|
20 EPILOOGxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hugo, Robert en Pol, ik kon mij geen betere fietsvrienden bedenken.
Iedereen was altijd tevreden, goed gezind en enthousiast.
Het klikte zoals het bij echte vrienden hoort te klikken.
Nooit was er ook maar enig probleem, we vormden een hecht team.
We hebben afgezien zoals nooit tevoren.
Het klimwerk was wel zwaar maar oh zo mooi.
We hebben een deel van Frankrijk ontdekt waar we zelden of nooit zouden zijn gekomen. Het onbekende Oost-Frankrijk, heeft echt bekoord.
De Moezel: de groene landelijke streek waar je afgemat wordt door een blijvende herhaling van korte hellingen.
De Lorraine: met heuvels minder hoog, maar met veel landbouw en uitgestorven- of verlaten dorpen. We herinneren ons de 3° dag nog heel goed.
Het werd bijna een nachtmerrie om een overnachting te vinden.
De uitlopers van de Jura, vanaf hier kregen we wat zuiderse uitzichten, wijnhellingen en zonnebloemen. Niet te vergeten de enorme wijnvelden van Henri Maire Le vin fou de Arbois
De Ain met uitgestrekte glooiende weiden, de klim naar het plateau bij Plasne de Cirque de Ladoye en de diepliggende rivier met de Gorges de lAin en de fenomenale barrages.
Een pracht van een rit met een oogstrelende natuur. (Arbois>Pont-dAin)
De Drôme met de oversteek van de Rhône en we belanden in de Dauphiné.
Nu echt de poort naar het zuiden. Je voelt de klimaatsverandering. Maar de steilere hellingen en vele bochtige afdalingen vóór la Bégude-de-Mazenc blijven in ons geheugen geprent.
De Provence vanaf Orange met de monumentale Mont Ventoux welke we niet alleen beklommen maar ook compleet rondreden.
Hij fascineerde ons onmiddellijk.
Daarna de Lubéron, de Var en de Alpes-Maritieme, met hun zuiderse warmte.
De sublieme fietsrit langs de Gorges du Verdon zal ons eeuwig bijblijven.
Het hoogtepunt van de reis was toch de beklimming van de Mont Ventoux het kale monster van de Provence. De 21km klim tot aan de top met zijn laatste en pijnlijke 6km.
Een ware hel met rukwinden, ijzige koude +/- 3°c en lage wolkenslierten.
Daarna de oh zo grandioze razendsnelle afdaling tot Bedoin.
Van mijn drie grote fietstochten heb ik volgende bijzonderheden onthouden:
De Camino Francés is religieus meer een geestelijke onderdorpeling.
De Via de la Plata is een op en top historische en culturele tocht met grote hitte.
De route naar de Côte dAzur is echter een pure natuurtocht.
Het voornaamste echter is bewegen door te fietsen, plezier maken en culinair genieten. En dat laatste was weer uitzonderlijk. Hoeveel streekgebonden maaltijden hebben we niet verorberd, hoeveel flesjes gekraakt?
We hebben genoten, ze kunnen het ons nooit of nooit meer afnemen.
Elk dorp, iedere overnachting, elke col hield een verrassing in zich.
Hoe goed het ook allemaal voorbereid was, toch moesten we heel wat improviseren. Dat is de charme van een echte deugddoende vakantie.
t Was heerlijk
.Jongens tot volgend jaar, hopelijk in Portugal!
Een speciale dank aan onze vrouwtjes, dat wij dat allemaal mochten meemaken.
November 07
Bob
.
|
