|
12/08/13Gisterenavond een zeer slechte internet verbinding. We waren nog al laat terug op de kamer wegens een gezellige uitstap in Warschau. Heb het reisverslag toch geschreven met de bedoeling het deze morgen op de blog te zetten. Met frisse tegenzin open ik deze morgen de blog om het verslag en de fotos op de blog te zetten. Nu blijkt dat ik met mijn stomme kop het reisverslag gisterenavond niet heb opgeslagen. :-(
Na een karig ontbijt zijn we om negen uur gestart voor een rit over binnenwegen naar Warschau. Het wegdek gaat van goed naar slecht tot zeer goed. Evenzo het landschap, saaie kilometers maar af en toe mooie wegen met uitzichten. We hebben zelfs even heerlijke bochten voor onze wielen geschoven gekregen. Wat rijdt die Tri toch fantastisch. Messcherp neemt hij elke bocht , een waar genot om met deze machine te rijden. Pks in overvloed en een snelheid om bang van te worden. Het valt hier op dat er geweldig veel gedronken wordt. Op elke hoek van de straat staat er wel een drankwinkeltje dat halve liters bier in flessen en blikken verkoopt. Ook de nodige verschillende sterke dranken worden aan spotprijzen verkocht. In Frankrijk loopt iedereen met een stokbrood te sleuren, hier lopen ze met minsten een liter bier rond te sjouwen met meestal een heupflesje sterke drank. Om zeven uur ben ik mijn bagage op aan het bergen en ik heb de eerste zatte Pool al aan mijn been. Als ze zat zijn hebben ze namelijk praat voor tien.
Onderweg zien we weer een groepje kraanvogels ook nu jammer genoeg te ver weg om er een fatsoenlijke foto van te kunnen maken. We stoppen op een parking die met een officieel bord aan een hoofdbaan staat aangegeven. We schrikken ons rot wanneer we de parking op rijden, we komen in puur los zand terecht, niet erge gezellig met een motor die over de driehonderd kilo weegt. In dit soort landen is het echt constant alert zijn of er gebeuren kuren. Een paar fotos en we trekken verder stilaan uitkijkend naar een gelegenheid om ons dagelijks soepje te nuttigen. Die gelegenheid wordt gevonden onder de vorm van een omgebouwde boerderij. Mooi ingericht met een overvloed aan hout. We krijgen en menukaart die volledig in het Pools is opgesteld. Ondertussen weten we dat soep zupa is. We bestellen op goed geluk zupa, ik had soep met boschampions, Theo met vlees. Het smaakte goed, de paar sneden keihard brood had iets verser mogen zijn. Aangezien de prijzen op de menukaart belachelijk laag zijn proberen we op goed geluk een warme maaltijd te bestellen. Er wordt hier enkel Pools gesproken dus kiezen we weer op goed geluk. Op een bepaalde bladzijde van de menukaart staan er allerlei gerechten vermeld met het gewicht er achter. Dat zal wel vlees zijn denken we. Er staat iets dat voor ons aan een soort saté doet denken. Theo vertrouwd het eerst niet ar na veel gepieker neemt hij het ook. Dom,dom,dom natuurlijk . Een gerecht kiezen waar je geen ballen van snapt is nog te begrijpen, je moet tenslotte eten. Maar twee dezelfde gerechten kiezen waar je gen ballen van snapt is natuurlijk niet slim. Het komt er op neer dat er binnen een minuut of vijf met twee bordjes werden geserveerd met daarop een verschrikkelijk zoute pekelharing met rauwe ajuin. Echt niet te eten zo zout was die rommel. De hoop jonge katten die hier rondhuppelden zullen er blij mee geweest zijn.
Na een laatste sigarenstop maken we ons op om Warschau binnen te rijden. Het verkeer wordt drukker maar het valt nog mee, we kunnen met de motor redelijk vlot door de files filteren. Als we bijna in het centrum zijn schotelt Garmien me een moeilijk kruispunt voor. Ik twijfel, en vrees dat als ik een verkeerde afslag neem terug op de ring van Warschau terecht kom en dit wil ik absoluut vermijden. Niet te geloven, meer dan drieduizend kilometer hebben we gereden zonder dat ik één keer verkeerd ben gereden. Net nu, in het centrum van Warschau neem ik de verkeerde beslissing en rij verkeerd. Niet naar de ring maar knal naar het drukke centrum. Garmien geeft razendsnel een andere route meer we verliezen door dit foutje toch zeker een kwartier. Niet zo heel erg, maar met een temperatuur van 26 graden en een helm op je doorweekte kop ook niet direct een situatie van hiep hiep hoera. Het hotel blijkt 200 meter van de Zoo van Warschau te liggen een prachtig hotel met een afgesloten ondergrondse parking voor onze trouwe bikes. Om 16u45 staan we zo fris als aan hoentje(geweldige douche) voor het hotel. Onze eerste opdracht is Zlothys uit de muur gaan halen. Op het terras waar we aangeland zijn vragen we aan de kelner of er een bankautomaat in de buurt is. Ook hier het zeer korte antwoord, NEEN. We betalen en maken dat we daar weg zijn en komen tot de ontdekking dat er op een afstand van tweehonderd meter twee bankautomaten zijn. Echt gezellige mensen die Polen.
Geld uit de muur gehaald en een wokrestaurant overvallen om de honger te stillen. Heerlijk gegeten, drie bordjes laten wokken. Een terrasje voor de koffie met gebak (Kees) en een fijne Whisky (Theo) en verder de stad in. We zien een grote luchtballon aan een kabel omhoog gaan, blijft een minuut of tien hangen en komt terug naar beneden. Dat is spek voor onze bek. Binnen een tik en een wip hangen we in een luchtballon honderdtwintig meter boven het intussen verlichte Warschau. Na deze prestatie vinden we dat we wel een terrasje verdient hebben. Onder het genot van een half litertje en een aangenaam gesprek met een koppel jonge zeventigers die uit Nieuw-Zeeland komen en met de trein Europa doorkruisen wordt deze zeer aangename dag afgesloten. Vandaag een rit van 360 kilometer deels binnendoor, deels autosnelweg naar Wroclaw voor de laatste overnachting in Polen. Om 9u30 krijg ik eindelijk de kans om aan de blog te werken met een redelijk snelle verbinding. Alleen de foto's geven nog wat problemen.
|
Nog een paar dagen en jullie kunnen weer bestellen wat je wilt in de keuken van moeder de vrouw 
Wees voorzichtig onderweg ......... grt 
