Gothic gedicht
Woorden doordrenkt van dodelijke schoonheid, Daar dwarrelen zij. Op een wind met snijdende scherpte. Zij bestaan niet. Zij zullen nooit bestaan. Geen menselijk hart kan ze horen, Geen menselijk hart kan ze aan. Slechts in een sluier Dringen zij vaag door. Om daarna weg te zweven, Hulpeloos op zoek. Naar een ziel, dapper genoeg, Om de vergankelijkheid te verdragen.
|