Nu de zonen en de dochters de deur uit zijn zou je denken dat het hier heel kalmpjes is maar niks is minder waar.Ik moest zo nodig op de kleinkinderen letten (we hebben er 8)deed ik trouwens met alle plezier!Tegenwoordig valt mij dat erg zwaar.Als het op zaterdag rustig is ben ik blij dat ik eens tijd voor mezelf heb,dan zouden we kunnen doen waar we zin in hebben maar dat is nu juist het probleem ik heb nergens zin in alleen bekomen van de hele week!
Alle begin is moeilijk dus daar moeten we maar eens werk van maken .Wat mij het meest stoort is het feit dat ik voor iedereen probeer goed te doen maar niemand aprecieerd dat .Tenminste zo ervaar ik dat .Zal ik mij eerst maar eens voorstellen ? Ik ben bijna 40 jaar gehuwd en heb 2 dochters en 4 zonen .
