12 Dag 9  La Bégude-de-Mazenc > Pernes-les-Fontainesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dinsdag 26 juni 2007Start :             

Afstand:   90km  Totale km: 991km                       

Mooi en zonnig  25C zwakke wind

Pol is vroeg op, het is vandaag een heuglijke dag voor onze makker!

Hij kan er niet over zwijgen! We hebben hem er veel mee geplaagd.

Want……… Hij zal vandaag zijn Brigittje terugzien.

We moeten onze vriend wat kalmeren. Rustig Pol, we komen er wel, eerst ons ochtendritueel. Onze kledij is mooi droog. De zon is van de partij en Agnes heeft een ontbijtbuffet klaar. Als we wat langer dan gewoonlijk blijven tafelen, voelt Pol zich wat beetgenomen. We zullen hem vandaag extra verwennen met ons geplaag…

Agnes, onze gastvrouw, is op de hoogte van ons spelletje met Pol. Ze doet graag mee met ons vertraging manoeuvre.

Agnes wilt zelfs nog een paar keer mee op de foto met die vier stoere fietsers. Om 8h30 stipt vertrekken we. We worden luidruchtig uitgewuifd door de andere gasten. Op het einde van de mooie oprijdreef moeten we toch nog een foto-tje maken. Eindelijk zijn we weg uit ons verblijf “La Piverdière”

(de groene specht) We waren hier zeer graag.

Wanneer Als we het dorp La Bégude verlaten, is het al na 100m klimmen geblazen. Zo’n 7km van 227m naar 511m tot Aleyrac met zijn Ruïnes de Prieuré . Op de top moeten we echt op adem komen. Zo’n vroege lastige beklimming hebben we helemaal niet verwacht. We houden een rustpauze tot iedereen aansluit. Na een sanitaire stop beginnen we aan een lange (8km) afdaling. Het gaat snel en we halen meer dan 65km/h. Enkele minuten later vliegen we door het dorpje Tauligan. Het is een middeleeuws aandoend plaatsje met enkele torens en een Romaanse kerk. Maar het is zo dood als een luis. Een korte stop en wegwezen hé Pol.

We blijven zwak dalen tussen de wijnvelden, en komen heel vlug in Valréas.

We zien borden met “Enclave de Papes” De stad was eigendom van de paus van Avignon. Deze enclave behoort tot het departement Vaucluse en toch zijn we in de Drôme. We rijden over de rivier Coronne en voorbij de kerk Notre-Dame-de-Nazareth. Er zijn vele mooie oude woonhuizen. Alles ziet er hier al heel mediterraans uit.

Maar, we moeten verder.

Nu blijft het vlak en we komen in La Baume-de-Transit. We zijn al 35km ver.

Door een oude poort bollen we het dorpje binnen. In een steegje vinden we een warme bakker. Na een korte pauze wil Pol weer vlug verder. Nu door Suze-la-Rousse met een vesting en een robuust kasteel. Hier willen we toch een aperitiefje nemen.

Ondertussen koop ik tomaten en fruit aan een kraam en daarna malse kaas in een buurtwinkeltje. Iets verder is het opnieuw klimmen, ’t zit een beetje in onze benen ’t gaat zeer traag bij iedereen.

Volgens onze gegevens zou dit de laatste klim van de dag moeten zijn. We koersen door Rochegude. Iets later kom ik alleen boven en duw nog wat door, hier rijden we al tussen de lavendelvelden.

Het is stil, bijna te rustig met een aangename temperatuur en een lekker zonnetje. In de afdaling moeten we het kalm aan doen. De weg is slecht en mijn vrienden blijven steeds verder achter.

Ik moet ze opwachten. Ondertussen sla ik een praatje met een typische Provençaler ………wat een fraai taaltje. De oude man beweert dat de lavendel in jaren zo mooi niet gestaan heeft en…………..hij kan het weten want hij is quatre-vingts. Nog wat gebrabbel, maar ik heb hem niet begrepen……..

Iets verder in Sérignan-du-Comtat, op een groen dorpsspeelplein bij een kleuterschool, kunnen we rustig eten. Maar wel onder toezicht van de kleuters. Om 13h30 wordt het plots muisstil, ze moeten hun klasje binnen.

Een half uur later vertrekken we ook.

We blijven maar licht dalen en vorderen nu heel goed. Plots komen we in een zeer grote verkeersdrukte. We zijn het echt niet meer gewoon. De auto’s komen van overal. Ze toeteren en zwaaien, maar we willen de Arc de Triomphe van Orange zien. Het lukt ons………..Hier verlaten we de vertrouwde “Groene weg naar de Middellandse zee” om in Pernes-les-Fontaines te geraken.

Nog xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />20 km Pol………….. en we zijn er……….hij moet nu kop trekken. Om 16h00 zijn we aan het toeristische bureau en 20 min later aan huize “Pirouf”. Wat een ontvangst, de dames hadden ons helemaal niet zo vroeg verwacht. Onmiddellijk moeten we een koele rosé wijn drinken. Lekker om onze dorst te lessen. Pol en Brigitte genieten van een emotionele knuffel, ’t zijn precies jeugdige tortelduifjes. We stellen ons voor aan de dames en algauw is “het Brugs” de absolute voertaal.

Odette, Nicole en Brigitte hebben alle inkopen gedaan. Pol zal straks het barbecuevuur voor zijn rekening nemen. Ondertussen wilt Odette  onze kledij wassen. We nemen een deugddoende douche. Terwijl de vrouwen nog genieten van de late zon, is Pol in actie met het vuur.

De wijn vloeit rijkelijk.

Ik moet overnachting voor morgen regelen. Enkele telefoontjes geven geen oplossing, de kamers in de Lubéron blijken meer dan 100€ per nacht te kosten.

Ik beslis morgen navraag te doen in het “Syndicat initiatieve” van Pernes-les-Fontaines. “Dat zijn dan maar zorgen voor morgen”…………

“Voilà ça sont des problèmes pour demain”

Een mooie Zuid-Franse gedachte!

Bij het ophangen van ons linnenwas, met zicht op de Mont Ventoux, krijgt Robert een lumineuze ingeving. “Zouden we morgen de berg niet beklimmen???”

Wat een stomme vraag…alhoewel !!!

Zowel Hugo als ikzelf zien het wel zitten………..Maar zullen we hier nog een 2° maal mogen overnachten? Vóór we starten met de barbecue, doen wij het voorstel. Iedereen is wild enthousiast en we kraken er nog een fles op.

De dames zullen begeleiders spelen en ons bevoorraden gedurende de beklimming. We blijven maar stoer doen en ons oppeppen. De decibels, maar vooral deze van Nicole, gaan de hoogte in.

We blijven met de nodige wijn doorpraten tot het donker wordt.

Maar na een poos wordt het brabbelen en we beseffen wat ons morgen te wachten staat.

Nu is het tijd om alles op te ruimen. We plaatsen de zonnebedden in de woonkamer.

Hugo, Robert en Bob krijgen de living als slaapplaats.

Heel vlug zitten we in onze slaapzak.

Enkele minuten later ben ik zelfs verplicht mijn oordoppen te gebruiken. Nog even en dan zal er waarschijnlijk een trio het snurkconcert verzorgen.

En nu maar dromen van de Mont Ventoux……….