15  Dag 12 Bonnieux > Manosquexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                    Vrijdag 29 juni 2007

                    Afstand:   52km  Totale km  1201km

                    Weer:          Mooi en zonnig  28C 

Wat hebben we lekker geslapen.

Het was hier zeer rustig.

Gisterenavond hebben we afgesproken het “petit déjeuner” in het café van het hotel te nemen.

De patron weet dat wij goede eters zijn en het is toch iets meer dan “petit”.

Na een aangename “parler”, kunnen we afrekenen en om 9 h00 staan we klaar.

De dag start al dadelijk met een flinke klim. Gelukkig is het maar een paar honderd meter. In dalende lijn gaat het rustig verder. Kalme baantjes met een slecht wegdek. We doen het traag en nemen de tijd om mooie, verse kersen te plukken, die zomaar langs de weg staan.

Al dalend zijn we heel vlug in Apt,de hoofdstad van de Luberon.

Hier is het natuurlijk wat drukker. Het is eerst 10 h 00. Vóór we ons aperitief nemen, willen we eens door de oude stad flaneren. Hugo moet een “Memory Stick” kopen, hij kan geen foto’s meer nemen . Na onze wandeling doen we ook onze inkopen voor deze middag. Ze hebben hier echt mooi vers fruit. Nu is het hoog tijd voor een terrasje. Wonder boven wonder geraken we aan een frisse Leffe. Maar het blijft niet bij één. We weten dat het een korte rit is, dus mogen we wel eens profiteren zeker!

Hopelijk zit het niet teveel in onze benen. We verwachten nog een paar steile beklimmingen. Na een veel te lange rustpauze moeten wij een inspanning leveren om terug te vertrekken. Nu is het wat zoeken om uit de stad te geraken…….. We vinden toch vrij gemakkelijk het pad op een oude spoorweglijn.

We vorderen goed, hoewel het in stijgende lijn gaat. Juist voor Céreste krijgen we opnieuw een heel steile klim en na een korte afdaling komen we in het dorp. Hier willen we eten. Onder schaduwrijke platanen vinden we een koel plaatsje met bankjes. Céreste………Provençaler kan niet!

We willen zo vlug mogelijk in Manosque geraken en moeten een paar keer de weg vragen. Maar de kortste weg betekent ook de moeilijkste, langs de “Col de Montfuron” een zware dobber trouwens. Het is zweten, we liggen een eind uit elkaar bij de beklimmingen.

We geraken, al is het wat moeizaam, toch om 16 h xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />00 in Manosque.

Heel gemakkelijk vinden we ons hotel “Du Terreau”. Het is gelegen op het grote marktplein. De joviale hoteleigenaar laat ons de fietsen veilig in een achterliggende garage plaatsen. Na een flinke douche kunnen we het kleurrijke stadje bezoeken.

Manosque is een centrumstad met heel wat winkels en terrassen. Het is er druk.

Na enkele bezoeken aan historische overblijfselen, vinden we een gezellig terras aan een oude toegangspoort. Onze afgevallen kilo’s en vooral het verloren vocht worden weer aangevuld. We overlopen de afgelopen dagen, ze waren werkelijk prachtig. Maar als we de ritten voor de volgende dagen overlopen en de hoogteprofielen bekijken, belooft het nog lastig te worden. We willen morgen in Castellane geraken en dat is klimmen over minstens 4 cols.

Nu nog onze overnachting voor morgen bestellen. In het “Syndicat Initiative” weet een juffrouw geen raad met mijn vraag naar een hotel in Castellane. Gelukkig is er een 2°, oudere dame die onmiddellijk het initiatief neemt. Ze doet één telefoon en alles is geregeld .We worden morgenavond vóór 19 h00 verwacht in hotel “ Ma petite Aubergue” in Castellane.

Hiermee hebben we ons wat druk opgelegd, we zullen ons flink moeten inspannen om daar te geraken. Besluit: vroeg onder de lakens en wat minder wijn! Op de Place du Terreau vlak achter ons hotel vinden we een gezellig restaurantterras. Na een goed stevig “repas” en wat “rouge et rosé”. Geraken we heel vlug in ons bed.

.