19 Dag 16 Nice Aéroport > Zaventem> Bruggexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Net als bij de nacht vóór de start van een grote tocht, is ook de laatste nacht steeds moeilijk slapen voor mij. Ik lig al heel vroeg wakker. Om 7 h15 springen we uit ons bed. ’t Was mooi, maar ’t is afgelopen. Onze laatste uren op Franse bodem zijn geteld. Het verlangen naar huis en onze geliefden begint de bovenhand te krijgen.

Het kan nu niet vlug genoeg gaan. We pakken alles mooi in, met wat extra zorg voor onze handbagage, teneinde gemakkelijk door de controle te geraken.

8 h00 ontbijt, de eetzaal zit al goed vol. Gelukkig is het een ontbijtbuffet.

Veel honger hebben we niet. We blijven wat langer aan tafel en drinken een extra kop koffie. 9 h 00 daar gaan we. We laden onze bagage en 5 min later zijn we met de fietsen aan het vliegveld.

Het is iets frisser dan de voorgaande dagen. Alhoewel het blijft zonnig en we zien voor het laatst de mooie blauwe Middellandse zee. Hoog tijd om aan de inpakoefening te beginnen. We moeten het echter stellen zonder inpakdozen.

De zwakke delen zoals versnellingsapparaat enz…moeten extra ingepakt worden.

Dat vraagt wat bijkomende aandacht. We hebben wel elk 10m luchtbellenfolie en plakband. Onder grote publieke belangstelling pakken we alles netjes in. Hugo, de handigste, doet het in record tempo en helpt ons nadien. Een uur later is alles klaar.

 We moeten om 11 h 00 onze fietsen laten inchecken bij een speciale balie. Wat zien we nu, tot onze grote verwondering staan in de rij achter ons 2 Duitse dames met elk een onverpakte koersfiets. Blijkbaar kan dit zomaar bij Lufthansa.  We staan echt perplex. De dames verzekeren ons dat hun fietsen ook zo meegekomen zijn uit Duitsland zonder enig probleem noch beschadiging. Wel merci !

Nog een koffie aan de bar slurpen en we gaan naar de controle. Hugo krijgt hier nog een probleem. Zijn zakmes waarmee hij zijn plakband afsneed zit nog in zijn broekzak. Een van de controlerende dames maakt veel tralala…….Ze wil zich wat laten gelden. Natuurlijk heeft ze gelijk. Maar met minder drukdoenerij kan het toch ook wel zeker madam!

We vertrekken om 12h55 en zijn om14h45 in Zaventem.

Hoe zou het thuis zijn? Het verlangen wordt steeds groter om zo vlug mogelijk iedereen terug te zien. Onze bagage komt vlug maar op de fietsen moeten we wat langer wachten.

Om 15h30 komen ze echter ook toe.

Weer veel publieke belangstelling bij het uitpakken en in elkaar steken van de fietsen. Maar mijn voorwiel blijkt ingedeukt te zijn. Als ik wil dat het wiel draait, moet ik de rem openzetten. Ik zal een nieuw voorwiel nodig hebben. Ik wil geen aangifte doen. Het zou teveel tijd vergen en waarschijnlijk toch niets opleveren.

We reppen ons naar het station, kopen kaartjes voor de fietsen en iets vóór

17 h 00 hebben we een trein. We boffen, we kunnen mee tot in Gent.

Hier moeten we overstappen. Wat een weer, het is hier wel xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />10°C frisser met dreigende regenwolken.

Als we uiteindelijk om 18 h 30 in Brugge toekomen, is er een fikse bui. De regen valt met bakken uit de hemel. Liliane, Tania, Dave en Hugo’s kleinzoon Emile, staan ons op te wachten. Wat een ontvangst.

Gelukkig kunnen we met de camionette van Dave thuis geraken.

Het wordt een emotionele hartstochtelijke omhelzing. Roosje heeft mij erg gemist.

Pol wil ook vlug naar zijn Brigitje.

We zien elkaar morgenavond al terug. Liliane heeft in haar “Ice bar” familie en kennissen uitgenodigd om Hugo zijn “Vijfenzestigste” verjaardag te vieren.

Ook onze fietsvriend Jacobeo en de Pernes-les-Fontaines dames zijn er.

Liliane en Hugo weten wat feestvieren is. Eten en drinken à volonté.

En niet te vergeten ijsjes snoepen.

We geraken maar niet uitgepraat over onze avonturen. Stilaan moeten we toch met spijt afscheid nemen van elkaar.

Maanden later volgt mijn verslag en de epiloog…………..