|
Eigenlijk had ik een (Gretasche) fotoreportage voorzien
over onze trip naar Tarifa, Vejer de La Frontera, Cadiz,
Jerez en Arcos de la Frontera, maar doordat mijn computer
geherformatteerd werd is het software programma
Adobe Photoshop Elements, dat Greta gebruikt, verdwenen.
Het origineel, dat opnieuw moet geïnstalleerd worden, ligt in Spanje.
Dus zit er maar één ding op: het gaan halen.
We vertrekken zondag 12/10, en nemen intussen even vakantie in Frankrijk.
De eerste dag zullen we rijden tot voorbij Poitiers, net vóór Niort,
tot in een dorpje met een naam die zo verward is, dat ik hem hier
niet wil vermelden, want het gaat over La Mothe Saint Héray.
Waarschijnlijk zijn er meer letters in de naam dan inwoners.
We gaan daar bed en breakfasten bij Ollanders.
Als je wil zien in welk bed we morgen slapen, ga dan even naar
www.lemouillagevert.com. We slapen in de “lindebloesem”
op het gelijkvloers, en de ollanders gaan voor ons koken ook.
Eindelijk nog eens boerenkool met worst.
Zoals gewoonlijk in deze periode zullen we de enige gasten zijn.
De volgende dagen gaan we dan rustig richting Bordeaux,
waarschijnlijk via het Ile d'Oléron, of La Rochelle, en verblijven dan
drie dagen in Bayonne, tegen Biarritz.
Uiteraard zullen onze avonturen beschreven worden
op deze eigenste weblog.
Ik had ook nog een gerechtje gemaakt, namelijk
blinde vinken met pruimen en Provençaalse kruiden,
maar dat zal ook voor een volgende keer zijn.
Eén dingetje toch nog, terwijl ik er aan denk.
In juli kocht ik in de lokale supermarkt een knolselder.
De kassadame, eigenlijk meisje, want het was een stagiaire,
deed een poging om mijn knol te vinden in haar tabelletjes
en er een prijs op te plakken.
Ze kon het niet achterhalen en vroeg me: “Meneer, wat is dit? I
s het een witte kool?”
Het toeval wil dat ik onlangs voor mijn laatste gerecht
(met de gebakken knolselder) opnieuw aan de kassa
een (andere) interim had, die me ook weer vroeg
”Meneer, wat is dit? Is het een raap?”
Een mens zou al bang worden om een knolselder te bereiden…
In elk geval, ik moet nu afsluiten, want ik ben dringend aan inpakken toe.
Ik wil vragen aan de e-mail correspondenten voorlopig
geen mails te sturen, want anders gaat mijn brievenbus
door mijn desktop zakken.
Ik laat jullie zo vlug mogelijk iets weten, hetzij onderweg,
hetzij vanuit Andalusia.
Tot ziens!
GroB
|
