|
En weer is er een dag voorbijgevlogen. De Marokkanen hebben de klok ook een uur teruggezet, het verschil met de Europese tijd is n u twee uur. Het was vandaag maar een ritje van alles bij elkaar 80 km. Dit komt goed uit want de Kees begint moe te worden. De hitte, de talrijke bochten waar toch wel concentratie voor nodig is, de vele km die gewandeld zijn, de artikels schrijven, foto's sorteren en verkleinen om ze op de blog te kunnen zetten het begint min of meer een tol te eisen.
We waren redelijk vroeg in Tanger, natuurlijk ook omdat het uur hier vannacht verzet is. Als we in Tanger aankomen, wat trouwens een verschrikkelijk grote stad is blijkt dat het hotel nog maar eens in een soek ligt. Het is nog te vroeg om naar het hotel te gaan, ik ga dan ook eerst een koffie drinken. Ik ben nog niet van mijn motor af of er staat een soort parkingwachter om geld te zeuren gevolgd door pipo ’s die me de weg naar het hotel willen wijzen en dan nog de schoenpoetsers en de bedelaars. Ze hebben allemaal pech vandaag, mijn humeur heeft zijn bekende ochtendgesteldheid aangenomen en dan kan de Kees niet veel verdragen, ik kan gerust zeggen dat hij dan niets kan verdragen. Ik heb dan ook niet veel moeite om al die zeveraars van me af te houden? Als ze ik eens chagrijnig aan kijk hoef ik zelfs niets te zeggen ze maken zo wel dat ze weg zijn.
Na de koffie rij ik een aangenaam stuk langs de Noordelijke Oceaan. Het is 24 graden en er staat een heerlijk windje. Fotootje nemen sigaartje roken en het humeur begint zich op een normaal peil te zetten. Rond een uur of één rij ik terug naar Tanger om me naar het hotel te begeven. 80Amai, wat heb ik Garmien weer hart nodig. Ik moet los door de soek rijden en sta in een ellenlange file aan te schuiven. Het humeur begint weer serieus te dalen. Nadat ik door de soek gesukkeld ben kom ik op een parking terecht waar ik de Tri moet stallen. Hoog boven mij zie ik het hotel liggen. Ik vraag aan de parkeerwachter of er een mogelijkheid is om met de motor tot bij het hotel te komen. Niet dus, er staan me twee lange trappen te wachten in totaal zo’n 80 treden. Voordat ik mijn bagage mee sleur ga ik eerst toch maar eens kijken. En inderdaad, er is met een motorvoertuig geen doorkomen aan.
Ik ga inchecken en krijg een kamer op de eerste verdieping (geen lift) Als ik in de kamer kom blijkt dit een pieterpeuterig eenpersoonskamertje te zijn. Ik heb nochtans betaald voor een superior double room. Zo staat het letterlijk op mijn reservering. Zwetend, blazend en hijgend ga ik terug naar de receptie om mijn beklag over de kamer te doen. (Ik heb nog altijd mijn motorkleren aan) De mijnheer aan de receptie blijft heeeeeel kalm. U had liever een groter bed vraagt hij. Neen mijnheer, antwoord ik, ik wens een SUPERIOR DOUBLE KAMER daar heb ik tenslotte voor betaald. Geen probleem zegt hij, geef me de sleutel van uw kamer en hier heb je de sleutel voor een andere kamer. Sleutel zit nog op de deur mijnheer zeg ik. Geen probleem mijnheer zegt hij ga hem dan halen he. Puffend zwetend, vloekend en tierend ga ik de trappen weer op. Compleet rood aangelopen kom ik terug bij de receptie en krijg de sleutel voor kamer 211. Inderdaad de tweede verdieping, geen lift, motorkleren nog aan zeiknat van het zweet en terug de trappen op naar de tweede verdieping. Kamer is goedgekeurd. Trappen af bagage gaan halen en een kleine honderd treden terug omhoog. Hoezo de Kees is moe hoe kan dat nu.
Na de prutteldouche gaat het al iets beter, sigaartje roken op de kamer want zo superior is hij nu ook weer niet. Ik wilde het vandaag wat kalmer aandoen maar na een uurtje heb ik het wel gezien op mijn zielige kamer. Ik wandel op mijn gemakje naar de haven, ben niet van plan om vandaag de soek te gaan bezoeken, het is dan weer klimmen en dalen.
Ik wandel diep de vissershaven in, er is hier geen toerist meer te bekennen, even denk ik of het niet verstandig zou zijn om terug te keren, maar ja, Kees en terugkeren dat gaat niet goed samen. De houten boten worden zeer vakkundig gerepareerd. Het is een lust voor het oog om de vakman bezig te zien. Als een visser, die zijn netten aan het repareren is mij aanspreekt voel ik me opeens een stuk beter. In mijn wereldberoemd brabbeltaaltje hebben we een heell gesprek. Hij vist enkel op de grote vissen zijn netten hebben dan ook mazen van 10 cm bij 10 cm. Ik dwaal nop wat verder en durf hier en daar al eens een foto te nemen. Al bij al ben ik weer de hele middag aan de wandel. Ondertussen is het etenstijd geworden, na een goede maaltijd ga ik nog maar eens bergop naar de kamer waar ik vandaag niet meer af kom. Toch nog twee verdiepingen hoger gegaan naar de ontbijtruimte van het hotel. Hier heb je een mooi uitzicht over de haven en een stukje van de stad.
Morgen naar de nieuwe haven van Tanger 45 km hier vandaan. De haven heet Tanger Med. In het huidige Tanger leggen nog enkel de snelle ferry’s aan die van Gibraltar komen. De vrachtschepen en grote ferry’s leggen aan in Tanger Med.
Voordat ik hier morgen vertrek ga ik misschien de soek nog bezoeken. Ik heb heel de dag de tijd vermits ik maar om 19 uur plaatselijke tijd in Tanger Med moet zijn. Daar de ferry op naar Barcelona. Aankomst voorzien in Barcelona op 23/05/17 om 23 uur.
Morgenavond dus geen blog.
|
