkbaar nog nooit gehoord.
Morgen doen we die busreis van Lauwers nog eens virtueel over.
Het moet niet gemakkelijk geweest zijn voor het boerengezin Porri, wanneer zij begin zestiende eeuw vijf jongens moeten grootbrengen in het ruwe Abruzzo gebergte (Midden Italië).
Zij overleven in het gehucht Cantalice en verliezen hun jongste zoon, Pietro-Marino, in de strijd tegen het naburige Rieti.
Hun derde zoon Felix, wordt al rond zijn tiende ‘verhuurd’ aan de vegetarische familie ‘Picchi’, in Cittaducale.
Volgens sommige bronnen zou hij geboren zijn op 18 mei 1515. In de Hemel zal hij dus vandaag niet minder dan 500 kaarsjes moeten uitblazen.
Na zowat twintig jaar hard leven als schaapsherder en boerenknecht doet onze intelligente analfabeet Felix verwoede pogingen om opgenomen te worden tot de kloostergemeenschap van de Kapucijnen. Uiteindelijk lukt het hem, we zijn 1543 en hij noemt zichzelf ‘de ezel der Kapucijnen’.
Een paar jaartjes later wordt hij naar Rome gezonden. Zijn nieuwe taak bestaat er in om als aalmoezeniershulp te gaan bedelen voor de gemeenschap. Voor de rest van zijn leven blijft hij in Rome als bedelaar, tot hij daar sterft op 18 mei 1587.
Als je deze korte biografie vergelijkt met het ietwat onnozele schilderij in de kathedraal (helaas in de reserve), zou je nooit vermoeden dat er achter deze hoogst eenvoudige man een verschrikkelijk interessant levensverhaal schuilgaat.
In september 2006 ging onze redactie op een eerste studiereis om de streek te verkennen en we hebben besloten om daarna over hem een boek te schrijven. Zoals veel van onze goede voornemens is niets van in huis gekomen, toch zullen we af en toe dit jaar iets over deze uiterst merkwaardige en vergeten Heilige op onze blog zetten.
Kijk naar haar en hoor haar vragen: “Waar zouden jullie zich bevinden, moest dit nu vandaag gebeuren? Zouden jullie stilletjes verdwijnen uit angst om opgepakt te worden? Zouden jullie hier niet te zien zijn, net zoals 11 van de 12 apostelen?
Of zouden jullie hier op dit zijpaneel te vinden zijn, samen met deze wenende vrouwen en met Johannes die Maria tracht te troosten? Waar zouden jullie zich bevinden, moest dit nu vandaag gebeuren?”
En vandaag is 1610. Dus dames, wat jullie hier te zien krijgen is de mode van 1610. Mocht Pieter Pauwel Rubens dit vandaag schilderen, hij zou Johannes en die madammen portretteren volgens de mode van vandaag.
Onderaan tracht een uit de kluiten gewassen baby de show te stelen.
De 5-uurmerel, de 6-uurduif, en de 7-uur kauw waren weer stipt op de afspraak om de 8-uurgids te entertainen.
Deze laatste voelde weer een gans project opborrelen, en dit keer is het menens: ‘GIDSEN VOOR NEPAL’ en meer bepaald ten voordele van het dorpje LUMSA.
Terwijl een meeuw zich kwam moeien met het ochtendoptreden van de vogels schreef onze 8-uurgids zijn uitgebroed plannetje in zijn inspiratiemosterdboekje.
Hij trok door, scheurde zijn schrijfsel uit het boekje en legde het op zijn bureau en kroop voor eventjes terug in zijn bed... tot zijn Rosalientje riep: “Het ontbijt is klaar, met vers appelsiensap, spek met eieren, heerlijke worstjes, ...”.
We zouden kunnen zeggen: ‘Rubens heeft hier voor de kathedraal een prachtig drieluik afgeleverd’, maar dan zouden wij liegen!
Rubens heeft deze triptiek niet voor onze Kathedraal gemaakt, maar voor de voormalige St.-Walburgiskerk, een paar honderd metertjes hier vandaan.
Aan onze Schelde (’t Scheld), vlak bij de stenen burcht (’t Steen) pronkte deze mooie monumentale kerk.
Dit kunstwerk maakte deel uit van het hoofdaltaar, dat de vorm had van twee hoge parallelle trappen, met bovenaan, veel hoger dan hier, deze kruisoprichting, geschilderd op houten panelen.
De toeschouwers staan als het ware aan de voet van de Calvarieberg en aanschouwen het dramatische gebeuren op Golgota, de executieplaats. Golgota is Aramees voor schedelplaats. Rubens bezorgt ons het eerste monumentaal altaarstuk in de Nederlanden met dit thema.
Helemaal links, op het linker zijpaneel, boven de diep bedroefde vrouwen, staat de enige dame van het gezelschap die naar ons kijkt. Het is de ‘Dame met de Boodschap’.
De recente e-mail van mijn nichtje Ann, die net als haar man, haar zoontje, haar papa (mijn broer) en mama, uit de ellende van Nepal moesten vluchten. Met pijn in het hart dat ze de mensen daar moesten achterlaten:
Beste vrienden en familie,
Dank u voor de vele reacties. Wij vinden het echt hartverwarmend. Ik heb vandaag een apart rekeningnummer kunnen openen bij de bank op naam van:
HELP LUMSA 250415
IBAN: BE90 7360 1218 9732
BIC: KREDBEBB
Vele kleine beetjes maken een groot... en met een euro kan je in Nepal veel meer doen dan bij ons :)
Vele mensen vragen ook of we iets kunnen doen met dekens en kleren. Natuurlijk kunnen de Nepalezen dit nu goed gebruiken, maar ik moet eerst zien of ik de logistiek daarvan geregeld krijg. Ik hou jullie op de hoogte.
Wij danken jullie alvast voor jullie hulp,
Ann, Tendi en Dawa
Foto/crea: Gekregen van een milde anonieme schenkster (selfie?)
Je mag met volle teugen genieten van het leven, als we maar DANKBAAR beseffen hoe goed we het hebben.
Dat gaat van een boterham met choco via een lekker glaasje wijn of een aangename natuurwandeling met vrienden, tot een perfect gebakken zeetong, een waardevolle schilderij, het genot van een geslaagde rondleiding waar mensen vrolijk van worden of een warm inspiratiemosterdpotbadje op een onbestaande blauwe maandag.
Bij iedere hap van die boterham, elk slokje van die wijn, iedere verwondering, elk goed gevoel, moeten we beseffen hoe goed we het hebben.
Geschreven na een telefoontje met nichtje Ann die na haar terugkeer uit Nepal een rekening opent voor:
- de heropbouw van hun dorp Lumsa (Tapting in het district Solukhumbu, één van de 75 districten, dat in de Zone Sagarmatha ligt.)
- en de aanschaf van voedsel, kleding en dekens voor hen die alles verloren hebben en nu in open lucht moeten overleven.
Hiervan zijn we zeker dat elke Euro juist besteed wordt.
