Na een goed ontbijt nog een wandeling door het gezellige centrum van Cardiff. Een bezoek aan de overdekte market hoort daar natuurlijk ook bij. Er zijn talrijke gezellige winkelstraatjes en koffieshops te vinden het is heerlijk weer.
Rond een uur of elf is de Tri gepakt en gezakt om te vertrekken. Een rit van 160 km naar Pembroke waar we de ferry naar Rosslare (Ierland) nemen. Het weer is uitstekend het is dan ook heerlijk rijden.

Na 80 km is het gedaan met de pret de regen valt werkelijk met bakken uit de hemel. Doornat komen we Pembroke in aan? een uur te vroeg dus nog tijd om een heerlijke koffie te nemen.
Als we de Ferry op kunnen is het nog altijd aan het regenen. Als de Tri is vastgesjord zo snel mogelijk naar boven om een ruime hoek in beslag te nemen voor de overtocht van vier uren naar Rosslare. Ik verdeel mijn kleren, handschoenen en helm over vier stoelen om ze een beetje te laten drogen en heb nog een comfortabele bank over om mezelf te installeren.

Als de ferry vertrekt is het nog steeds aan het regen dus weinig foto’s van de haven. Jammer want het is wel spectaculair. Er staat hier een grote olieraffinaderij we varen dan ook voorbij grote installaties waar de tankschepen ruwe olie komen lossen.

Door al de regenmiserie vergeet ik een pil in te nemen tegen zeeziekte waar ik extreem gevoelig voor ben. Als we de haven uit zijn zie ik niets dan schuimkoppen op de Ierse zee, er is een ferme golfslag die dwars op de ferry komt zodat het redelijk wiebelen is aan boord.
Na een uurtje krijg ik dan ook het mottige gevoel dat het symptoom is van zeeziekte. Ik ga naar buiten om op een beschut plekje wat frisse lucht te nemen. Het helpt, ik steek dan toch maar een sigaartje op, tijdens het roken zie ik een dolfijn of vier spelen in de boeggolf van de ferry. Weg gevoel van zeeziekte, mijn dag kan weeral niet meer stuk.

Met een Panini of twee en het weer dat beter wordt kan ik de zeeziekte min of meer onderdrukken. Als Ierland in zicht komt klaart het op en is er zelfs af en toe zon. Er hangen welke dreigende wolken boven Ierland maar het is droog als we van de ferry af rijden.

De 160 km naar Dublin zijn dan ook een fluitje van een cent met dit weer. Rond 21 u plaatselijke tijd (22u in België) komen we in de B&B aan. De koffers drie verdiepingen met de trap omhoog sleuren, douchen en het is tijd om te gaan slapen. Al bij al was het weer een intensieve dag.

Morgen Dublin verkennen en hopen en smeken dat het goed weer is.

Dat kan niet, het is niet waar hé, ongelooflijk maar het is weer zo!! Kletterende regen bij het wakker worden. Ik denk voor de zoveelste keer op een regen reis; Kees jongen blijf toch thuis. Na de douche en het bijwerken van de blog staat het nog steeds te gieten. Van het Full Iers ontbijt wat ze hier serveren wordt een normale mens ook niet direct gelukkig. Mijn ochtendhumeur dat onder normale omstandigheden al niet over loopt van geluk staat nu wel heel laag.

Na het ontbijt, het is dan ondertussen een uur of tien is de gietende regen overgegaan in een miezerige motregen. Schoenen aan en aan een fikse wandeling beginnen richting centrum van Dublin. Geloof het of niet, ik ben nog geen tien minuten aan het wandelen en de weergoden schakelen weer over van motregen naar echte regen. Het regent op een moment zo hard dat ik een plaatselijke Spar winkel bezoek om even te bekomen. Als ik terug buiten ga komt er een meneer binnen die staat te klooien om zijn paraplu op te vouwen. Voor de grap vraag ik hem of hij die paraplu niet verkoopt. Verkopen zegt hij, je kunt het ding zo krijgen zelfs met veel plezier. Natuurlijk neem ik het aanbod aan. Zo fier als een gieter naar buiten paraplu opengevouwen en wandelen maar. Laat het nu toch dezelfde soort paraplu zijn waar ik op één van mijn vorige reizen mee door Istanbul gewandeld heb. Dat wil zeggen dat er bij een zuchtje wind heel dat ding weg vliegt en je nog enkel een miserabel steeltje in je handen hebt. Mijn toenmalige reisgezel Armin kan dit bevestigen.

Redelijk nat in het centrum aangekomen (ik heb nochtans een formidabele regenjas bij) en zo snel mogelijk een ticket gekocht voor de Dublin bus Hop-On Hop-Off. Geen foto’s van de toer door Dublin regen en weinig te zien.
De eerste stop is aan het Guinness Storehouse een museum dat ondergebracht is in de oude brouwerij van Guinness. Het staat naast de huidige brouwerij. In het prachtig industrieel gebouw wordt over vijf verdiepingen stap voor stap het brouwersproces van Guinness uitgelegd. Guinees proeven, Guinness tappen het hoort er allemaal bij. Ik heb er zelfs een certificaat ontvangen voor het tappen van een perfecte Guinees. En of het smaakte. Op de bovenste verdieping een mooi uitzicht over de huidige brouwerij en Dublin.

Na een paar uurtjes terug de bus op, natuurlijk is het weer aan het regenen maar regen of geen regen er staat een bezoek aan de wijk The Temple Bar op het programma waar ik echt naar uitgekeken heb. Nu is het weer bijna niet te geloven maar als we op het punt aankomen waar de halte voor die wijk ligt schijnt de zon. EN DIT VOOR DE HELE VERDERE DAG.
Als je ooit in Dublin komt zeker deze wijk bezoeken. Een geweldige sfeer, prachtige pubs met fantastische livemuziek en heerlijke Guinness. Zeker doen.
Na een heerlijk avondmaal (Irisch Stew) terug naar de B&B een wandeling van een km of vier door Dublin met het zonnetje op mijn bolletje.

Vanavond inpakken en morgen naar Belfast.

Bij goed weer binnenwegen bij slecht weer Autosnelweg. Een rit van ongeveer 250 km

Dublin is toch wel groter dan ik had gedacht, we hebben minstens een uur nodig om er door te rijden. Vandaag is dit geen opdracht het is namelijk prachtig weer. Wat schapen wolkjes en zon meer moet dat niet zijn.

Als we Dublin uit zijn rijden we eerst een honderdtal kilometers over de M1 en N1 naar Newry. Ondertussen zijn we Noord Ierland ingereden. Met Euro’s kan er niet meer betaald worden en de afstanden worden weer in mijlen aangegeven in plaats van kilometers. Heel raar als je toch op hetzelfde eiland blijft.

In Newry gaan we rechtsaf langs het Carlingford Lough om dan tot in Strandford over de kustweg langs de Ierse Zee te rijden. Vandaag maar één regenbui gehad en die gebruikt om een koffiepauze te nemen. Voor de rest af en toe wat motregen en opklaringen. De temperatuur is heel de dag rond de 15 graden.
De kustweg is een smalle weg met talrijke bochten en weinig gelegenheid om te parkeren zelfs met een motor er kunnen dan ook jammer genoeg weinig foto’s gemaakt worden van de mooie Ierse landschappen.

In Strangford nemen we een ferry over het verbindingswater van Strangford Loch en de Ierse Zee naar het mooie dorpje Portaferry. We rijden nu langs het grote Strangford Loch naar Belfast.
Om 15u30 komen we in Belfast aan. Zoals gewoonlijk moet de bagage weer naar de derde verdieping over trappen gesleurd worden. Voor het douchen eerst ponden gaan halen hotel aanvaard geen Euro’s en/of kredietkaarten

.
Over Belfast kan ik maar één ding vertellen, je kunt er bij een Chinees voor € 10 eten tot je van je stoel valt. De reden dat ik niets over Belfast heb te vertellen is heel simpel.

Na de overdadige maaltijd ben ik in de gietende regen rond 18 uur naar het hotel gerend en het is heel de avond blijven regenen.
Morgen naar Londonderry, we rijden 220 km langs de Antrim Coast.

Ook deze morgen is de zon van de partij, maar ook vandaag is het weer maar voor een uurtje. Het zal heel de dag afwisselend buien en zon worden.

Rond de middag, we hebben dan heel de voormiddag over de prachtige Causeway Coast Route gereden komen we bij de Giant’s Causeway aan. De Giant’s Causeway is een rotsformatie aan de noordoostkust van Noord- Ierland, die bestaat uit zo’n 40.000 basalt-zuilen. Deze locatie is naar het schijnt de meest bezochte toeristische attractie van Noor-Ierland.

We rijden voorbij mooie stranden, grote campings en parken met vakantiewoningen. Door het bar slechte weer is het hier overal heel stilletjes. Het weer is dan ook tamelijk grillig. Als de zon schijnt halen we 15 graden, tijdens de talrijke buien hebben we nog 9 graden. Dit alles gaat gepaard met een stevige westenwind.

Onder de zoveelste bui komen we in Londonderry aan. Er is niemand aanwezig in de B&B maar na een paar telefoontjes is dit opgelost. Londonderry had ik me heel anders voorgesteld een beetje achteruit gesteld en verpauperd. Dit is absoluut niet het geval. Het oude ommuurde stadsgedeelte is prachtig. Een wandeling over de Peace bridge is natuurlijk een must. Door heel Derry wordt je herinnert aan Bloody Sunday hier en daar wel indrukwekkend.

Morgen naar Carrigart, de eerste rit over de Wild Atlantic Way.

Een regenachtige morgen gebruikt om de muurschilderingen in Londonderry te fotograferen.

Het verslag voor vandaag is snel geschreven,
REGEN

Wakker worden en de regen horen die tegen de ramen klettert, het begint voor mij een te bekend geluid te worden. Gelukkig ben ik nogal een redelijke dwarskop anders zou een mens er moedeloos van worden en de eerste ferry terug naar huis nemen. Maar als de Kees in zijn kop heeft gestoken dat hij The Wild Atlantic Way gaat rijden dan gaat hij die ook rijden. Vandaag dus ook gereden ondanks een stormachtige wind en kletterende regenbuien. Eer ik de moed had om te vertrekken was het wel al 10u30.

Natuurlijk blijf ik geen uren aan een stuk op een kamer zitten te kniesoren. Motorkleren aan en Londonderry in om de muurschilderingen gaan bekijken die er aangebracht zijn na Bloody Sunday. Op een van de muurschilderingen staat een schoolmeisje afgebeeld. Het is het veertienjarige schoolmeisje Annette McGavigan. Ik citeer het opschrift ’’Shot dead by the Britisch Army’’ 6 september 1971. Daar wordt je toch wel even stil van, dan moet je blij zijn dat je in de regen kunt rijden, enige relevatie is hier dan ook wel van toepassing. Dus vanaf nu gaat de Kees niet meer zeveren en zagen over regen.

Zoals gezegd om 10u30 vertrokken en redelijk snel komen we het bord tegen dat ons welkom heet op The Wild Atlantic Way. Jammer dat het op een plaats staat waar je geen gelegenheid hebt om de motor aan de kant te zetten en er een foto van te nemen.
Regen of geen regen het is zeer zeker de moeite hier te rijden. Het is wel geconcentreerd rijden want de wegen zijn smal, bochtig en zeiknat. De vergezichten zijn mooi tot zeer mooi.
Door de weersomstandigheden zijn het wat minder foto’s geworden in aantal dan gewoonlijk maar ik denk dat dat de volgende dagen wel zal veranderen. Ooit zal het weleens beter weer worden en ik heb nog een paar duizend km Atlantic Way te doen.

In Carrigart een Fisch and chips gegeten als middagmaal en dan naar de B&B die nogal afgelegen ligt maar wel met een prachtig uitzicht. Een afgelegen B&B heeft natuurlijk wel het nadeel dat je voor het avondeten terug op pad moet met de Try. Aangezien ik dat absoluut niet zie wordt het noodrantsoen aangesproken zijnde een paar droge voedzame koeken.

Morgen naar Donegal. Onderweg zijn er een paar bezoeken aan bezienswaardigheden gepland.

Achter de foto's van deze rit de foto's van Bloody Sunday

Donkere wolken boven de B&B maar de temperatuur is goed en het is droog. Het ontbijt is hier fantastisch evenals de ontvangst bij het inchecken. B&B Sonas in Carrigart is zeker een aanrader.

Vandaag de tweede rit op The Wild Atlantic Way die perfect wordt aangegeven door zeer duidelijke borden in beide richtingen. De vergezichten en/of speciale bezienswaardigheden worden ook perfect met borden aangegeven. In principe kan heel de route gereden worden zonder gps of landkaart.
De rit van vandaag is niet zo spectaculair als gisteren, we rijden door het gedeelte zonder kliffen maar wel door een mooi afwisselend landschap. En niet onbelangrijk de zon is ook van de partij.

We rijden over smalle bochtige wegen door landschappen die aan Oostenrijk doen denken. Afwisselend rijden we langs mooie stranden en door uitgestrekte eenzame turfgebieden.
In het dorpje Clencolmcille dat pal op de www route ligt een stop ingelast om een Woolfarm te bezoeken. Er staan prachtige weefgetouwen en een paar mooie oude spinnenwielen.
Na dit bezoek gaan we over de Glengesh Pass waar op een parking met een prachtig uitzicht geposeerd wordt.

Via de havenstad Killybegs naar het gezellige stadje Donegal. Donegal betekent ‘fort/burcht van de vreemdelingen’, want de stad is genoemd naar de Vikingen die hier ooit een vestiging bouwden. De plaats fungeert als een ware toegangspoort tot de regio en is bijgevolg heel toeristisch. Nadat hier het avondeten is genomen gaat het richting B&B The Gap Lodge.

Ook de ontvangst in deze B&B is zeer hartelijk. Na het inchecken en de douche geeft de gastvrouw de raad om een mooie pub in de buurt te bezoeken. Het is maar een paar minuten rijden, aangezien ik absoluut geen zin heb om terug de motor op te kruipen stelt ze voor om me met de auto naar daar te brengen. Zonder dat ik er nog maar even over kan nadenken staat de auto al klaar, instappen en wegwezen. Onderweg zit ik nog wat te pruttelen hoe ver het wel ik en hoe ik terug moet komen. Geen probleem zegt ze, terwijl ze aan honderd km per uur naar de pub rijdt. Als je daar bent en je wilt terug gaan vraag je het maar aan één van de klanten dat je naar de B&B moet. We arriveren aan de pub, ze laat me uitstappen en is verdwenen. Mooie pub lekkere Guinness en drie klanten. Eer ik mijn Guinness op had waren de drie klanten ook verdwenen. Het gevolg was een mooie wandeling terug naar de B&B. Onderweg kan ik een mooie foto trekken van de B&B

Morgen naar Westport, we zitten dan in de Connemara voor een verblijf van twee nachten in een B&B.

Het is weer kloten vandaag, ik kan het woord nog amper schrijven zonder ziek te worden maar het is weer volop aan het regenen. Een uur wachten is niet voldoende dus vertrokken met regen. De stranden zijn leeg op een paar enkelingen na die met winterjassen aan de wind en regen trotseren. Na een kilometer of twintig is het niet meer te doen. We stoppen in het dorpje Cliffony om in een bar te schuilen. Als de regen wat minder is geworden een paar foto’s van het haventje nemen en vertrekken want het ondertussen als een uur of elf.

Nog een mistige foto aan de kust getrokken en dan weer maar gaan schuilen in en pottenbakkerij. Er zijn nu amper zestig km gereden van de 240 die gepland waren. Aangezien het blijft regenen en de tijd toch te kort wordt om deze rit van het www te rijden wordt de gps om een route gevraagd die rechtstreeks naar de B&B gaat. Om 15u30 komen we dan ook in Westport aan waar we twee nachten verblijven.

Het ergerlijke van het weer hier is dat het tegen de avond goed opklaart en er geen druppel regen meer valt. Zo ook vandaag bij aankomst in Westport is het gedaan met regen. Dan maar een wasje doen, douchen en gaan eten. Na het eten toch nog wat geprofiteerd van het goede weer met een wandeling in Westport. Meer kan ik over vandaag absoluut niet vertellen.

Morgen een rustdag, misschien goed weer voor een rit door de Connemara, misschien minder goed weer om een wandeling rond Westport te doen, misschien slecht weer om heel de dag op de kamer te zitten. Ik zal het wel zien zodra ik mijn ogen morgenochtend open heb.

Een echte rustdag vandaag in Westport. Laat uit bed, en op het gemakje ontbijten. De B&B uitbater heeft een goede tip voor een wandeling in Westport en ik besluit om de motor een dag op stal te laten staan. En niet onbelangrijk? het is heerlijk weer vandaag.
De wandeling is inderdaad de moeite en wordt afgesloten met een eerste Irisch Coffee op deze reis. Het zal de laatste niet zijn vandaag.

Na het avondeten een pub met livemuziek bezocht en aan de Guinness begonnen, nog altijd een heerlijk biertje, de Irisch Coffee in de pub is ook goed te doen. Rond een uur of tien is het stilletjes aan tijd om naar de B&B te wandelen.

Op weg naar de B&B kom ik voorbij een pub waar prachtige muziek gespeeld wordt. Toch maar even binnen gaan. Een prachtige pub met een geweldige sfeer, de ene na de andere halve liter Guinness loopt naar binnen alsof het water is? Er wordt gezongen dat het een lust is ik zou me zowaar een echte Ier gaan voelen.
Het komt erop neer dat de rustdag een fantastische lange dag is geworden en een zeer korte nacht. Ik ben na deze korte nacht dan ook met een flinke kater opgestaan.

Morgen door de Connemara naar Galway

Gisteren een mooie zonnige dag zonder motor, vandaag regen en een houten kop met motor. Een wereld van verschil. Ondanks de korte nacht op tijd aan het ontbijt zodat er rond 8u30 gestart kan worden in regenkleding.
Vandaag door de Connemara een provincie die zeer dun bevolkt is en met enorme uitgestrekte lege gebieden. Op de schrale gronden wordt er nog turf gestoken.
Af en toe rijden we door bergen alsof we in Oostenrijk rijden door de lage bewolking zijn de bergtoppen niet te zien. Na de soeppauze stopt het eindelijk met regenen, het blijft zwaar bewolkt met veel wind.

Als er nog een kilometer of vijf moet gereden worden voordat we bij de B&B zijn is er opeens een vreemd geluid aan het voorwiel van de motor. Ik stop en tot mijn grote verbazing (mijn verbazing was zo groot dat ik er niet aan gedacht heb om er een foto van te maken) zie ik dat er een schroef in de voorband zit waar een ijzeren beugeltje aanhangt. Het is niet mogelijk om zo verder te rijden. Ik trek dat ding uit de band en zie twee kleine gaatjes in de groef van de splinternieuwe band zitten. Dikke miserie, uit het verleden weet ik dat het bijna onmogelijk is om twee pluggen zo dicht bij elkaar in de band te krijgen.
De eerste plug geeft weinig problemen, de tweede is er met geen geweld in te krijgen. Ik met twee luchtpatronen krijg ik de band hard genoeg om even te rijden.

Na vijfhonderd meter moet ik bij een benzine station al terug lucht in de band pompen . Er zat nog 0,8 bar in en dat is bitter weinig als je een rotonde moet oprijden. Na nog twee keer gepompt te hebben ben ik bij een garage aangekomen. Ik leg mijn probleem uit en krijg te horen dat er een kilometer of vijftig terug een motorservices is waar ze de band kunnen vervangen. Ik kan daar onmogelijk naar toe rijden met een band die om de vijfhonderd meter moet opgepompt worden. Met handen en voeten leg ik uit dat er nog een gaatje in de band zit en of er geen mogelijkheid bestaat om er nog een plug in te steken. Hij ziet het niet zitten maar wil het wel proberen. Met de dunste plug die hij kan vinden lukt het om de band dicht te krijgen.

Ondertussen is het te laat geworden om nog een nieuwe band te laten monteren. Onder de zoveelste regenbui rij ik de laatste vier kilometer naar de B&B. Het is dan 18u30 en de regen valt met bakken uit de hemel.
Na de douche staat het nog flink te regenen en zie ik het absoluut niet zitten om in dit weer een restaurant te gaan zoeken. De B&B uitbater stelt voor om een Pizza aan huis te laten leveren. Het smaakte best goed.

We zien morgen wel wat het gaat worden met die klote band.