6. Dag 2 Château-Salins -  Darnieullesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Woensdag 20 juni 2007

Afstand:  144km Totale km:              313km

Weer:     Zon maar af en toe regen 22C  Zijwind 3 à 4bf   

Na de goede nacht van gisteren hebben we eens te meer prima geslapen. Voor mij is dit wel uitzonderlijk. Goed slapen in een vreemd bed is niet zo evident.

Ook mijn vrienden zijn prima vorm. We zorgen ervoor dat we om 7h45 van het sportcentrum wegrijden, om stipt om 8h00 te kunnen ontbijten.

Het Nederlandse paar de Boer staat al vertrekkensklaar. We kunnen ze nog net uitwuiven. Ondertussen heeft Michèle enkele lekkere roereieren klaargemaakt.

Zij is zelf ook fietser, dus weet ze heel goed dat een flink ontbijt nodig is.

Fier toont ze haar koersfiets en bespreekt de te volgen weg.

Iets na 8h30 nemen we afscheid van Michèle en Gilles. We vertrekken onder lichte bewolking richting N74.

We moeten deze drukke National ongeveer 5km volgen tot Chambrey. Het is meteen ook een lange klim. We blijven rustig in formatie en dalen naar de rivier de Seille. Vanaf de brug volgen twee nijdige klimmen. Hugo heeft het eerste fietsuur het steeds moeilijk en ik moet het tempo wat temperen. We kabbelen rustig verder omhoog en omlaag.

Om 9h45 zijn we midden in de velden bij een “uitkijkpunt”. Hier zijn alle belangrijke plaatsen van “La Lorraine” mooi aangegeven. Goed voor een sanitaire stop, wat foto’s en drank. Ondertussen is het wat frisser geworden. Er komen meer en meer wolken opzetten.

We hebben vandaag de zon nog niet gezien.

Gelukkig hebben we de wind zijdelings.

Nu is het dalen tot Maixe. Daar rijden we over de Marne. Daarna wat omhoog en omlaag we komenaan in Lunéville. Dit is de eerste echte stad op onze route.

Recht tegenover het château is er een uitnodigend terras.

Juist op het ogenblik dat we toekomen, zien we onze Nederlandse vrienden

de Boer vertrekken. We genieten van een dik verdiende verfrissing en kunnen ondertussen het kunstige bouwwerk bewonderen. Het lijkt wel een beetje op Versailles met een imponerend ruiterstandbeeld ervoor. Achter het immense gebouw zien we grote tuinen.  Bij de eerste regendruppels springen we terug op de fiets……….In snel tempo verlaten we het drukke stadcentrum en zoeken naar een grootwarenhuis om inkopen te doen. Als we de rivier Meurthe oversteken komen we terug in een groen gebied.

We besluiten tot het volgende dorp door te rijden en daar inkopen te doen.

Maar er is geen enkele winkel te bespeuren. Gelukkig zien we een rijdende winkelauto en kunnen zachte kaas, tomaten, drank en fruit kopen. Brood moeten we in het plaatselijke café halen. Iets verderop kunnen we bij een waterzonnetje aan een picknick-tafel ons middagmaal nemen. Pol en Robert hebben nadien nood aan een middagdutje.

Om 13h30 vertrekken we opnieuw. We moeten wat temperen. Want op onze derde fietsdag blijkt, dat de vermoeidheid wat groter wordt. Ook onze aandacht is wat verminderd en we rijden een 15-tal km verkeerd. Gelukkig hebben we het heel vlug opgemerkt. Na een wat steilere helling, moet Robert bruusk van de fiets. Een heldere knal, er is achteraan een spaak gesprongen. Gelukkig heeft Hugo enkele reserves mee. De handige Robert klaart de klus op in een klein half uur.

Ondertussen gaan Pol en ikzelf water halen bij een nabijgelegen boerderij.

Maar het vieze goedje is niet te drinken. Het smaakt naar ijzer……….Terug uitgieten dus. Voor we vertrekken laten we de door ons vers geplukte kersen smaken. Maar verder rijden zonder water zal een ramp worden. In het eerstvolgende piepkleine dorp zoeken we een winkel. Het dorpje lijkt echter kompleet uitgestorven. Als we aan een dame de weg vragen, is Pol bij de pinken en vraagt haar ook wat water…………..we kunnen gelukkig  enkele flessen kopen. En nu wegwezen, we hebben tijd genoeg verspeeld!

Aan een rustig gangetje bereiken we Charmes. Voorbij de brug over de Moezel zijn er enkele uitnodigende terrassen. We kunnen het niet laten en in de lekkere zon genieten we dankbaar van een verfrissing.

Ook onze fruitvoorraad slinkt aanzienlijk.

Het is nog wat te vroeg om te stoppen, we willen ons schema aanhouden en trachten Les Vallois te bereiken maar dat blijkt nog 40km en de vermoeidheid begint zich te laten voelen. De snelheid is eruit en ik beslis slaapgelegenheid te zoeken. Na enkele keren vragen aan de plaatselijke bevolking worden we een 5-tal km van onze route een landweg ingestuurd. Maar als we daar toekomen is de dame niet bereid ons kamers te verhuren………. Aandringen helpt niet en we moeten opnieuw op zoek. Na een ½ uur sturen ze ons naar Dompaire. Dit is een wat groter dorp een 12 tal km weg van onze route. Het wordt ondertussen 19h en de tijd begint te dringen.

We vliegen Dompaire binnen en algauw vinden we het aangewezen hotel.

Ramp, geen enkele kamer meer vrij. De eigenaar doet na wat aandringen enkele telefoontjes. Plots komt hij met het triestige nieuws dat hij in een straal van 50-km geen enkele vrije plaats meer kan vinden. Er blijkt een congres van jonge boeren te zijn en alles is afgehuurd. Wat nu ???

Ik laat mijn vrienden achter op het hotelterras en ga opzoek. Vóór wij in de dorpskom kwamen reden we voorbij een sportcentrum. Daar is misschien een mogelijkheid? Wie weet…………..Net wanneer ik het op rijpad naar de sportzaal oploop begroet ik een familie die gezellig aan het barbecuen is. Ik wens ze “bon appétit” En ja, een van de mannen biedt mij een glas wijn aan. Ondertussen vertel ik ons probleem. Eén van de dames springt recht en belooft mij stellig een slaapplaats voor ons te versieren. Ze vliegt haar huis binnen en komt met 2 telefoonlijsten terug. Ze duwt één van de bladen in mijn handen en gebiedt mij de nummers één voor één op te bellen. Ook zij begint met haar gsm te telefoneren.

Na ongeveer 15min. doet ze mij stoppen en duwt haar gsm in mijn handen.

Er is ergens plaats. Ik moet met de dame aan de ander kant van de lijn afspreken.

Madame Cossin legt mij in goed verstaanbaar Frans uit hoe ik haar Chambres d’hôtes in Darnieulles zo’n (15km verder) kan bereiken. Ik noteer alles en beloof haar, nadat wij gegeten hebben (ongeveer binnen 1h1/2) bij haar toe te komen.

De helpende familie is dolgelukkig en de heer des huizes legt mij met veel gebaren uit hoe we Darnieulles kunnen bereiken. Hij meent dat het minstens één uur fietsen is.

Gelukkig als een kind loop ik tot bij mijn wachtende vrienden.

Ondertussen is Pol ook op zoek en hij is zelfs tot bij de pastorij gegaan.

De pastoor was niet thuis, maar Pol weet wel waar we kunnen eten.

We vliegen een druk bezet eethuis binnen. Ik leg ons probleem uit aan de patron en ja we worden heel vlug bediend. Maar toch moet ik madame Cossin  opbellen om haar te verwittigen dat wij iets later zullen toekomen. Enkele eetgasten tonen ons een nog kortere weg.

Daar gaan we dan, op hoop van zegen. We volgen een rechte betonbaan, maar als deze ten einde loopt zijn we de weg kwijt……..geen enkele wegwijzer toont ons de richting naar Darnieulles en het begint donker te worden.

Een telefoon naar de gastvrouw moet de oplossing bieden.

Ik vraag haar ons te komen escorteren en wij zullen op het kruispunt blijven wachten. Als ik de vrouw vraag naar welke auto ik moet uitkijken, geeft zij mij volgend antwoord: “je ne connais pas la marque mais c’est une grise”

Een 1/4h later volgen wij inderdaad een grijze Opel. Onze gastvrouw heeft haar zoon opgeroepen en die doet ons aan 25km/h langs kleine weggetjes op en neer koersen. Om 23h zijn we ter plaatse aan “Le Moulin Vaudrillot”.

We krijgen een zeer grote zolderkamer met één dubbel en twee enkele bedden en een goed verzorgde badkamer. We beseffen maar al te goed dat we geluk hebben gehad. Heel vlug zitten we na een douche onder de lakens.

Iedereen is moe, het wordt muisstil………….Toch doe ik mijn oordopjes in………….Je weet maar nooit. De spanning valt weg, maar ik blijf toch nog een uur woelen. Morgen wil ik het absoluut anders aanpakken……….