|
Een minderheidsregering zoals de huidige federale kan dus alleen nog wetten en besluiten goedgekeurd krijgen via een meerderheid in het parlement. Die meerderheid kan bestaan uit de partijen die onze nationale Charel steunden tot het pact van Marrakech, maar ook door een combinatie van de minderheidsregering met oppositiepartijen. Dat was algemeen bekend. Er is echter ook een derde mogelijkheid: een meerderheid in het parlement zonder dat de minderheidsregering het daarmee eens is.
Dat laatste is wat gebeurd is nadat diverse partijen toch bereid bleken tijdens de volgende legislatuur artikels van de Grondwet te veranderen. Dat gaat niet alleen over het fameuze 7bis om een klimaatwet mogelijk te maken, maar ook om wetten om dit stilaan onbestuurbaar land verder te confederaliseren (wat men onder dat laatste ook wil verstaan). Het gevolg hiervan is, dat er al een hele waslijst is aangedragen, hoofdzakelijk door de Vlaamse partijen. Als een meerderheid in Kamer en Senaat die samen met de huidige federale regering zouden goedkeuren, kan dat.
Of het ooit zover zal komen blijkt zeer twijfelachtig, nadat onze Charel gesteld heeft dat de voorgestelde lijst van Grondwetsveranderingen ‘communautaire waanzin’ is. Hij heeft daarvoor in de Kamer bakken kritiek gekregen van alle Vlaamse partijen, ook van de Vlaamse oppositie, plus CD&V en Open VLD die hem nog (even) in het zadel willen houden. Als Charel – die nu ook de taak van premier combineert met die van partijvoorzitter - voet bij stek houdt, krijgt ook hij straks te maken met een ‘Theresa May effect’, zal zijn minderheidsregering daarover nooit een consensus bereiken en zal er straks waarschijnlijk helemaal niets meer worden veranderd of aangepast. Het gevolg daarvan kan dan weer zijn, dat de kans dat we een nieuwe federale regering zullen krijgen na 26 mei een mission impossible wordt, iets waar men als Vlaamsnationalist niet rouwig om kan zijn.
Ik zou zeggen: ‘Voortdoen, Charel’!
|
