Als Greta aan een tennistornooi deelneemt is een

beker nooit ver weg. Wat moet het toch plezant zijn

als je zoveel talent hebt.  Ik heb met mijn tennis

nooit meer gewonnen dan een stenen pijp.

Maar... terug naar Greta en vrijdagavond.

 
Een beker winnen gaat natuurlijk niet zonder een receptie. 

De recepties van de Club Del Sol zijn altijd ongedwongen

en met live muziek (hoewel de manager, José,  

een Hollander is).  Greta staat natuurlijk ook altijd

op de eerste rij als het op dansen aan komt. 

Ze voelt dan niks van haar heup of haar knie

of haar stijve nek. 
Evenveel verdienste heeft Louisa, haar dubbelpartner

in de Dames Open reeks.  Ze wonnen al hun vijf

wedstrijden met bravoure en ook met hun racket.

Hierbij enkele sfeerbeelden.


Vooraleer de bekers te verdelen nog eerst even

 
een natje en een droogje met tapas, on the house.

De Club del Sol loopt warm, en vol.

De tennisdames gaan voor hun prijs.

 
De sympathieke Clubmanager José doet er nog

een flesje wijn bij....

...om de bekers mee te vullen.

Het (live)muziek barst los en big chief José

 
heeft alle moeite om Greta te bedwingen.

Op deze foto zie je duidelijk dat hij veel

 
last heeft van zijn pijnlijke tennisarm.

De man was er echt niet goed van.
Totaal bezweet is hij onmiddellijk hierna
zijn doornat hemd gaan vervangen!
Wat een man toch kan afzien.

Terwijl de dames zich uitleefden op de dansvloer
ontpopten Bob en Ramon zich als professionele
kelners (voor de eigen tafel).




Greta kwam tot de ontdekking dat er nog dames
rondliepen die de Macarena niet kenden, waarna
les 1 onmiddellijk startte.

 



Here we go again!

Al de vorige bekers van Greta bleken
nutteloos, maar deze doet vanaf nu dienst
als fruitschaal.