Onze grootouders weten er nog van mee te spreken. Als ze een kwaaltje hadden dan werd veel naar Spouwen gegaan voor een zalfje of een kruidenextract. “ De moos nao ’t ménneke van Spawwe goon dei wét dao wel raod mét’, werd hen vaak gezegd als ze behept waren met de een of andere kwaal.

Het bedoelde ménneke van Spouwen, Fransicus Vangronsveld en zijn echtgenote,  Anna Maria Cuenen  stierven kort na elkaar in 1939 respectievelijk 58 en 47 jaar oud . Zij overleden beiden in de winter van 1939. Zij lieten één weeskind (Frans geboren 16/12/1921) achter in de leeftijd van 17 jaar. Deze wees Frans Vangronsveld zou later in de politiek gaan en het schoppen tot Senator. Het echtpaar had nog een zoontje dat echter overleed op 8 jarige leeftijd ten gevolge van hersenvliesontsteking. Zo zie je maar dat je ondanks dat Fransiscus aangezien werd als wonderdokter hijzelf, zijn echtgenote en een zoontje overleed aan virale ziektes. De Griep (Spaanse griep?) en hersenvliesontsteking.

Fransiscus, die begon als schaapherder zoals zijn vader (eveneens Fransiscus genaamd, geboren te Kleine Spouwen gehuwd met  Elisabeth Vanroij van Grote Spouwen), kon van een Maastrichtenaar het bereidingsrecept overnemen voor de bestrijding van Reuma. Door het verkrijgen van dit recept en het verzamelen van verschillende kruiden, kreeg Fransiscus steeds meer kennis van hun werking. Zijn thee, drankjes en wonderzalfjes kregen dan ook steeds meer bekendheid. Men noemde hem ofwel de wonderdokter van-, of  het ‘Mënneke van Spouwe’. In de Walen was dat ‘Monsieur le Berger’ verwijzend naar schaapherder.  Doordat de zaken zo evalueerden, dat Fransiscus het niet langer alleen aan kon, werd zijn jongere broer Hermanus opgenomen in de zaak om hem bij te staan. Omdat het steeds beter ging met de zaak, werd ezel en ezelkar aan de kant gezet, voor een vrachtwagen om de kruiden te vervoeren die ze grotendeels zelf verzamelden. Later kwam daar nog een 16 jarige jongeling bij die hielp met plukken en tevens de vrachtwagen bestuurde.

De zaken bleven in stijgende lijn gaan en mede hierdoor kwamen er reclamaties van dokters en apothekers. Hun klacht was dat Het manneke van Spouwen onwettig geneeskunde  bedreef, zonder de nodige kennis van de geneeskunde.  Om zijn zaken voort te zetten was hij genoodzaakt, nadat hij in eerste instantie er af kwam met een geldboete en een tweede keer met een strenge veroordeling, om een gediplomeerd geneesheer (Dokter Louis Castelain uit Brussel),  in dienst te nemen. Deze bleef vanaf 1933 tot aan de dood van Fransicus in dienst. Intussen had de handel Fransiscus in staat gesteld om een statig landhuis te laten optrekken op de kruising, Tongeren-Mopertingen en Riemst Bilzen.

Zijn zoon –Frans- werd later de stichter en bedrijfsleider van het autocarbedrijf “De MORGENSTOND”. Voor CVP werd hij, Burgemeester van Spouwen en Kleine Spouwen en Senator. Geboren in 1921 overleed hij op 5 september 2004 hij werd 83 jaar oud. Zijn echtgenote José Vandersande overleed in 2009.

Hun zoon Alex stapte eveneens in de politiek voor CVP later CD&V, onder burgemeester Jules Gobijn en werd in Lanaken in zijn tweede legislatuur burgemeester en volksvertegenwoordiger in de Vlaamse Raad voor de kieskring Tongeren Hasselt. Alex  is tegenwoordig nog altijd lid van de gemeenteraad Lanaken als raadslid en ereburgemeester.

In 2006 wijdde Jean Maenen voorzitter Kon. GOSSU een artikel in GOSSU Tijdinge, aan het ménneke van Spouwen