Zachtjes tikt de regen op het vensterraam,
verdrinken in de eenzaamheid.
Langzaam tikt de wijzer de seconden weg,
tijd gaat voorbij.
Tijd die we nooit meer terug krijgen.
Tijd... raar woord,
het komt en wij verlangen het.
Maar eens het er is, is het zo voorbij...
we verlangen ernaar, maar eens het voorbij is,
is er geen haan die er nog naar kraait.
tijd is wat we krijgen,
het zit in ons verleden, heden en toekomst.
Enkel onze gedachten kunnen tijd terug brengen,
maar wat hebben we daaraan?
Aan schrijven over tijd heb je ook niets,
dus deze zooi is tijdverlies,
nog meer tijd die ik nooit meer zal terug krijgen...

geschreven door Aline Pyl,
15 jaar.